(...)
[Euskararen mugak. Zarrakaztelu] 1319an Çanduvilla dugu, eta 1708an Zandubil, eta beraz bukaerako -a hori artikulutzat jo daiteke: "...las quales filas son a saber: la fila deçaga Sant Esteban, item la fila de los huertos, item la fila de Çanduvilla, item la fila de puent de don Martin..." [Munita, 137. or.] "otra pieza...en el terno de Zorzabala regadio que alinta a...camino de las co¬rreas y fila de Zandubil" [PRA-Kaseda, 13. k.] Bigarren osagaia -bil(a) 'biribil(a)' dela dirudi, eta lehena Zarrakaztelun bitan bederen agertzen den zaldu arruntaren itxuratxartze arina edo alboko disimilazioz sorturikako forma. -Bil(a), halaz ere, erromantzeko fila 'azekia edo ugaldetik ureztatu behar den lurtsaileraino ura daraman erretentxoa' [Iribarren, VN; Ricardo Ciérbidek aipatzen du, TCO-ko 75. orrialdean.]-ren euskalduntzearen ondorioa ere izan liteke, aipatu bi lekukotasunetan ikusten den bezala Zandubil(a)-ren ondoan beti fila azaltzen denez gero. Fonetikoki ere ez legoke arazorik, f > b aldakuntza jatorra izaki (cf. ferme > berme; fortis > bor¬titz; fago > bago...).
(...)