kraxk .
(Onomat. de una acción rápida, súbita).
Erortzen bazeie bizkarrera [...] sukhar malin bat edo bertze gaitz serios bat, ikhusiko ditutzue krask hiltzen.
Elsb LehE 15.
Krask! Horra non ximixta bezala hedatzen den berria.
HU Aurp 65.
Haziak, kraxk, hausten duen bezala, lur mokorra.
SoEg Herr
13-2-1958, 1.
azpiadiera-1.1
"(V, G, L, B, BN-ciz-baig, S), onomat. del ruido que produce la hendidura de un objeto"
A.
Baiña kolpe oietako batean, krask!, nere xixpa autsi etzitzaidan, ba?
AZink 102.
azpiadiera-1.2
"(B), onomat. para indicar que se ha suelto una cosa pegada a otra"
A.
Krask, haitza hor badoa, erroz gora! Barb Leg 130.
azpiadiera-1.3
(Onomat. del ruido de cortar).
Eta krask, haixtur kolpe batean, zehe bat eta erdi bederen pikatzen diote galtzeri.
Barb Sup 43.
azpiadiera-1.4
(Onomat. del ruido de un golpe).
Patxik krask! jo zuan buruan, eta harriak, bethi bezela, odola athera zuan.
Osk Kurl 70.
azpiadiera-1.5
(Onomat. de un chasquido).
Eta krask!, tramankulu zar ura izorratu edo enkaskillatu egin zitzaion.
AZink 78.