(Ht VocGr 424, Dv, H) .
(Aux. intrans.). Fiarse, confiar. v. fidatu, FIO IZAN (s.v. 2 fio). Tr. Documentado únicamente en textos septentrionales. A partir del s. XVIII el sintagma nominal se expresa con dativo (hasta entonces, con instrumental o inesivo).
Ni fida izanen naiz hartan. Lç He 2, 13 (He, Dv fida izanen naiz; TB fidatuko naiz ). Nola ezpainintzen neure buruaz fida, desenkusatu nintzen ahal bezanbat. Ax 15 (V 6). Fida ezpazara zure memorioaz, eskiribuz emazu orhoitu zarena. SP Phil 24 (He 23 fida). Salomon ez zitzaion fida, iduritu zitzaion zenbeit xede gaixto bazuela. Lg I 324. Nola fida hiz hire lagüner, hekila larrütü nahi aiener? Egiat 201. Fida naiz zerorrek hautsiren dituzula, nere aintzinean, traba gaitzegiak. Dv LEd 239. Bainan botz horri ez aski fida izanez. Laph 52. Fida niz zure erraner / fidago ene hegaler. ChantP 206. Biper joanen nintzala / Aisa ziren fida. LuzKant 48. Hurbiltzen nitzaio emeki, muthila oldar dakitan ez fidaz. JE Ber 65. Gu ez gira Platon bezain fida gure sortzezko jiteari. Lf ( in Zait Plat XIX ). Jasaiten ditut fida eta segur bainiz [...] Zure Graziak bere bihotz handiarekin ez duela holakorik luzatzerat utziko. Ardoy SFran 118. Ez nintzala ohean sartzeko biziki fida. Etchebarne 30.
v. tbn. Mat 108. Bp I 87. Mst III 3, 3. Xarlem 623. Monho 156. Bordel 40. Arch Fab 81. Gy 43. Balad 131. Barb Sup 121. Lh in Const 14. EZBB I 109. JEtchep 72. Larz Iru 50. Larre ArtzainE 341.