(...)
1592ko Senda de San Vicente eta 1593ko San Viçent dira Jaun Done Mikendi-ren baliokide erdaldunaren lekuko bakarrak.
(...)

(...)
Hagionimo hau, bere horretan, ez dugu inoiz ediren. Agirietan Jaun-en ordez beti Juan (behin Joan) aurkitu dugu, eta Done-ren lekuan de edo dre. Izenari dagokionez, Mikendi 1588ko Joandremiquendiberoquia aldakian baizik ez da ageri; gainontzeko guztietan Micaendi, Micaindi dugu edo egungo Micandi. Mikendi Bikendi-tik atera da, sudurkari asimilazioz (cf. uagina > magiña 'vaina'; balneu > mañu; bendekatu > mendekatu... [FHV, 268-269. orr.]), eta Bikendi Vicentius-etik eratorri behar da, azken honek, Mitxelenak dioenez -us bukaera galdu duela suposatzen badugu (cf. marti 'martxoa' < martius; Laurendi, Laurenti < Laurenti(us)....) [Id., 135. or. Mitxelenak, halaz guztiz, honako hau gaineratzen du: «No debe excluirse la posibilidad de que alguno de estos nombres de persona provenga del genitivo latino, como sin duda proviene vasc. Bet(i)ri, Pet(i)ri 'Pedro'». Ikus honetaz Galipentzuko Santitisi sarreran dioguna.]. Sudurkari ondoko belare ahoskabearen ahostuntzea ere burutu da. 1588ko Miquendi-ren ondoren, Micaendi dugu 1768an, eta honen ondorengo den Micaindi XIX. mendean. Azken honetatik gaurko Mikandi (Juandemikandi [xwàndemikéndi]) aterako zen, bokal disimilazioz. Lekukorik zaharrena eta sorburuari hobekien egokitzen zaiona Mikendi denez, jatorrizko forma hau dela pentsatu beharra dago, eta XVIII. mendeko aipatu Mikaendi hori honetatik atera dela, eta ez alderantziz. E > ai pausoa, bitxia bada ere, inoiz edo behin agertzen da, euskara galdu ondoren (baita galdu aitzinean ere, euskara ahultzearekin batera edo), euskal toponimoak erdaraz erabiliak direnean (cf. Galipentzuko gaurko Barrelengu, Balarrengu 1617an, baina Balarraingu 1691n). Alderdi hau Errekina-tik Zamiki eta errepideraino luzatzen da, eta bi dermio horiekin ez ezik, Santa Agata-rekin ere mugatzen du. Gure informatzaileen arabera bertan bada zerbaiten zaharkina, baina jendeak ez daki, antza, ermita izan dela.
(...)