(...)
90. paragrafoa.- arro, *arru (vizc.) «barranco»: Arroa, Arroarte (Arruarte) Arroeta, Arrola (que puede ser var. de Arriola). Esta es la etimología que se puede ofrecer para Arrue, etc. (p. ej. Ind. el., 6), pero se podría pensar también en un der. de (h)arri (arri(g)une «cantera»): Arrue, Arruebarrena (Arruabarrena), Arrupe, Arrupeta, Arrutarte, Arruti, Arrutia, Arruybay, Arruza, Harruaçu; -arro es elemento final de Achucarro, Amandarro, Ecenarro (Zezenarro), Gaiztarro. ¿Será (h)arro «fofo, hueco, orgulloso»? Está atestiguado arru, «cuenca de arroyo o río» además de «barranco». Nada tiene que ver con esto Arruazu en Navarra, en el s. XI Arrugaçu: cf. vizc. arruga «plaza, mercado», es decir, rúa, rué, etc. (REW 7426).
250. paragrafoa.- gaizto (gexto) «malo» (der. de gaitz): Gaistua (Mondragón, 1390), Mendigacha, Gaztoa (Lazcano, 1462); Sologueistoa. Acaso Gaiztarro. Luchaire supone que el ap. medieval Gaizcho (Gayzco) es var. de Gaizto: Xemenones Gaizcho, meschino de Zaualza (Leire, 1068), Gaizto in Rosta (ib., 1125); Don Gayzco (Lacarra, 251). Parece en efecto preferible pensar en este caso en un suf. -ko que en –to: el cambio sería debido a disimilación, como urdanga «cerda» «ramera» junto a urdanda (cf. ollanda «polla», Ochando n. pr., etc.) o aquit. Sembedonnis, gen., junto a Cissonbon-nís; Seniponnís. No me parece mejor la explicación de M. Alvar (El dialecto aragonés, 95-96) que piensa que Gayzco es var. de Gasco(n) e indica procedencia («gascón»). Gaizco, pechero de Sagüés, 1168. Cada vez me parece más plausible que de aquí haya salido vasc. gaízto. Entre los incontables ejemplos de disimilación, elijo oriental bizkitartean «entretanto» (general bi-tartean), de *bi(a)z bitartean.
(...)
Que: Deitura
Où: --
Origine:
M.AV