Leku-izenak

(...)
Arabakorako Ihurre utzi zen, erdaraz Yurre, gogoan izanik Donemiliaga Kukullako kartularioan 1025-garren urtean horrela agertzen dela, h aspiratu eta guzti, eta egungo eguneko euskaldunen lekukotasunik ez dugula. Gipuzkoako Olaberria herrikorako, ordea, Iurre [2. oin oharra: Euskal Herriko autonomi elkarteko herrien izenak - Relación de las poblaciones de la Comunidad autónoma del País Vasco, Hizkuntz politikarako idazkaritza, Eusko Jaurlaritza - Euskaltzaindia, Gasteiz 1986] [...] Arabako Yurre-ren kasuan Ihurre euskarazkoan agertzen den -h- bokalartekoa zaharra da, etimologikoa, baina Iabar, Iaben, eta abar, formetan eman bageneza ziurrenik ez litzateke, Igantzi erara finkatu zen Iantzi aldagarrian ere ez litzatekeen bezala, XIV-garren mendean Eançi dokumentatzen baita (1366, PN-XIV, F.Pamp.-Mont., 531 orr.) [3. oin oharra: Juan Carrasco Pérez, La Población de Navarra en el siglo XIV, Pamplona 1973], eta bide horretarik *Eiantzi forma jatorrizkoa bazela suposa baitezakegu, 1068-garren urteko Eiaurrieta zaharra erdaraz [j]-aren eraginez Jaurrieta eta bertako euskaldunen artean [j] galdurik Eaurta den antzera [4. oin oharra: Leire-ko Bezerro zaharrean 1068-rako Eiavrrieta biltzen du Zierbidek. "Indice completo de topónimos citados en el Becerro Antiguo de Leire", FLV, IX (1977), 137 orr. Ikus baita ere Michelena, Fonética histórica vasca, 9.7, adic., 517 orr., eta Apellidos vascos, nº 590b, eta neure En torno a la toponimia vasca y circumpirenaica, §72, 232 orr. // Yaurrieta XlV-garren mendean (1366, PN-XN, F.sang., 475 eta 503 orr.).
(...)