kanon
1 iz. Araua, bereziki tradizioak edo gizartearen onespenak ezarria. Erretorika klasikoaren kanonak.
2 iz. Eredu ideala. Haren gorpuzkerak Polikletoren kanonaren proportzioak zituen. Edertasun kanona.
3 iz. mus. Kontrapuntuaren teknikaz ondutako konposizioa, doinu jakin bat errepikatuz elkarren jarraian sartzen diren ahotsek eratzen dutena. Pachelbelen kanona.
4 iz. erl. Erlijio batek sakratutzat hartzen dituen liburuen zerrenda. Ekialdeko Kristau Eliza Ortodoxo eta Mendebaldeko Eliza Katolikoaren kanonak.
5 iz. Beren kalitate, originaltasun edo gai eta estilo ezaugarriengatik klasikotzat eta eredugarritzat hartzen diren literatura-lanen eta artelanen zerrenda. Mendebaldeko kanona. Literatura unibertsaleko kanona. Kanona kritikariek zehazten dute.
6 iz. erl. Kristau elizak dogmari edo diziplinari buruz ezarririko xedapena. Nizeako Kontzilioaren 19. kanona.
7 iz. Mezaren erdialdeko zatia, aldatzen ez dena, Te igitur-ean hasi eta Pater noster-ean amaitzen dena. Mezaren prefazio eta kanon berriak.
8 iz. Heg. zuz. Zenbait kasutan, zerbait erabiltzeagatik, bereziki ondasun publiko bat erabiltzeagatik, ordaintzen den saria. Salgaiak kargatzeko tokiak erabiltzeagatiko kanona. Musika jartzearren egileen elkarteak eskatzen duen kanona ordaindu behar dute.