(...)
Ello hace que en singular las desinencias sean las mismas que las que circulan para ciertos casos sin determinación, -Durango-ko-a '(el) de Durango', atzoko-a '(el) de ayer', bizitza gaizto-ko-a '(el) de vida perversa', y, nominalizando incluso la flexión verbal: balizco oleac burdiaric ez, 'la erreria de si fuesse no aze fierro', RS 1596, nº 15, ésto es, baliz-ko-a 'la de si existiera', igual que en el refrán que ha perdurado hasta nuestros días en Arratia: balizko erroteak urunik ez, 'el molino imaginario no tiene harina', y con desarrollo de la reversibilidad propia de los genitivos en lengua vasca: nire ama, [goian bego]. Upanerdikokoa zan, 'mi madre, [q.e.p.d.], era de Uparan del medio', es decir, Upa(ra)n erdi-ko-ko-a, lo que históricamente hablando es cierto-
(...)

(...)
Arazo honek beste hurrengo hau sortzen du, singularrean erabiltzen diren desinentziak eta zenbait kasu mugatzaile gabekotan korritzen dutenak berdinak izatea, -Durango-ko-a, atzo-ko-a, bizitza gaizto-ko-a [...] eta euskaraz bi genitiboek berezko duten berriz errepikatzea garaturik nire ama, |goian bego|, Upanerdikokoa zan, hau da Upa(ra)n erdi-ko-ko-a, historiaren aldetik hala dela izan ere [...].
(...)

(...)
Asímismo lkaran, en Amoroto, debe prevalecer sobre pop. Ikàn, Uparan, en Villaro, sobre pop. Upàn, y Enparan, en Azpeitia, sobre pop. Enpàn, cfr. Emparangaray en Nomenc. Guip.
(...)

(...)
Berdintsu gertatzen da etxe-izenetan toponymo berak hurrengo argigarriren bat daramanean -gorago etxe-izen ez direnetan ere ikusi dugu-: Goitia / Beitia, Goikoa (Goikoetxea) / Bekoa, Goieaskoa (Goieaskoetxea) / Beaskoa (Beaskoetxea), Go(i)ena (Go(i)enetxea) / Barrena (Barrenetxea), Go(i)enengoa / Barrenengoa (Barrenengoetxea), Onaindia / Araindia, Aruzkoa / Onuzkoa, Garaia / Beherea, Ga(i)nekoa eta Goitikoa / Azpikoa (Azpitikoa) (Azpikoetxea), Garaikoa (Garaikoetxea) / Beherekoa, Aurrekoa (Aurrekoetxea) /Ostekoa (Osteikoa, Ostaikoa, Ostenkoa, Ostaikoetxea) [142. oin oharra: Eta baita Osteingoechea ere, Fog. 1704, Gatikan] eta Atzekoa (Atzekoetxea), Emetikoa (Emendikoa) / Andikoa (Andikoetxea), Zaharr(a) / Berri(a) (Barria), Erdikoa, Aurtena (Aurtenetxea), Aurtenekoa, Aurtenengoa, Auzokoa (Auzokoetxea), Urrutia (Urrutikoetxea, Urritikoetxea), Bengoa (Bengoetxea / Beingoetxea) (Beingoa), Goia, Ga(i)na, Bein, Beina (Beiña) [143. oin oharra: Bada Beinacoa baserria Ipazterren, Fog. 1796, aurretik finkaturiko Beina formari artikulurik kendu gabe sorturikoa, agian pertsona bati hala deitzen zitzaiolako, gaztelaniaz '(la) casa de Beina' litzateke formazio derivatuaren itzulpen jatorrizkoa], Azpia, Bitarte, Aurre, Aldea, Aldekoa, Basterra (Basterretxea), Zearra, Etxenagusia, Urrengoa, Errota, Etxaun, Soloa, Zelaia, Buru, Arte, Ondo, Uriarte, Arteetxe, Saletxe, Abeletxe, Jauregi, Torre(a) (Torretxea), Etxabarria, Etxatxua, Ormaetxea, Nagusia (Etxenagusia), Andia (Etxeandia) / Txiki(a), Txikerra, eta baita -txu edo -txo berrekailu diminutivoa ere bestea baino tipiagoa dela adierazteko, eta horren ondorik Txikerrena, eta abar. Badira Urazurrutia eta Urazandi ere, bigarrenak kasuren baten Urazemendi ere izan dezakeela, uren nongo aldetik begiratzen den [144. oin oharra: Hori gertatzen da Deban, uraz bestaldean dagoen etxeari Urazandi deitu izan baitzaio, baina Mutrikuarrek Urazemendi. Hala erran zidan Gerardo Elortza irakasle eta ene adiskide on denak]. Batzutan dokumentazioan ikusten da Goitia bat Goikoa bihurtu dela, eta Beitia berriz Bekoa. Dokumentazioa mapetan jarririk agian zerbait argituko litzateke khronologiari dagokion arazoa. Horretarako gai asko bildu beharko litzateke aurretik
(...)

(...)
Ahoz herririk herri erraiten diren formak bildurik ere egin liteke nahi izanez gero, baina orduan toponymo asko desitxuraturik agertuko litzateke, eta interes mugatuagoa luke historiaren aldetik. Arespakotxaga > Aspotxa, Beaskoa > Biskue, eta abar, Ibarrola > Iborla, Ibaria, Uparan > Upan, ..., eta antzekoak agertuko lirateke, leku-izenak irauten baldin balu. Baina beste batzutan Arbe > Arbe, eta abar. Ikus ene lan "Problemas de nomenclatura en la elaboración de mapas topográficos en áreas vascófonas de administración romanizante hasta el presente", En torno a la Toponymia vasca y circumpirenaica, Bilbao 1986, 141-172 orr. Phenomeno phonetikoak berak ere ohizko hizkeretan gertatzen direnak baino handiagoak dirateke sarri-askotan, toponymoak hitz libro erran-nahiaren zentzua uler dadin beharrezko ez dutenak bilakatzen baitira
(...)