(...)
Sólo he de hacer presente que, si en el Diccionario de Azkue dice: en BN, "INDA, vereda (sendero)'', en el Diccionario de Lhande da: "INDA, HINDA, HINTA, INTHA, INDARTE: 1º barrizal; 2º rodada de carro; 3° sendero". Me permito hacer hincapié en lo del arroyo, porque creo que al igual que en INDUSI, arroyo en Dima (B), otro INDUSI en Nab., si se me permite salir de Bizkaya, INDURAIN (Nab.), INTURIA e INDUZTI (Gip.), INDUSTI, según Labayru, "Hª de Bizk.", "antigua ferrería de los Letona, en Dima, que reviste caracteres de ser de las más antiguas de las de Arratia", LINDUS, en Dima, y MURGINDUETA, etc., etc., ese "-IND-" señala agua. Me dicen, adermás, que cerca de Biarritz hay dos arroyos a los que se da como nombre propio: INDA e INTHART, y que cerca de "Indusi", en Dima, hay un caserío, INDIBITI. No se crea, a pesar de ello, que la acepción inda = senda, carece de pruebas
(...)

(...)
Toponimo hau XVI. mendean -s-, -ss-, nahiz -ç-z idatzia aurkitzen dugu, baina mende honetatik aitzina aldi batean ez beste guztietan -s-dun aldaera azaltzen da, hots, egun erabiltzen den berbera (Indusi [indúsi] alegia). Galar Getzen Inducia eta Indusia, Inducia gaña, Inducia guibela, Induciaga, Induçeaga, eta Indusiaga agertzen dira [J. Jurío, TCPCG, 347. or.], eta itxuraz toponimo beraren aurrean gaude bi herriotan, adiera zein izan daitekeen ez badakigu ere [Ez dakigu loturarik baduen Azkuek mendebaldekotzat jotzen duen industu, induztu, induzkatu 'muturkatu' aditzarekin. Honela balitz, partizipio honen forma zaharra izan liteke (cf. ahantzi / ahaztu...).]. Saratsan Inducin dugu eta Atondon Induzpe edo Induspea [TCPCI, 129 eta 335. orr.]. Induzpe, Eleizalderen arabera [LVTV.], Arabako Zigoitiako erreka baten izena da, eta Indusi Dimako auzo bat eta Arabako Iturrisiku-n sortzen den erreka. Lergan behiala zaldua ere izan zen mintzagai dugun hau. Indusi edo Monte de Indusi Arridokieta, Zamiki, Indusigibel, Burlon, Murubitarte, Zaldiburu eta Indusialzina-ren artean dagoen oihanari (hariztiari) esan ohi zaio. Indusi eta Monte de arriba herri-mendiak "boyeral"-ak ziren, eta behiak baizik ezin ala zitezkeen bertan, ardientzat debekatua zegoelarik, hauek belarra hondatzen baitute, nonbait. Abelgorriak Indusi-n maiatzetik uztailera bitarte egoten ziren; gero freskuago den Monte de arriba-ra igotzen ziren.
(...)