zuritu, zuri/zuritu, zuritzen
1 du ad. Zuriz margotu. Igeltsuz zuritutako etxe txiki bat. || (Partizipio burutua izenondo gisa). Hilobi zurituak.
2 da ad. Kolore zuria hartu. Buruko ileak zergatik zuritzen diren bizarra baino lehen. Etiopiako beltz bat zuritzen denean, eta katamotzak uzten dituenean bere orbanak. Burua zuritu zait zure bihotz eske. || Zapiak eguzkitan ondoen zuritzen dira.
3 du ad. Inguruak elurrez estali. (nork eta nor osagarririk gabe). Elurra egin du, baina ez du zuritu.
4 du ad. Azala kendu. Afaritako patatak zuritu zituen. Sutondoan gaztainak zuritzen. || (Partizipio burutua izenondo gisa). Egur zurituak ez du, hurbiltzeko ere, egur azalduna balio.
5 du ad. (Norbait bere edo besteren hutsegitea) onargarri egiten saiatu; norbait errugabetzen saiatu. Ezezagun baten aurrean galesez mintzatzeko, nork bere burua zuritu behar izaten du aurrenik, barka eske. Oraingo jokabidea zuritu nahi luke. Ezin zurituzko bidegabekeria. Hire bizitzan egin dituan belzkeriak zuritzeko. Baina Zesar handiaren heriotza zuritzeko, ezin eramana eta bekaitza baino estalki apainagorik behar. Ametzagak ez du inoren aurpegirik belzten, ez zuritzen; ikusten duena kontatzen du, eta kontatzen duenak badu beti indarra. Hor ari da, belea baino beltzagoak nondik zurituko dituen, bere nagusiak bidenabar zurituko dituelakoan.
6 du ad. Auziez eta kidekoz mintzatuz, argitu, konpondu. Aspaldiko arazoak dituztela zuritzeko hango gure herritarrek, bai beren artean, bai eta beren auzoekin.