Euskaltzaindiak ez du ezer erabaki gai horretaz. Beraz, -a partikula hori erabiltzen den euskalkietako literaturan nola erabili izan den bakarrik esan daiteke. Badirudi, oro har, -a+-a = -ea egin dela (dea, direa, zarea); -e+-a = -ea (zaretea, ziretea); -o+-a bi eratara, -oa (dagoa) nahiz -oia (diroia, zakoia, dakoia, daramaia) eta -u+-a ere bi eratara, -uia (badakizuia, duguia, dutuguia) nahiz -ia (dütüzia, dia).

Bestalde, dagoia, dagoea formak ez dira inon ageri.