(...)
Hemen berriro ere landa izena daukagu eta aurren eta atzen aldiz edireten dugun suina. Azkuek [DVEF.] eta A. Irigoyenek [IG.] zuin biltzen dute, baina Eslabako toponimoan beti s- aurkitu dugu. Euskaltzainburu izan zenak honela definitzen du hitz hau: "trazado, traza que se hace en un campo antes de la siembra. Consiste en una serie de ramillas, papeles ú otras señales que se colocan en filas. Algunos, quizá con más propiedad, llaman zuiñ á cada una de estas filas" Irigoyenen arabera (Satrústeguirengandik jasotako informazioa ematen digu, izen honen Urdiaingo adiera, alegia) 'lurrean egon ohi den ezaugarria' dugu zuina, eta aurreko sarreran landa-ri eman diogun adiera aintzat hartuta balirudike Irigoyenek biltzen duena egokiagoa dela. Toponimo hau azaltzeko landa eta osuin 'osin'-en ere pentsa liteke (ikus Lixuñeta), baina bi izen hauen elkarketatik *Landosuin espero genuke, ez Landasuin. Nolanahi ere, mintzagai dugun izenaren lehen lekukotasuna nahikoa nahasgarria da. Hau, dena den, izenaren desitxuraketa bat besterik ez dela garbi dago (cf. 1276ko Kaskallueta-ren cascaylleta forma), XVI eta XVII. mendeko aldaerak bat baitatoz. Ez dakigu non zegoen; bai ordea bertan erreka bazela.
(...)

(...)
Landa eta zubi-z osatuta dagoela irudi du, baina, dokumentazioko desitxuraketa bitxiak ikusita, baliteke aurrekoaren itxuragaiztotze hutsa izatea.
(...)