(...)
Regandia [règandía] edo Larregandia [larrègandía] Barranco de Jautu-tik gertu dago, antzinako Jautuarana-n seguraski, eta itxura guztien arabera *Erreguandia baten desitxuraketa da, hots, erregu 'erreka (handia)' eta handia-z osaturikako toponimoaren desitxuraketa, *Erreguandia oso-osorik sekulan aurkitu ez badugu ere (cf. Loiaerregua Morionesen eta Erregumaiorea Leatxen. Zaren deigarria da erdarazko río izenaren erabilpen ugaria: Río de Tejería, Río de Armillos, Río de Saratsea, Río de Ordokia, Río de Balora, Río de Baluso...). Erregu baino askoz arruntagoa den erreka ('barranco' izan ohi da)-z ere pentsa daiteke (*Errekandia-z, alegia), itxuragaiztotzeak legerik ez duenez gero. Gainera, mintzagai dugun urbide honi Barranco de Jautu esaten zaio egun, ez río, eta beraz badirudi erreka dugula oinarrian, oraingo aldaeraren belare ahostuna gorabehera. Erregu, esan bezala, latineko rîvu-ren eratorri baten euskaratzearen ondorena da, eta oinarrian seguru aski *rêgu-ren moduko zerbait (ikus Morionesko Loiaerregua eta Leatxeko Erregumaiorea-n dioguna) dagoke. Izan ere, eta Ricardo Ciérbide irakasleak dioenez [Estudio lingüístico, 272. or.], rigo 'río' arrunta zen nafarrera zaharrean eta Nafarroako okzitaneraz, eta arriego, arriegu-ren moduko formak ere dokumentaturik daude [Ricardo Ciérbide, "Toponimia del Becerro Antiguo de Leire (siglos XII-XIII)", 242. or.].
(...)

(...)
Egungo Jautu [xáutu]-ren jatorria latineko saltu 'zaldu'-ren eratorri batean bilatu beharra dago, hain zuzen ere albokaria bokaldua zuen izen batean (cf. Uxueko Zautelu). Dokumentazioan s- grafema ageri ohi da aurren lekukoetan. Aurrerago ere, noiz edo noiz, aurkitzen dugu s-dun forma (ikus Jautuarana). J-dun aldaerak ere goiz-goizetik edireten ditugu, hasieran sabaiaurreko igurzkari ahoskabea ([sh]) adierazten dutela gure iduriko (ikus Grafia kontuak atala), eta gero belare ahoskabea ([x]). Batetik besterako pausua noiz burutu zen ez dakigu. S-dun aldaerak jatorrizko sautu-ren isladatzaile izan daitezke, baina j-dun formekin goizdanik aldizkatzen direnez, egun Xautu(arana) idatziko genukeenaren ordez daudela uste dugu. Gainera, oraingo Jautu [xáutu] erdiesteko aurreko Xautu [sháutu] bat suposatu behar da, Suarbe > *Xuarbe > Juarbe-n bezala (cf. Uxueko Uxue sarreran dioguna). Behin edo beste x- duen aldakia ere ageri da (Xautuarana, 1582an [PRA-Oibar, 3. k.]), eta bukaeran gaztelaniaren eraginez (edo notari erdaldunek hala nahita) -o duena (Jautto, 1764ean [Id., 62. k.]). Sarritan Jauta (1845 [Id., 118. k.]), Sauta arana (1594 [Id., 8. k.]) edo Jauta arana (1592 [Id., 6. k.]) dokumentatzen ditugu, alegia, -u > -a aldakuntza nozitu duten aldaerak, seguru asko ondoan harana izena dutelako. Jautu Barranco de Jautu-ren alboan dago, gaurregungo Regandia-tik gertu, eta herri ondotik Leatxeko mugako Alto de Leatxe (Leatxkaratea behinola, antza) eta Mugarana-raino zabaltzen da. Zalduetan askotan larre edo euntzeak aurkitzen ditugu, eta beraz ez da harritzeko Jautu-n ere larrea izatea (Ikus gorago. Ikus, halaber, Ezporogiko Sariogunea sarreran dioguna). Fuente de Jautu gorago ikusi dugun Madre de la Fuente bera da.
(...)