orde1
1 adb. Ipar. Ordez. (-en atzizkiaren eskuinean). Haren orde joan nintzen. Esker onen orde, nik gaizkia gaizkiaren gainera! Ibilian galdu beharko du harako lehengo garbitasun eta distira hura, baina horren orde, gero eta leunago, egokiago, erabilgarriago bihurtuko da. Ezarri zuen hiri hartan, bere orde, Markos, bere dizipulu maitea. C-ren orde ezar beti Z. Zure mandatu guztiak eginen ditugu, zure orde eta zuretako.
2 adb. (Izen soilaren eskuinean). Baina ezin sal daiteke ura ardo orde, eta ardoaren prezioan. Eta etxegainean, teila orde, ez dute hipoteka eta zerga besterik.
3 adb. Beharrean. (Aditzaren partizipio burutuaren, aditz izenaren edo -tzeko atzizkiaren eskuinean). Ik. ordez 2. Goretsi orde, gaitzetsi dute. Hilerrira eraman orde, beraz, eraman zuen bere etxera. Otoitzean ari daitezen, lokartzeko orde.