(...)
Lecinosa Lecino 'artea'-ren eratorria dugu [Izen honen adieraren inguruan ikus Galipentzuko lecino sarrera. Ledean La Lezinosa dugu 1726an (PRA-Oibar, 39. k.), eta La Lecinera 1730ean (id., 42. k.)], eta ezbairik gabe euskal Artadu(a) (< *artadui)-ren ordain erdalduna da (ikus sarrera hau). Alto de la Lecinosa euskarazko Artaduburua bera zen (ikus sarrera hau), Cabe la Lecinosa euskal Artaduondoa edo Artadualdea-ren baliokide, eta Tras la Lecinosa gure hizkuntzako Artadugibela-rena. Ermita de la Lecinosa edo Nuestra Señora de la Lecinosa egungo La Venta-n zegoen, gaztelua bera bezala (ikus Artadua eta La Venta sarrerak). Ulertzekoa da La Lecinosa-n ermita izatea, Erdi Aroan hustu bide zen jatorri errematarreko herrixka izan baitzen bertan. Honela mintzo zaigu J. Gárriz [Despoblados, 21. or.] honetaz: "La Encinosa, en Eslava, de ascendencia romana, fue sede de un monasterio de Templarios, despoblándose durante la Edad Media" Autore honek dioenez Jupiterri eskainitako "ara" bat aurkitu zuten bertan. Linares de la Lecinosa Los Linares altos-en (egungo Los Linares-en, alegia) zegoela suposa daiteke, Artadua-ko ermitak alderdi honetan gutxienez alor bat bazuelako (ikus Jaun Done Eztebegibela), baina Los Pozos de aguar lino delakoa (Los Pozos orain, itxuraz) La Lecinosa ondoan zegoela aintzat hartzen badugu, Artadua-ko lihatzeak bertan zeudela ondorioztatu beharko dugu. Castro de la Lecinosa 1276an dokumentatzen da, eta itxura guztien arabera Alto de la Lecinosa edo Artaduburua-n zegoen gaztelua adierazten du (egungo La Venta bera, irudiz).
(...)