karraka1
1 iz. Altzairuzko lanabesa, ildo modukoak edo pikorrak dituena, metalak edo zura higatzeko, berdintzeko edo leuntzeko erabiltzen dena. Ik. lima1. Karrakaz igurtziz leundu. 2 iz. Zurezko tresna birakaria, ardatz horzdun baten inguruan bira egitean hots handia ateratzen duen oholtxo bat duena. Aste Santuko elizkizunetan karraka jotzen zen. Sei mila euro arteko isunak izanen zirela bozinak jotzeagatik edo karraka airean dantzarazteagatik.
3 iz. Karrakatzea; karrakatzean ateratzen den hotsa. Karraka txiki bat aski da, herdoildura arin bat kentzeko. Belarri-nekagarri den karraka.