(...)
Es muy frecuente la pérdida de e-, i- vasca sobre todo en zonas romanizadas o en la forma romance de nombres de poblaciones vascas cercanas al límite lingüístico: // Lumbier, vasc. Irumberri; Libarrenx, vasc. Iribarne; doc. Ggabarri (senior Didaco Gundisalbo de G., CSM 191, año 1067, en Ál.), vasc. etxe, etxa- “casa”
(...)

(...)
apellido, oriundo de Alaba, fundador de linaje en Antioquía (Colombia)
(...)

(...)
barrio de Costera
(...)

(...)
ayala/aiara
(...)

(...)
ayala/aiara
(...)

(...)
086-27 005
(...)

(...)
Barrio Chábarri. [Casco urbano] Costera (Ayala)
(...)

(...)
086-27 005
(...)

(...)
AYALA/AIARA
(...)

(...)
Gainera, gerta daiteke hizkuntza ofizial bietan izenak nabarmen desberdinak izatea eta horrelakoetan biak normalizatu eta ofizialduko dira. Hala gertatzen da Opellora / Costera, Elexalde / La Iglesia... eta era horretakoetan. Irizpide hori ematen da aditzera Euskararen Erabilpena Arautzeko Oinarrizko Legean ere, haren 10. artikuluak Legebiltzarreko saiora joan ziren alderdi politiko guztien aldeko botoa izan zuelarik [2 Azaroaren 24ko 10/1982 Legeko 10. artikuluan honako hau ezarri zen: // «1. Autonomia Elkarteko lurralde, udal, herri, geografia-gorabehera, hiribide eta, oro har, toki-izen guztien izen ofizialak Jaurlaritzak, Kondaira-Lurraldeetako Foru-Erakundeek edo Toki-Erakundeek finkatuko dituzte, bakoitzak berari dagokion aginte-eremuaren barruan eta, beti ere, jatorrizko izen euskaldun, erromantzezko edo gaztelaniazkoari, hizkuntza bakoitzari dagokion idazkeraz men eginez. // Toki-erakundeen eta Eusko Jaurlaritzaren artean aurreko atalean esandako izen ofizialei buruzko auziren bat gertatuz gero, Eusko Jaurlaritzak ebatziko du, aurrez Euskaltzaindiari bere iritzia eskatu ondoren. […] 3. Izen hauek oso ezberdinak izanez gero, bide-seinaleei buruzkoetarako, biak ofizialtzat joko dira»]. Irizpide honen aldekoa da Euskaltzaindiko Onomastika batzordea ere, eta aipaturiko Legean eta Autonomi Estatuan jasotakoari jarraiki, Euskaltzaindia da gai honetan erakunde aholkulari ofiziala [3 Autonomi Estatutuko 6.4 artikuluan honako hau esaten da hitzez-hitz: «Euskarari dagozkionetan, Euskaltzaindia izango da erakunde aholku-emale»]. Dena dela, Lege horretan ez da zehazten «oso ezberdinak» izate hori zertan datzan, nahiz eta zentzuzkoak izanik, bertakoek hala hartzen badituzte edo forma bat eta bestea elkar trukatzeko zailak baldin badira, «oso ezberdintzat» jo behar direla dirudien. Argi dago, beraz, Aretxazar, Etxabarri edo Campijo bezalako izenek ezin dituztela onartu baliokidetzat, ez idatziz ez eta era ofizialetan ere, Arechazar, Echabarri edo Kanpijo idazkerak [...] Auzoa / Barrio: ED50 30T X.492113, Y.4772602, alt. 250 m. // Zaballa mendiaren magalaren erdian eta Inorritzagarai izeneko gune nagusia baino beherago dago auzo hau, Lanteno kontzejuko auzoburutik nahiko gertu. Inorritzagaraitik bertatik joan daiteke zementuzko pista batean behera edo A-3630 errepidetik, Lantenotik Erretesera goazela, kontzeju honetara doan bidegurutzea baino lehen eskuinera pista hura hartuz. Madozek (1845-1850) Ibaizabal eta Etxabarri arteko bidean San Balentin ermita zegoela zioen, baina seguruenik datua ez da zuzena, auzo honetara doan pistaren eskuinean San Martin toponimoa dokumentatzen baitugu herriko kartografian, eta jendeak adbokazio hori gogoan du oraindik garai bateko ermita bat bezala. // Auzoaren izena Chabarria (1676) eta Chabarri (1696) bezala dokumentatuta dago eta Etxabarriaren aldaerak dira biak ere, hasierako Egaldu dutenak, seguru asko de preposizioarekin nahastu zutelako. Hasieran idatzizko dokumentuetan bakarrik ageri da nahaste hau, baina euskara galdu ahala, ahozkoan ere hedatzen hasiko zen. Ohikoa da euskaraz -a artikulua galtzeko joera, gehienetan deklinabideko atzizki batzuk eranstean ezkutatu ohi delako: Etxabarriko, Etxabarritik etab. Esanahia argia da, etxe eta barri hitz arruntez osatua baitago, azken hau ‘berri’ estandarraren mendebaldeko aldaera. Honi buruz ohartu behar da, Mapa Topográfico Nacionalean [5 1997, 86-I] Txaberri era akastuna ageri dela
(...)