haserretu, haserre/haserretu, haserretzen
1 da ad. Haserreak hartu. Ik. samurtu 2. Zergatik haserretzen zara eta bekokia iluntzen duzu? Hau esan diodanean haserretu da. Jokoan haserretu ziren eta gaizki esaka hasi. Ez da ezergatik haserretzen. Ez zaitez haserre, egia esan dizudalako. Borondatea ere haserretua ibiliko da herra amorratu batekin. || (Partizipio burutua izenondo gisa). Gizon haserretua dirakien eltzea bezala da. Herri haserretuaren aurrean. 2 da ad. Itsasoaz mintzatuz, nahasi, baretasuna galdu. Ik. handitu1 4; amorratu1 2. Itsasoa haserretzen hasi zenean. || (Partizipio burutua izenondo gisa). Itsaso haserretuko uhinak. 3 da ad. Adiskidetasunezko harremanak hautsi. Bere anaiarekin haserretu da. Inoren kontra haserretzen ez direnak, egiten zaizkien bidegabeak barkatzen dituztenak. Jainko boteretsua nire kontra haserreturik, eta ni barrez edo lotan!
4 du ad. Haserrearazi. Hiria hondatzera goaz, zeren hemengo bekatuek zerua haserretu duten. Horiek zure zuzenbidea haserretu dutelako. Asaldaturik eta sumindurik jartzeraino haserretzen gaituen gauza.