inguratu, ingura, inguratzen
1 du ad. Zerbait beste zerbaiten ingurune osoan edo ia osoan gertatu edo ezarri; zerbaitek beste zerbaiten ingurune osoa hartu. Ik. gerrikatu. Alde guztietatik hesiz inguratua. Urak inguratzen dituen lurralde ezkutuak. Huntzak inguratzen du zuhaitza, besarkatzen du, edoskitzen du. Hiria inguratzen duten harresietan. Inguratu ninduten etsaiek erleek bezala. Aurretik mutila, artaldeek atzetik inguratzen zutelarik. Zein gogorazio saminek inguratzen duten bekatariaren bihotza hil beharra datorkionean! Argiz eta aintzaz inguratua. Hiru hilabetez karlistek Bilbo estu inguratu zuten (Ik. setiatu). 2 du ad. Lur eremu baten, mendi baten edo kideko baten alde batetik bestera, haren ertzetik edo albotik joan. Inguratuz baizen ezin iragan daitekeen mendi zorrotza. Mundua Elkanok inguratu zuen.
3 du ad. Lurralde edo eremu batean zehar ibili. Nire bidaldietan Ipar Afrikako herri guztiak inguratu ditut. Itzuli ederra egungoa: 357 kilometro inguratu ditugu.
4 du ad. Lortu, eskuratu. Dirua inguratzeko lanbidea ere egokia asmatu zuen.
5 da ad. Hurbildu, alboratu. Bakean gaudenak nahastera gizatxar bat inguratu zaigu. Ontzia lehorrera inguratu zenean. Bart ametsetan amona xahar bat inguratu da nigana.
6 da/du ad. Bildu, estali. Jauna zela entzun zuenean, Petiri bere soinekoaz inguratu zen, zeren biluzik baitzen. Juditek Holofernesen burua oihal batean inguratu zuen.