Itun Zâŕa
Goi-Atsa yeitxi zitzayonean, Tel-Abib zeritzan tokiyan, bere «begi-betegaŕi zun» emaztearekin bizi zan (26, 16). Aren bizilagunak, len bezin otz zirauten; eta, eŕbesteko zigoŕketak, ayek zintzotzeko indaŕik ez zun. Sasi-igaŕle ao-zuriak nola-nai soŕtzen ziran; eta, askok, orien itz labañak entzun naigo zuten, egizko damutasunera yo baño. Yeremi igaŕleak ere, oŕelakoei idatzi zien, abeŕira itzultzeko irudipen txoroa alde batera uzteko (Ye. 29, 1 eta uŕengoak); bañan, ari ez zioten sinistu.
Eŕbestean bost urte zeramazkin garayan, Yaube’k igaŕlegora deitu zun: idazti onen lenengo iru ataletan, Ezekiel berak adierazten digu, aren aukeraketa oaŕgaŕiya nola izan zan. Yaube’ren onginaiak ixraeldaŕentzat adei txeratsua zekaŕen; eta, auxe ere adierazi nai zien: ayek iñon ere ez zitula zapuzturik uzten; eta, Yauretxean aña, eŕbestean ere ayekin zebiľela.
Igaŕle zintzoaren esanei askok amoŕ eman zien; eta, sasiyainkoak eta oitura zantaŕak bazteŕtuz bide okeŕa utzi zutenak ugari izan ziran.
Idaztiaren zatiketa, ona:
—1) Saŕera: 1’gotik 3-22’gaŕeneraño.
—2) Yainkoaren erabaki beldurgaŕiak: 3-22’gaŕenetik 33’raño.
—3) Pozbide antzo, gogo-xuxpeŕtzeko itzak eta agintzak: 33’tik amairaño.
zuen opaŕien auŕean.
ta ordun garbai izango dira egin duten ogenaz.
ez bait-naiz, alpeŕik esaten ari izan onelako gaitza ekaŕiko niela.
Zeroŕen eskua yo, oñez luŕa yo, ta esazu: Zoritxaŕa!!, Ixrael’go etxearena! bere zantaŕkeriengatik!
Ezpataz, gosetez ta izuŕitez erortzekoa bait-da.
uŕen legokena ezpataz, ta yarei gelditu leitekena, gosez. Ayen lepotik nere aseŕea oŕela aseko da.
Ta opaŕien inguruan etzanak muño garai guzietan, mendi-tontoŕetan edozein zugatz mardul ta arte adaburutsuaren azpian, beren yainko aizunei usai gozozko luŕiña eskeintzen zieten tokietan ayen iľotzak ikustean, dazagukezute
Yaube Ni naizala.
Amaya ba-datoŕ!, luŕalde ontako lau ertzetatik amaya ba-datoŕ!
zure egiteak gañera eroraziko dizkizut, zure zantaŕkeriak zure erdian geldituko dira, ta Yaube Ni naizala dazagukezu.
5. Yaube Yauna onela mintzo da: Ondikoa!, ondikoa ba-datoŕl!
zure zantaŕkeriak zure erdian geldituko dira, ta guziek dazagukete
yotzen zaituna Ni, Yaube Au, naizaia.
Eroslea ez bedi pozl ezta saltzaľea atsekabe;
Guzien gañera apena etoŕtzekoa bait-da.
nere aseŕea eŕi esoaren auŕka da-ta.
eta ango etxên yabe egingo dira.
Altsuen aŕandia oŕela itoko dut;
ta ayen toki gurenak kutsatuak izango dira.
ta gentzarik ez.
susmuŕak susmuŕen gain;
igaŕlearengana guziek galdeka yoko dute.
apaizetan legerik eta zâŕetan onurik izateke.
Ibili diranez erabiľiko ditut,
ta ebatzi dutenez ebatziko;
ta Yaube Ni naizala dazagukete.
soil geldituko bait-da, daukan guzitik erantzita.
beste ezertxotarako ez da on.
Zer dala-ta zure ama leoi emeak, * leoitartean etzanda, bere umeak, leoikumetartean iñutu zitun?
Ezpata, ezpata zoŕoztu ta legunduta dago;
yo, beraz, zure izteŕa:
ta betiko ezerezten ba’du? —dio Yaube Yaunak—.
Bikoiztu ta irukoiztu bedi ezpata ilketaria, saŕaski aundiko ezpata, ta etxetako baŕnean saŕ bedi.
Ezpata, ezpata, saŕaskirako erantzita dago, zaurtzeko zoŕoztuta, dir-dir egiteko legunduta,
nagusiarena Oola; aizparena Ooliba.
Biak nereak ziran, ta seme-alabak soŕtu zituten.
Oola, Samari deritza; Ooliba, Yerusalem.
beren likits nazkagaŕia gañera ixuri bait-zioten.
Kaldaitaŕen luŕaldean yayotako Babilon’go semên irudiak ziran.
ta beren zantaŕkeriz kutsatu zuten
ta ayetaz asetzeraño ayekin lokaztatu zan.
bere gerena agirian, ta beiñola aizparengandik bezela, biotza arengandik aldendu zait.
21. Beŕitu dituzu, zure gaztezaroan neska-bulaŕak Aigito’n maztakatu zizkizutenean egiten zenitun likiskeriak.
gizatalde aundiekin, bebeski luze ta labuŕak
eta buroskolak ekaŕiz; ta ayen mendera zure auzia daramaket, beren legebidez erabaki dezaten.
sepaz erabiliko zaitute; suduŕ ta belaŕiak moztuko dizkizute, ta enparauak zurean ezpataz eroriko dira;
zure seme-alabak atzemango ditute, ta zure azken ondaŕak suak irentsiko ditu.
eta zure pitxiak eramango.
eta Aigito’ko zure zantaŕkeriei.
Ez dituzu gerokoan begiak ayengana yasoko;
ez zera gerokoan Aigito’z oroituko.
Goŕoto dituzunen eskuetara zaramazket, iguintzen dituzunen mendera zaratozket.
irabazi duzun guzia ostuko dizute;
utziko zaitute, eta zure loikeri itsusiak ageriko dira, zure zikiŕia ta zantaŕkeria ere azalduko.
Aizparen ontzi sakon ta zabala edan beaŕko duzu, guzien nausa ta irainpean;
yarmain aundiko ontzia bait-da, noski.
ta sabela zaŕamaztuko dizute.
Ni mintzo bait-naiz —dio Yaube Yaunak
Aantzi, eta zure ostera yaurti nauzunez-gero, zure loikeri ta nabarmenkeriak nozitu itzazu.»
amondaŕenganuntz itzuli ta ayen auŕka igaŕletzat mintzo zaitez.
Nere yauretxea naŕiotua, Ixrael’go luŕa poŕokatua, Ta Yuda’ren etxea atxiľo eroana dala-ta, Eit! Eit!!, diozunez-gero,
«Ara Yuda’ren etxea, eŕi guziak idekoa.» Moab’ek eta Seir’ek diotenez-gero,
Edom’en auŕka nere eskua edatuko dut, ta an ez gizonik, ez eta abererik ere ez dut utziko. Temnan’dik Dedan’eraño dana abaŕikatuko dut ta ezpataz eroriko dira.
Pilistaŕek betiko goŕotoz ta biotzeko nargaz dana poŕokatzen gogoŕegi apendu diranez-gero,
—esan du Tir'ek Yerusalem’eri buruz— eŕien atea autsia da!, orain yoera niregana da!! aberastasunez okituko naiz!, ustu egin da!
Ots! auŕka natoŕkizu, Tir ori: itxas-uiñak bezela zure auŕka eŕi asko daratoŕzket.
Ots!! Tir’en auŕka ipaŕaldetik Nabukodonosor eŕege. eŕegên eŕege eratoŕiko dut zaldi, guŕdi, zaldizko gudagizonen piľo askorekin.
ta aren pitotxek zure doŕeak luŕeratuko ditute.
Zure itxesaren zarataz ugarteak ikaratuko dira, zure baŕneko saŕaskian zaurituen gaŕaxiengatik.
Iri iľak bezela, zakaŕmeta egiña utziko zaitut; nere eragitez zure gañera itxasoa igoko da, ta urak estaliko zaitu.
Zure biľa ibilita ez zaitute idoroko, —dio Yaube Yaunak—.
Yaube Yauna onela mintzo da: «Oso edeŕa naiz» esan du Tir oŕek.
ta zure ikuŕiña Elisa ugarteko ari ubel ta goŕiz.
ta inguru guzian aŕesitik dindil ayen babeskiek oso edeŕtzen ziñuzten.
ugarte askoren sal-erosketak zure eskuan zeuden; ta ebur-adaŕak eta ebena saritzat zemazkizuten.
istaŕiak, muri, yostoŕatz-lanak, liño bikain, koral ta aŕubiak zure azokara zekaŕtzin.
zure merkatariak zenitun, ta ordaintzat luŕingai bikañenak ta edotariko istaŕi ta uŕea zakazkizuten.
Saba, Asur ta Keimad ere bai;
muriz ta yostoŕatz-lanez apaindutako oyalak, yazki edeŕen kutxak, goroite, unama ta kedeŕak.
itxasontziak zeneuzkan, ta itxas erdian aberats okitua ta ospetsua ziñan.
zure erortze-egunean.
zuregatik gaŕazki negaŕ egingo dute.
eŕi asko asetzan zenitun;
ta zure ondasun ta azoka ugariz luŕeko eŕegeak aberasten ziran.
Biotza aŕotu zaizu, ta «Yainko naiz ni»-diozu ta «Yainkotzat «yauraulkia itxaserdian daukat». Gizon zera, ordea, ez Yainko;
Yainkoaren ideko zeralakoan ba’zaude ere.
Yainkoaren ideko zeralakoan zaudenez-gero,
gizeraiľearen eskuan gizon baizik.
Ni mintzo naiz-ta, —dio Yaube Yaunak.
Onaren erpiña zera zu, yakitez okitua eta edeŕa oso.
sardi, topazi, ikatzuren, tarsi, onike, yaspi, sapir, karbu, beril ta uŕea;
ta egiña izan ziñalako ba-zeuden, zuretzat gerturik ťunťun ta txistuak.
Nik, beraz, Yainkoaren menditik yaurti eta aŕi sutsuen erditik erauzi zaitut, kerub yagole ori.
Nik, beraz, irentsi zaitun zure erditik sua soŕtu dut, ta iľaunduta utziko zaitut lurgañean ikusi zaituken guzien begietan.
ezpataz saŕaskituak; eta, Yaube naizala dazagukete.
ez eta izu mingaŕi ere, inguru guziko etsaitartean;
ta Yaube Ni naizala dazagukete.
Ixrael’go semeak baŕeyatuak diran eŕietatik bildu ditukedanean, nere deuntasuna ayetan azalduko da atzeŕien begietan;
nere moŕoi Yakob’i
eman nion luŕaldean biziko bait-dira.
mâstiak landatzen ta narerik bizi izaten;
etsai zazkien inguruko eŕiak zigoŕkatu bait-ditut, ta YainkoYaube Ni naizala dazagukete.
Ona emen Ni zuregana, Parao! Aigito’ko eŕege ta ibaitartean zeuntzalarik, «Ibai au nerea da, niretzat egiña». zenion muskeŕtzaŕ oŕengana.
«Nerea da ibaya, neronek egiña» Parao’k esan du-ta.
ta aigitoaŕak atzeŕian baŕeyatuko ditut, eta eŕien artean sakabanatuko.
ta Yaube Yauna Ni naizala dazagukete».
bere gudarosteari neke latz eman dio Tir’en auŕka: Buruak oro muŕi, sorbaldak oro ebain gelditu dira, ta ez zayo ari, ez eta aren osteari saririk eman Tir’en auŕka aŕtu duten nekearengatik.
ta bere gudagizonen saritzat
ango aŕapakiñak yaso ta eraman ditzan.
Yaube Yauna onela mintzo da:
Oyu egizute: Zori gaiztoko eguna!!!
Au Kus’en laŕialdia!!
Saŕaskiak Aigito’n erortzean, aren ondasunak andik eramanak, eta aren oñaŕiak zotukatuak izango dira.
Aigito’ren zurkaitzak eroriko dira; apalduko da aren indaŕ aŕotsua.
Siene’ko Migdol’dik asita ezpataz darorke —dio Yaube Yaunak.
luŕa iľotzez beteko dute.
—Ni Yaube Au mintzo naiz—
Nop’etik irudiñak apuŕtu ta yainkotzakoak erauziko ditut; gerokoan Aigito’n ez da Parao’rik izango, ta Aigito’ko luŕean izua edatuko dut.
Tapnes’en puskatu dukedanean, eguna iľundu da odei batek estalia; ta amaituko zayo bere indaŕetik zetoŕkion anpuruskeria.
ez osagairik ezaŕi; ez zapian bildu, ezpata erabiltzeko senda dakiontzat.
Ona emen Ni Aigito’ko eŕege Parao’ren auŕka, aren besoak, autsia ta sendoa, makitzeko, ezpata eskutik erori dakion.
Parao’ri, ostera, besoak makituko dizkiot, eta aren auŕean adiaka ariko da, il beaŕez zaurituta.
Ta Babilon’go eŕegeren eskuan
Nik ezaŕitako ezpata berak Aigito’ren auŕka darabilkenean, Yaube Ni naizala yakingo da.
ta Yaube Ni naizala dazagukete.
«A1 izatez noren ideko ziñan?
eŕoen inguruan zerizkion latsek
luŕaldeko zugatz orotara lakaintzen bait-ziran.
ez eta zugaztirik edeŕenean ere ua bezain edeŕ zugatz bat ere.
Yainkoaren baratzako zugatz guziek iñartsiz zekusten.
Odeyetaraño eltzeko aiñean burua yaso zula-ta, bere aunditasunaz biotza aŕotu zayonez gero,
aren gaiztakeriengatik zapuztu dut-eta.
ta aren adaŕak mendi ta ibaŕ
guzien gañera erori dira, ta aren muskil
uŕatuak luŕaldeko sakan guzietan. Luŕeko eŕi guziak aren itzalpetik uŕundu dira, ta bertan bera utzi dute.
Guziak Erio’ra, luŕpera, iraitziak izango bait-dira gizasemetatik iľobira yeixten diranekin.
Xeolera aren yeixte-egunean, iľetako negaŕtzat, * lezea estali eta aren ibayei ibiľera eragotzi nien;
ta ur biziak gelditu ziran;
ta arengatik Liban iľunpetu nun, ta zugatzak oro zimeldu ziran.
Parao ta aren gudoste osoa, oŕelakoa da, —dio Yaube Yaunak—.
«Eŕien leoikume ori! Zureak egin du! Itxasoan erensugea bezela zeunden suduŕetik txinpartaka oiñez ura irabiotzen ta uiñak zuŕunbiľatzen.
Nik, eŕi asko bildurik, nere sarea gañera edatuko dizut, eta nere txingan aterako dute.
eta sakonak zure odolez beteko dira.
ta Ni Yaube naizala yakingo da.
Yetxi ta erdaindu ez diranekin etzan.
guziak ezpataz zaurtuta eroriak, ta bizidunen luŕean izugaŕi izandakoan erdaindu ez ziranekin luŕpe sakonera iľobira yetxiekin beren gerena eroanaz yatxiak.
ta bizidunen luŕean izua baŕeyatu ondoren beren gerena iľobira yetxiekin eroanda lepo egindakoen artean yaŕiak dira.
Guziak buztan-mokodun ta ezpataz saŕaskituak dira, bizidunen luŕean izua baŕeyatu zutelako.
izugaŕi ohi zitzazkielako.
eta ayekin Sidon’daŕak oro daude, izugaŕi izanda ere, saŕaskituekin yetxiak, eta biphiľak izanda ere, gerenez beteak. Erdaindu gabeok ezpataz yositakoekin dauntze ta iľobira yetxitakoekin beren gerena yasaten dute.
Parao bere gudagizon guziekin
ezpataz saŕaskituta bait-dago, —dio Yaube Yaunak—.
Parao eta aren eŕi osoa!! —dio Yaube Yaunak.
Yaube Yauna onela mintzo da: Ixrael’go artzayak zori-gaiztotsu, * bakaŕik beren buruen ardura dute-ta! Artaldea zaitzea, artzayena ez ote-da?
nere ardiak luŕalde osoan baŕeyatuak dira, ayen alde biľa dabilkienik gabe.
Nere artaldea ohoinen aukeran dago, iize guzien yanari dira, nere artzayak ayen biľa ez dabiltzalako, ta nere ardiak laŕatu beaŕean, beren buruak bakaŕik azten ditutelako.
Ona emen Ni artzayengana, nere ardiak ayen eskutik neretzeko. Ardi-zaitza kenduko diet, eta ayen bizkaŕetik beren sabela aztea eragotziko.
Nere artaldea ayen aotik yareingo dut, eta ez zaye yanari izango.
Ara!: nere ardiak bildu ta zenbatzera noa. *
ta Ixrael’go mendi ta aranetan ta ango belaŕdi guzietan laŕatuko ditut.
Yaube Yauna onela mintzo da:
Ona emen Ni artaldeko ardien artean, ta âri ta akeŕ artean ebazteko gerturik.
ur garbia edatea,-
enparaua zuen oñez zikintzen ibili gabe?
beren lurean nare-Iasa biziko dira;
ta ayen uztaŕ-edeak etenda mendean dauzkaten eskutik aterako ditudanean, Yaube Ni naizaia dazagukete.
ta izutu ditzakenik gabe eroso biziko dira.
—dio Yaube Yaunak..
Ona emen Ni, Seir mendi ori, zuregana; nere eskua zuri gañera ezaŕtzeko, ta soil ta utsik zu uzteko.
Yaube an egon aŕen.
Nik, Yaube Onek, entzun dudala, Ixrael’go mendien auŕka iraiñez zenesan au: «laŕutuak dira, iresteko guri emanak».
Luŕ osoaren pozez soil utziko zaitut.
Ixrael’go mendiak: Yaube’ren itza entzun!
Yaube Yauna onela mintzo da: Beste eŕien yarauntsia zaitezten, edonork poŕokatu ta istikatuak eta mingain gaiztoen ta gogo maltzuŕen adoya izan zeratenez-gero;
Yaube Yauna onela mintzo zaye inguruko atzeŕiko ondaŕei, aŕapakin ta nausagaŕitzat emanak zazkien mendi ta muñoei, aran ta aŕuei, iraulitako etxe ta soildutako iriei.
Tukuz suminduta mintzo izan naiz, noski, atzeŕikondaŕen ta Edom osoaren auŕka; biotzeko pozez ta baŕneko nargaz nere luŕa, egoiliaŕak iraitzirik, berentzat aŕtu dutelako.
iriak egoiliaŕez beteko dira, ta iraulitakoa beŕeraikiko da.
Luŕ gizeraiľe ta zure. eŕiko semen ireslea, izan omen zera-ta;
—dio Yaube Yaunak.
luŕetara aizatu nitun;
ayen bide ta egite txaŕengatik ataŕaldia eman nien;
«Yaube’ren eŕia auek dira; Aren luŕetik ilkia».
Ixrael’en etxekoek naŕiotutako izenaz.
egunean, egoiliaŕak biurtuko dizkiet eŕiei, ta iraulita dagona beŕeraikiko da.
Ixrael’go etxeak, ontan ere Onbera nazaguke; artaldea bezela, gizonak ere ugalduko ditut.
Yerusalem’go artaldeak yayetan bezela, iri txarotuetan bilduko dira gizataldeak. eta Yaube Ni naizala yakingo da.
Egun artan, zure biotzean oldozpenak erneko dira ta asmo txaŕ bat aŕtuko duzu.
gizatsuak diran luŕetaz yabetzeko, atzeŕitartetik bildu izanda bereala artalde ta ondasunak metatzen luŕaldearen erdian bizi dan eŕia neretzeko.
Yaube Yauna onela mintzo da:
Egun artan, Ixrael nere eŕia nare bizi dala ikusita,
Azken egunetan, nere luŕaldearen auŕka zaratoŕzket, zure lepotik, Gog oriŕ, ayen begietan nere aintza azaldu dadin, ta eŕiek ezagun nazaten.
Beñolako egunetan zutzaz mintzo nintzan Ixrael’go nere moŕoi igaŕlên aoz, eŕi orien auŕka eratoŕiko ziñuztala ziragaŕtenean.
atzeŕien begietan nor naizen ageri dadin; ta Yaube Ni naizala dazagukete.
Yaube Yauna onela mintzo da: Ona emen Ni zuregana, Gog ori!, Eŕos, Mosok ta Tubal’go nagusiarengana.
zu, zure gudosteak eta leŕaizkizuketen guziak.
Edotariko sai, egazti landako piztien yanaritzat erabakita zauzkat.
erabakita dut-eta
—dio Yaube Yaunak.
iñoiz ere ez dut nere izena naŕiotuta utziko, ta atzeŕiek dazagukete
Yaube Ixrael’en Deuna, Ni naizala.
—dio Yaube Yaunak— au da Nik nion eguna.
nere aintza darakustenean, —dio Yaube Yaunak.
egin nai dizuedan oparirako.
Ixrael’en mendietan opari aundirako.
Aragia yan ta odola edango duzute;
urduritu ditekeuik gabe biziko diranean.
nere atsa Ixrael’en gañera, —dio Yaube Yaunak.
pin up casino- Online casino in India