baraila2
1 iz. Ahoaren gainean eta azpian dauden, eta hortz-haginak kokatzen diren bi hezurretako bakoitza, bereziki azpikoa. Ik. masailezur; matrailezur; matelezur. Aharrausi luzea egin zuen, barailak izugarri zabalduz. Egun batean, Talos, suge baten baraila aurkiturik, konturatu zen makila bat ebakitzeko erabil zezakeela. 2 iz. Hainbat intsekturen ahoko kideko piezetako bakoitza. Kilkerrak eta matxinsaltoak, berriz, poto batzuetan sartu, eta banan-banan ateratzen nituen, haien hegalak edo barailak aztertzeko.
3 iz. Zenbait makina eta tresnatan, zerbaiti heltzeko edo zerbait zanpatzeko erabiltzen diren bi ataletako bakoitza. Piezaren finkapena barailen eta piezaren artean sortzen den marruskaduraren bidez egiten da.