(...)
Las oclusivas sonoras, empleando este término en el sentido limitado que más abajo se indica, se conservan por lo general, tanto en posición inicial como en interior de palabra: // Γέβαλα (Ptol.), actual Guevara, Guebara (Ál.). // Heredia (Ál.), doc. Deredia, Heredia < herediu, pl. heredia. Cf. también Δηούα (Ptol.), actual Deva, río y población en Guip. // Como es sabido, lo que llamamos oclusivas sonoras se realizan como oclusivas o espirantes, según la posición, con una distribución muy parecida a la del español de hoy. La pronunciación fricativa de la b está claramente descrita por Oihenart a mediados del siglo XVII. // No hay indicios que apoyen la presunción de que el vasco medieval distinguiera entre -b- oclusiva y -u- (-v-) fricativa como el cast. de aquella época. En los documentos se emplean casi indistintamente las dos letras (Zabal- y Zaval-, Ibar- e Ivar-, -barri y -varri, etc.), lo que parece probar que no había más que un fonema y que la realización corriente de este en posición intervocálica era una fricativa
(...)

(...)
[-Aga atzizkia gure eskualdean] Atal honetan -aga atzizkiak gure alderdiko toponimoetan duen balioa ikusten saiatuko gara, alegia, aurreko atalean aipatu autoreek dioten moduan leku hutsa adierazten duen edo lekuarekin batera ugaritasuna, pluraltasuna ere ematen duen aditzera. Garbi dago toki-izen bat -aga atzizkiaz nahiz gabe ager badaiteke -aga-ren balioa ez dela ugaritasuna adieraztearena izanen, eta beraz honelakoetan berrekailuak oinarriari leku balioa eransten diola pentsatu beharko dugu, hots, toponimoen multzoan sailkatzea duela xede. Adibidez, udarea zuhaitza edo fruitua den bitartean, Udareaga udareondo bat edo gehiago dagoen eremua izanen da, sekulan ez zuhaitza. Gure alderdian Ø / -aga txandakatzea honako toponimo hauetan ediren dugu: Motxiturriaga / Motxiturria Agezan, Artezabalaga / Artezabalagaña, Artezabalaondoa, Artezabalgaña [Ikus, hala ere, Eslabako toponimia aztertzean izen hauetaz dioguna], Buztiñaga / Buztiña, Buztinea, Erbiñaga / Erbiña eta Santuzabalaga / Santuzabal(a) Eslaban, Arriurdinaga / Arriurdina Lergan, Udareeztiaga / Udare eztia Morionesen, Larziaga / Larzia Uxuen, Aristuziaga Uxuen / Aristuzia Galipentzun [Ikus Galipentzu]. Pare guzti hauetan, alabaina, -aga-dun aldaerak arruntagoak dira, eta Ø duten forma batzu aldi bakar batez baizik ez dira dokumentatzen. Guztiarekin ere, honelako txandakatzeak gure eskualdetik kanpo ere azaltzen dira, eta hortaz badirudi atzizkiaren funtzio bakarra, gorago esan moduan, lekua adieraztea dela, alegia, izena toponimoen multzoan sailkatzea. Orain -aga atzizkiaz horniturik dauden toponimoen herriz herriko azterketa eginen dugu, beren jatorria eta nondik norakoa hobeki ikustearren.
(...)

(...)
Lehen agirietatik ia beti Santo-, Santu- edo Sandu- aurkitu dugu, eta gaur ere Santuzabal [sàntuzábal] deitzen zaio alderdi honi. Guztiarekin ere, Santu-, Santo- edo Sandu- herri etimologia baten ondorena izan liteke, eta jatorrizko *Sautu baten ordez egon [Jimeno Juríoren eritziz Saratsan 1725ean azaltzen den Sandu aldea orokorra den Zaldualdea-ren kopia-errore bat besterik ez da (TCPCI, 346. or.). Eslabakoa, ordea, herri-etimologia dateke, orokorra baita. Cf., gainera, Zalduzabal Larunben 1795ean (PRA-Asiain, 175. k.), Zanduzabal [zànduzábal] orain, Çaldua Markelainen 1638an (PRA-Ihaben, 9. k.), Sandua 1647an (PRA-Ihaben, 10. k.), Zandue 1799an (PRA-Atarrabia, 100. k.), Zandue [zándue] orain. Cf., alabaina, ermita egon zen Abaurregaineko Sandualdea, Sanduburua.]. Izan ere, dermio hau Aldeko eta Epaizko mugan dago, despoblatu honetako Barranco de Aldea eta Lergako (Epaizko?) Barranco del Molino (Barranco de Abaizgibel Eslaban)-ren elkargunetik hurbil, Lergako (Epaizko?) Los Arenales edo Areatzea-ren ondoan, eta honek aipatu *sautu horren alde hitz egiten du. 1688an Satuzabal ediren dugu, baina hau desitxuraketa arin bat ere izan daiteke. Santuzabal-ek Eslabako Lizardui (Lizardil orain) eta Abaizgibel (Abaizibel gure egunotan)-ekin mugatzen du, Lergako (Epaizko?) Areatzea edo Los Arenales-ekin ezezik.
(...)

(...)
Aurreko toponimo bera da, oraingoan -aga atzizkia lagun duela. Ø / -aga txandaketaz ikus atzizkiari eskainitako atala.
(...)

(...)
[-Aga atzizkia gure eskualdean. Eslaba] Toki-izen honen hasierako santu-, santo, satu- edo sandu- hau latineko saltu 'zaldu'-ren eratorria den *sautu baten ondorengo mozorrotua izan daiteke, bi errekaren elkargunetik gertu dagoelako (cf. Uxueko Zautelu, Zareko Jautu eta Jautuarana, eta azken honen 1763ko Santuarana aldaera [PRA-Oibar, 62. k.]). Ikus, dena den, Eslabako toponimia aztertzean dioguna. Santuzabalaga-rekin batera Santuzabal ere azaltzen da, eta izan ere hau da egun bizirik dagoena. Hortaz, badirudi Santuzabalaga-k ez duela, oraingo honetan bederen, plural baliorik.
(...)