(Urt, Hb, Dv, T-L), asikilari (L ap. A ; Dv).
Mordedor; (fig.) atacante, mordaz. "Asper crabro, uli ausikilária " Urt II 412. "Celui qui aime à mordre, se dit au fig." Dv, que cita a Gy. "1.º mordedor; 2.º murmurador" A. "Mordant" T-L. v. ausikikari, ausikitzaile.
Liztorrak dira marrant eta ausikilari, mintki ausikitzen dute. ES 196s. Bertze presuna hauk ere bada gisa berean marrant dira ez baitakite gaizki baizik mintzatzen; ausikilari, zeren jaingin, eta gibel-jale baitira bere Giristino lagunentzat. Ib. 197. Hau zuer doakizue, karatera baxoak, / gorderik ausikilari, mihi ondikozkoak: / Yende on eta berthutoser yazartzen diozue, / egiaz edo gezurraz, berdiñ dadukazue. Gy 135s. Ausikilari samina / ulia deitzen duguna. Ib. 186. Xakhur saingaria ez da ausikilaria. Zerb GH 1936, 120.