(...)
Zazu-k, behin baino gehiagotan esan den bezala (ikus, adibidez, Agezako Zazua eta Zazugibela sarrerak), erdal saso-ren etorki bera dauka (latineko saxu), eta azken hizkuntza honetatik zuzenean nahiz erromantzetik hartu ahal izan da. Lehen kasuan (latinetik zuzenean hartu bada, alegia) *sasu bat suposatu behar da, eta bigarrenean bukaerako -o-ren hersketa burutu dela (cf. puntallu < puntallo). Zazu-ak kaskailuz betetako goi-lautadak izaten dira, eta Uxuen Saso edo saso-rik ez badugu ere (orain Zazu edo zazu-rik ez dugun modu berean), badugu goi-lautada bat izendatzen duen Llano de Don Pascual berria, Zaubio-n, Santakaramuru-ko mugan, antzinako Zazu zegoen alderdi berean. Gure informatzaileetako batek dioenez [Lucio Berrade Burgui jaunak dioenez.], ordea, zelai honetan ez dago kaskailurik. Nolanahi ere, Zazu gaurko Llano de Don Pascual hori baino zabalagoa zen, egun Zaubio-kotzat jotzen den zati bat ere Zazu zelarik, Barranco de Zaubio-ra zihoan (eta doan, izena aldatu arren) Barranco de Zazu-ren ingurukoa hain juxtu. Alto de Zazu Pitillas eta Uxueren arteko mugako gaina zen (501 m.), hau da, Costolinas-en ondokoa. Rincón de Zazu erreka horretako zokoa zen, Barranco de Artabakoitz (Barranco de Zaubio orain, zati honetan)-en ondokoa. Zazu-n zehar zihoan, egun bezala, Pikarana-ko bidea. 1825ean azaltzen den horno de zacu-k, azkenik, ez du zerikusirik aztertzen ari garenarekin, Zaldunaga-n baitzegoen, Uxueko udalerriaren beste muturrean.
(...)