Itun Zâŕa
Idazti au onela banatu dezagun:
—1) Igaŕleari deia; eta, artarako autatua: 1’go atala.
—2) Yuduei zemazko igaŕkizunak: 2’tik 33’raño.
—3) Yuda yaureŕiaren azken-egunak: 34’tik 44’raño.
—4) Atzeŕien auŕka zemak eta igaŕkizunak: 46’tik 51’raño.
— 5) Yuda yaureŕiaren amaya: 52’gaŕen atala.
Nik zuri eman baño len, ezaguna;
eta umontzitik zu irten auŕetik
berezia ziñudan, eta eŕientzat igaŕle yaŕia».
«Ez Yainko Yaube, itz egiten ere ez dakit, auŕa naiz-ta».
«Ez esan: auŕ bat naiz;
edonora Nik bidalita, bait-zoazke, ta aginduko dizudan guzia esan beaŕko duzu.
«Ots!, nere itzak aoan ipiñiko dizkizut;
yartzen zaitut».
«Zer dakusazu, Yeremi?»
Ta nik erantzun nion:
«Amidal-adaŕ bat dakust».
Ta nik: «Dirakin pertz bat dakust ipaŕaldetik etoŕtzen». *
«Ipaŕaldetik datoŕke gaitza luŕaldeko egoiliaŕ guzien gañera.
«Ara zer dion Yaube’k:
Zure gaztaroko zintzotasuna gomutan dut, * zure ezkontza-aldiko maitakuntza, basoan, ereiña ez dan luŕ artan, zeŕaizkidanean.
«Zein okeŕkeri idoro dute Nigan zuen arbasoek Niregandik sayesteko, ta uskerien ondoren, * berak ere uskeri utsik biuŕtuak izateko?
emengo zitu ta mamia yan zenezaten, ta zuek emen saŕtu ala, nere luŕ au kutsatu ta nere aloŕa nazkagaŕi biuŕtu zenuten.
—dio Yaube’k— eta berebat zuen semên semeak ataŕatuko ditut.
Nere eŕiak, bai!, bere aintza, ezertarako * on ez danaren ordañez aldatu du.
izu ta txunditu zaitez oŕenbestez
—dio Yaube’k.
Zer duzu Asur’ako bidean, ango ibaiko ura edateko?
—dio Yainko Yaube Sabaot’ek.
ta lokaŕiak askatu dizkizut;
baña zuk diozu: «Ez dut yopu izan nai».
Muño garai guzietan eta
zugatz oŕitsu guzien azpian
eme galdu bezela etzaten ziñan. *
sabi yatoŕetik landatu zaitut,
nola, ba, aldatu zazkit, otso-mâsti biuŕtuz? *
ez det Baal’engana yo?»
begira zure aztaŕnak aranean: *
egin duzuna auteman, or-arâ zabiltzan gameleme zuzika.
nork eragotziko dio aren iŕika betetzen?
biľa lebizkioken guziek
ez dute nekebeaŕik izango;
astagaitzez idoroko dute.
Zuk diozu, ordea: «Etsi beaŕko-ote, ba?» Ez, noski!! Aŕotzak maite ditut; eta, yaŕaiko natzaye.
lotsaz beterik geldituko dira Ixrael’en etxekoak, bere eŕege, aundizki, apaiz ta igarlekin,
ta aŕiari: «Ik soŕtu nauk» esan diotelako.
Auŕpegia Niregana itzuli beaŕean, bizkaŕa itzuli didate; te gero laŕialdian «Yaiki ta gaizkatu gaitzazu» dasaidate.
Yaiki bitez, yarein ote-zaitzaketen
zure laŕialdian; zure iriak aña
izan bait-dira zure yainkoak, Yuda.
Guziok uts egin didazute? —dio Yaube’k.
bidaldu dizkizuedan igaŕleak;
zuen ezpatak irentsi ditu, leoi zakaŕ batek bezela.
Etze iľun beltz bat izan ote-natzayo Ixrael’i?
Nere eŕiak bait-dio:
«Geron buru egin gera;
ez gera beŕiz Zuregana itzuliko!»
Nere eŕia, ala ere, Nitzaz antzita dago aspaldi luzetik.
ez noski lapuŕetarako ormak zulatzen yaŕugi dituzulako, guziongatik baño!
«Iñork bere emaztea zapuztutakoan emazte ori beste batekin ezkontzen ba’da, lengo senaŕa arengana itzuliko ote-da? Alako luŕa ez ote-litzayoke guziz kutsatua?» Zu, ala ere, adiskide ainitzekin loitu zeralarik Niregana itzuliko-ote?—dio Yaube’k.
nere gaztaroko adiskidea;
aseŕe izango al-zera beti?
azkeneraño ote-dirauke zure sumiñak?»
Mendi garai guzietara
ta zugatz oŕitsu guzien itzalpera yoanda * txikotu ta likistu da ayetan.
«Itzul Niregana» esan nion;
bañan, ez da itzuli.
Ta aren aizpa dan Yuda zitalak ikusi du ori.
Nik zapuztu nuela ikusi aŕen,
Yuda, aren aizpa zitala, lotsa izan beaŕean, bera ere yoan ta loitu da.
luŕalde osoa zikindu du, aŕi ta eguŕari guŕ egiñez.
Yuda zitalaren aldean zintzo lirudike
Ixrael biuŕiak.
itzok esanez:
Itzul, Ixrael biuŕi ori —dio Yaube’k— ez natzaizu bekozkodun azalduko;
eŕukibera bait-naiz —dio Yaube'k;
ez naiz beti aseŕe izango.
zure Yainko Yaube’ri uts egin bait-diozu, ta yainko aŕotzengana zure uŕatsak baŕeyaturik, zugatz oŕitsu guzien azpian guŕ egin diezu, nere mintzoa entzuteke —dio Yaube’k.
—dio Yaube’k—
Ni bait-naiz zuen nagusia, ta bana irietatik eta bina sendietatik aŕtu ta saŕtuko zaituzt Sion’en.
zuŕki ta yakitez laŕatu zaitzazten.
ta ez da beste bat egingo.
Zu bait-zera gure Yainko Yaube.
gure Yainko Yaube’rengan dago Ixrael’en gaizkapena.
itzuli Niregana.
Ta zure begietandik zure sasi-yainko nazkagaŕiak kentzen ba’dituzu, aldeŕai ez zera ibiliko.
«Bil zaitezte, ta goazan iri azkaŕetara;
Eŕi au, beraz, ta Yerusalem atzipetu duzu, «Pakea dukezute» esan bait-diozu ta ezpata biotz-baŕneraño datoŕkioke.
aren guŕdiak ekaitza bezelakoak dira, ta zaldiak aŕanoa baño ariñagoak. Gure zori txaŕa!! Galduak gera-ta!
Yerusalem’en inka:
uŕuneko luŕetik gudariak datoz, Yuda’ko irien auŕka oyu egiñez.
Nere biotz-taupadak bulaŕean!
Ez naiz isiliko!, turutotsa ta guda-deya entzuten bait-zaude, ene gogoa!
nere kapaŕak bapetan luŕera!
ta turutotsa entzun beaŕko dut?
ume alotz ta adingabeak bait-dira;
gaitz egiteko yakitun, ta on egiteko zuntzun.
Luŕalde osoa abaŕikatua izango da!
ez dut, ala ere, osorik ezereztuko.
ala esan ta erabaki bait-dut, eta ez naiz garbai, ez atzera biuŕtuko.
adiaz ta eskuak luzatuz bait-dio: * «Ene negaŕgaŕia!! bizia aitzen doakit eraildakoengatik».
begira ta ikeŕi, idoro ote dezakezuten aren zeyetan zuzena egiten ta egia biľatzen dunik bat bedere; ta iria asketsiko dut.
Yo dituzu, ta ez dute miñik erakutsi;
zeatu dituzu, ta ez dute ataŕa yasan nai izan.
ta ara!!, ayek ere batera uztaŕia ântzi ta edeak ebaki ditute.
Zure semeak, Ni utzirik, Yainko ez danaren izenez zin egin dute;
ase ditut, eta ezkontza kutsatzen ari dira, eme galduen etxean taldeka bilduta.
ez, ordea, osorik; aren ayenak
erauzi itzazute, Yaube’renak ez bait-dira.
Ixrael etxea ta Yuda’ren etxea —dio Yaube’k.
ez zaigu gañera gaitzik etoŕiko;
ez dugu ezpatarik ikusiko, ez goseterik.
iñork ez digu ayen bitartez itz egiten; ayen gañera datozke.
Oŕela mintzo zeratenez-gero, ara!, zure aoan sutzat ipintzen dut nere itza. ta eŕi au eguŕa bezela eŕea izateko.
guziak azkaŕak dira.
zure ardi-beyak, zure mâts ta pikoak ere berak yango ditu, ta ustea ezaŕtzen diezun iri azkaŕak ezpataz ezereztuko ditu.
«Ni utzirik, yainko aŕotzen yopu zeron luŕean egin zeraten bezela, aŕotzen yopu ere atzeŕian izango zerate».
Ni naiz oŕatiño, iñoiz autsiko ez dun betiko erabakiz ondaŕtza itxasoari mugaŕitzat ezaŕi diodana. Uiñak zaramalka igituko dira; gañez egin gabe, ordea.
«Gure Yainko Yaube’ren belduŕ gaitezan orain, goizteuri ta berantekoa mugonez eman ta uztaroko asteak eurigabe zaitzen dizkiguna da-ta.
oŕela aundi ta aberats egin dira.
Oŕelako gizakien lepotik ez ote-dut apen aŕtuko?
Yo otsadaŕa Tekue’n, ta yaso ikuŕiña Bet-Akaren’en! gaitz ta itxes aundi bat ipaŕaldetik azaltzen da-ta.
Ebaki ango zugatzak, eta egin lubakiak Yerusalem’en auŕka;
Au da ataŕatu nai dudan iria;
aren baŕnean gaiztakeria besterik ez da.
Yaube’ren itza lotsagaŕi zaye; ez dute aŕtu nai.
Bota, ba, oŕ zeyetan, auŕen ta gaztetalden gañera; senaŕ-emazteak atzemanak izango bait-dira, ta berebat agureak eta egunez okitutako gizonak.
«Pakea! gentza!» darasate eroki, * ta pakerik ez da.
Argatik erori beaŕekin luŕ yoko dute, ta ataŕaldirako natoŕkiekenean, eroriko dira—dio Yaube’k.
Ayola zaitezte zuen bidetaz, begira ta gomazute zein diran antziñeko zirkuak, ta zein dan bide ona, ta yaŕai andik, eta atsedena iritsiko duzute zuen gogoentzat».
Bañan, ayek: «Ez gera andik ibiliko», yardetsi zioten.
nere itzak entzun beaŕean, nere legea zapuztu dute-ta.
Zuen opariak ez ditut atsegin, eta zuen eskeñiak ez zazkit gozagaŕi.
Aral, eŕi oni zoztoŕak yaŕiko dizkiot, eta ayetan eroriko dira guraso ta semeak nasita, eŕiko ta auzokoak; guziak galduko dira.
zieŕa ez da bereizten.
Egin dituzun guzion ondoren, ta goizetik mintzatzen nintzaizuelarik, * eta dei negizuelarik,
erantzun ez didazuten ezkero,
Ara nere sumin ta aseŕea toki ontan gizon, abere, zugatz ta luŕeko zituen gañera ixuriko da, ta iñork ezin itzali alako sua piztuko da.
«Entzun nere mintzoa, Yainko nakizuen ta nere eŕi zakizkidaten;
ta aginduko dizkizuedan bidêtan ibili zaitezte, zori onez bizitzeko.
beren gurasoak baño gaiztoagoak izan dira.
Kirmentasuna galdu ta ayen aotik aidendu da.
nere Izenarentzat autu dudan yauretxea beren zantaŕkeriz kutsatu,
surtan seme-alabak eskeintzeko.
Oŕenbestekorik, beŕiz, iñoiz ere ez dut Nik agindu, ta iñoiz ere ez zitzaidan otu.
etoŕiko diran egunetan ez da Topet, * ez eta Ben-Enon aran izendatuko, Saŕaski-aran baizik; eta beste tokirik-ezean iľak Topet’en eortziak izango dira.
luŕaldea erabat soil geldituko da-ta.
izaŕentzat bait-zan ayen maitakuntza ta moŕoitza, izaŕen ondoren zebiltzan, ta izaŕei galde ta guŕ bait-zegizkieten.
Ezuŕek ez dira bilduak, ez eortziak izango: luŕ gañean simauŕa bezela geldituko dira.
gizaldi txaŕ onen ondakintzat utziak, bizia baño eriotza obetsiko dute guziek, —dio Yaube Sabaot’ek.
txikienetik aundieneraño mikuintzaŕ dira guziak; igaŕletik apaizeraño guziak gezuŕti.
Argatik erori beaŕekin luŕ yoko dute —dio Yaube’k.— eta ataŕaldirako natoŕkiekenean eroriko dira.
—dio Yaube’k— mâstian mâtsik ez, pikondoan pikorik ez; ostoak ere erori egin dira; ta Nik bidalita etsayak luŕaldean saŕtuko zazkie.
Yaube’ren auŕka ogen egin dugulako.
«Yaube ez-ote da Sion’en?
Ango eŕege bertan ote-da?
Zergatik, ba, aseŕerazi naute beren yainko aŕotzen irudiñez?
goibel nago, ta saŕakioak aŕtu nau.
Zergatik, ba, ez da nere eŕiko alabarentzat sendagaŕirik izan?
anai guziak iruzuŕle bait-dira, ta adiskide guziak mardaiľari.
5. Elkaŕi atzipeka dabiltz, egia esateke, mingaña dute gezuŕetan ikasia, ta okeŕ egiten ari dira.
ots! urtu ta aŕagotuko ditut;
besterik zer dagiket nere eriko alabarentzat? *
aoz lagunari pakea goratzen, ta biotzez maŕo egiten diote.
Zergatik galdu da luŕalde au, ta iñor emendik igaro ezin alakoan soil gelditu?
malkoak begietatik erne
ta betazalak uŕtu bekizkigu!
eta iľetak nork bere auzokoari.
Giza-iľotzak luŕean dauntzake, simauŕa aloŕean ta belaŕa epaiľearen ostean bezela, ta iñork ez ditu yasoko.
Ez bedi zuuŕa bere yakintzaz, ez eta indaŕtsua bere indaŕaz, edo aberatsa bere ogasunaz iľaŕaindu.
oriek nere gogarakoak bait-dira —dio Yaube’k.
Oŕa zer dion Yaube’k:
Izan ere, arotzak eguŕa oyanean aizkoraz ebaki ta lantzen du.
ez gaitzik, ez onik ezin dakaŕte-ta.
arotzaren eskuak lantzen du, ta oyal urdin ta gorbelez yazten dute; dana, arotzen eskulan!
«Erauzi bitez lurgañetik eta ortzipetik ortzi-luŕak egin ez dituten yainkoak!!»
Garai artan luŕaldeko egoiliaŕak abaiľez iraitziko ditut, ta ertsatuko ditut, atzemanak daitezan.
Goŕi da, noski, nere loŕaldia!
Baña nere ustez gaitzaldi au neroneri zoŕ zait, ta yasango dut.
zalaparta aundi bat ipaŕaldetik datoŕ,
Yuda’ko iriak ustu ta erensugetoki biuŕtzeko.
Yakob yan, irentsi ta ezerezten ari bait-dira ta aren egoitza abaŕikatu dute.
Au dio Ixrael’go Yainko Yaube’k: «Biraogaŕi bedi elkaŕte onen itzak aintzat aŕtu ez ľtukena.
ta nere eŕia izango zerate;
Ni, beŕiz, zuen Yainkoa,
«Ala biz Yaube!!»
Yuda’ko gizonek Yerusalem’go iritaŕekin.
ezin itzuri izango zazkion ondikoa dakaŕkiet; oyuka Nireganatuko dira, ta ez ditut entzungo.
Eta ua bizidunen luŕetik erauzi!!, aren izenez iñor oroitu ez dadin.»
Idazu, otoi, ayeu lepoan apena ikustea, nere auzia zure eskuan utzi bait-dut. *
«gure eskutik il nai ez ba’duzu ez zaitez Yaube’ren izenez mintzatu», dasaizuten Anatot’eko gizonei buruz ara zer dion Yaube’k.
iñor yarkitzeko; zuzenbideaz zer edo zer galde nai nizuke, ordea.
Zergatik loratzen da gaiztoen bidea, * ta gaiztagiñak oro lasa ibiltzen dira?
Nare bizi ziñan luŕalde paketsuan
il nai ba’ziñuten
zer dagikezu Yordan’go leoitartean? *
bat bezela egin da niretzat;
bere oŕoa yaso du nire auŕka;.
ta argatik iguin dut.
Ots! basoko iizeok!
bildu ta leya zaitezte saŕaskira.
nere aloŕa oinkatu,
ta nere yarauntsi edeŕa soildu
Yaube’ren ezpatak buru batetik besteraño luŕaldea iresten dulako;
ta igespiderik ez da iñorentzat.
alpeŕik nekatu dira. Uztak âlkez bete ditu; ainbestekoa bait-da Yaube’ren sumiña!
Ara! erauziko ditut beren luŕetik, eta Yuda’ren etxea ere ayen erditik idokiko dut.
zoaz Euparate’ra, ta aŕtu ezazu nere aginduz an izkutatu duzun geŕikoa».
geŕikoa aŕtu dut. Ta ara, usteldu zan, ezertarako on ez bait-zan.
Oŕela usteleraziko ditut
Yuda’ren aŕokeria ta Yerusalem’en anpuruskeria.
ta ez dute entzun nai izan.»
Ixrael’go Yainko Yaube’k ara zer dion: Ayek yardetsiko dizute: «Ez-ote genekin zaragiak oro ardoz bete beaŕak zirala?»
Ordikeriz beteko ditut luŕalde ontako gizaki guziak, Dabid’en aulkian esertzen diranak, apaiz ta igaŕleak eta Yerusalem’go lagunak oro.
bata bestearengandik, semeak gurasoengandik bereiziko ditut —dio Yaube’k—.
Ez dut asketsiko, ez naiz samuŕtuko;
eŕuki gabe suntsituko ditut. *
Yakob’en artaldea atxiľo eramana izango da-ta.
Yeitxi zaitezte apalik; zuen dedu-buruntza, burutik erori zaizue-ta.
Yuda osoa eramana izan da; atzeŕira eramana osorik.
Non zure ardi edeŕak?
Erdimiñez bezela ez ote-zaudeke?
Zure zori txaŕa Yerusalem!!
Zikiña zera! Noiz arte oŕela?
Yerusalem’en gaŕaxia gora doa.
umea an uzten du, belaŕik ez dalako.
Atsegin zaye oŕ-andik * ibiltzea, oin-geldirik gabe; argatik Yaube’k ez ditu nai;
ta ayen gaiztakeriaz oroiturik ogen-ordaña ayei emateko erabakita dago.
«Ez egin Niri otoirik eŕi onen alde!
ezpataz, gosetez, ta izuŕitez suntsitu nai ditudalako».
Otoil, Yaube Yauna! Begira!
Igaŕleak darasayete:
Ez duzute ezpatarik ikusiko, ez goserik: aitzitik ere egizko pakea damaizuet luŕalde ontan.»
«Gezuŕez ari dira igaŕle oriek, nere Izenean mintzatuz; ez ditut Nik bidali, ez diet geznarik eman, ez itzik egin;
ikuspen aizunak, asmakeri utsak, beren biotzeko iruzuŕak iragaŕtzen dizkizuete.»
Nik bidaliak izateke, nere izenez mintzatzen, ta «ez da luŕalde ontan ezpatarik, ez goserik izango» darasaten igaŕle oriek ezpataz ta gosez ilko dira.
Yerusalem’go bidêtan gosez ta ezpataz yaurtita dauntzake, ta iñork ez ditu eortziko. Egin duten gaitza orela biuŕtuko diet.
Nere begiak negaŕez urtzen doaz gau ta eguu taigabe, nere eŕiko alaba gaztea loŕaldi miñean, ta itxesa izugaŕian erortzear dalako.
irira ezkero, ara gose-oñazeak; igaŕle ta apaizak eramanak dira ez dazaguten luŕalde batera.
Zure gogoak Sion iguin ote-du?
Zergatik yotzen gaituzu, sendabiderik gabe?
Gentzaren zai geunden, ta gentzarik ez; sandakuntzaren zai, ta ara loŕaldia.
zure auŕka ogen egin dugu.
ez gaitzazu zapuztu, ez utzi itzaltzen zure yauralkiaren aintza. Gogoratu ta ez utzi * usteltzen gurekin duzun Ituna.
Euria odeyek berenez bidaliko ote-digute?
Zuregan dago gure ustea;
ori egitea Zuri dagokizu-ta.
«Moxe ta Samuel auŕkeztuko ba’litzazkit ere, ez leiteke nere biotza eŕi ontara itzuliko.
Yaurti itzazu nere auŕeandik; asagotu bekizkit!»
ezpatarakoa, ezpatara; goseterakoa, gosetera; ta atxiľotegirakoa, atxiľotegira.
luŕeko eŕi guziei emango dizkiet, yaŕosiak izateko.
Nor dukezu saminkide?
Nor zureganatuko da pake-aguŕez?
ta Nik nere eskua edatuko dut zu galtzeko; eŕuki izateaz aspeŕtuta bait-nago.
arentzat eguzkia egunez etzan da;
lotsaz dago, âlketuta oso.
Maiľegurik ez aŕtu, ez emanda ere, guziek biraokatzen naute!!»
15.1 — Ba-dakizu!!
ez nazazu zure egonaŕiarengatik iltzear utzi; gomazu Zuregatik gerenduta nagola.
zure izena nire alde dago-ta, Yainko Yaube Sabaoť!
Zure eskuari atxikita bereiz eseri oi naiz; zepaz bete nauzulako.
Niregana biuŕtu nai ba’dezu Nik eratoŕiko zaitut, eta nere auŕean zaudeke. Gurena zieŕtik bakantzen ba’duzu, nire aotzat izango zaitut; ayek zuregana biuŕtuko dira, ez zu ayengana.
«Ez saŕtu iľaren etxean, samin-aguŕ ta siratsa angoei emateko nere adei, eŕuki ta kupida
eŕi ontatik kendu ditudalako.
Zuen arbasoek —dio Yaube’k— alde bat Ni utzita, yainko aŕotzengana yo ta ayen moŕoi eginda, yauretsi zitutelako;
Ni utzi niñuten, ta nere legea ez zuten bete.
ta bertan yainko aŕotzen moŕoitzat biziko zerate gau ta egun; ez natzaizue eŕuki izango-ta.
Ixrael’en semeak Aigito’tik atera zituna»;
Ixrael’go semeak ipaŕaldetik eta sakabanaturik ziran alde guzietatik itzuli dituna.» Ayen arbasoei eman nien luŕera.
biuŕtuko ditut-eta.
datozke luŕ azkenetatik esaka:
«Gezuŕa izan da, noski, gure arbasoek zeukatena, ezertarako ez diran uskeri utsa.»
ta ayen biotzeko olean ta opaŕien adaŕetan istaŕizko mokoz xakituta.
nere aseŕearen gaŕa, zuek piztuta, beti eŕetzen dagoke-ta.
Biraogaŕi bego gizongan ustea dun gizona, * bere indaŕa aragiari daskayona, ta biotza Yaube’rengandik uŕun daukana.
nori bere bidêtan bere yardunbidez irabazi duna emateko.
Utzi zaituten guziak âlketuak izango dira; sayestu zazkizunak luŕean idatziak: ur bizien ituŕi Yaube utzi dute-ta.
«Non da Yaube’ren itza? Betoŕ orain.»
zure auŕean irten da-ta.
ni, beŕiz, ez nadiľa lotsa izan;
izu bitez ayek; ni, beŕiz ez nadiľa ikaratu;
egun txaŕa eratoŕkiezu, ta bein ta beŕiz yo itzazu.
Yuda’ko eŕegeak, Yuda osoa, ta ate auetatik saŕtzen zeraten Yerusalem’go seme guziak.
Egon zeron biziaren ernai, zamarik larunbatean ez eroateko, * ta Yerusalem’go atetatik ez saŕtzeko.
ez egin lanik bat ere;
yagon, ostera, larunbata, zuen arbasoei agindu nienez.
ez entzuteko, ta ataŕaldia ez aŕtzeko, beren lepoa gogoŕtu zuten.
ta Yerusalem’go atetatik saŕtuz ba’zabiltzate, ango atetan sua piztuko dut Yerusalem’go yauregiak eŕetzeko, ta su ori ez da itzaliko.
Bai beintzat! Buztinlariaren eskuan buztiña bezela, zu ere
Ixrael’go etxea, nere eskuan zaude.
Ara zer dion Yaube’k:
Ots! elkaitz bat
zuen auŕka gertutzen ari naiz, asmo bat zuen auŕka gogoan darabilt.
Zuetako bakoitzak bere bide okeŕetik alde egin ta bere yardunbidea zuzen beza.
Ixrael’go neskak egindakoak bezin itsusirik.
aŕitzen dira guziak.
Entzun nere yazaŕlen erasanak!
ta nere oñentzat izkutuan xedeba yaŕi dute-ta.
aburikatu beitez zure auŕean: ekin ayen auŕka aseŕealdian.
toki au aŕotzei eman diete;
ez ayei ez ayen arbasoei,
ez eta Yuda’ko eŕegêi len ezagunak ez zitzazkien yainko aŕotzei luŕinketak eskeñi dizkiete, ta ogengabeko odolez toki au bete dute.
Saŕaski-aran baño.
Ta ayen iľotzak egaztiei ta luŕeko pistiei yanaritzat emango dizkiet.
Nik iri ta eŕi au puskatuko ditut, buztin-eltze bat puskatzen dan bezela, iñork ezin antolatu duken añean;
ta eorzteko beste tokirik ezean,
Topet’en eortziak izango dira.
ta berebat goyengoan izaŕ guziei luŕinketak eta yainko aŕotzei ixurketak egin zizkietenen etxeak oro.
Saŕakiopean yaŕiko zaitut, bai zu, bai eta zure adiskide guziak ere;
auek etsayen ezpataz eroriko dira, ta zure begiok ori dakuskete.
Yuda osoa Babilon’go eŕegeri eskuratuko diot, eta Babilon’a daramazke, ta ayotzez yoko ditu.
Ezuŕetarañoko sua bezela nere biotzak * zirakin, ta yasan eziñik, aspeŕtuta nago.
Ikusiko dut, noski, ayen lepotik aŕtuko duzun apena, zure eskuetan nere auzia utzi dudanez-
gaixo onen bizia yagon bait-du gaiztoen eskutik.
ez bedi onetsia amak egin niñun eguna!
Orduan nere ama iľobi izan zitzaidaken eta aren sabelean yagona egongo nitzake beti!!
Entzun Yaube’ren itza Dabid’en etxea;
Nori berea emayozute goizetik, eta atera gaxoak laŕutzen ditunen eskutik, zure egite okeŕengatik nere aseŕea sua bezela piztu, ta iñork itzali eziñik, izeki ez dadin.
«Nor yausiko zaigu gañera ta gure
etxêtara saŕtuko da?» —diozutenengana.
«Bere Yainko Yaube’ren ituna utzirik, yainko aŕotzei makuŕtu ta moŕoi egin zayelako».
«Ez da iñoiz itzuliko;
ez-ote zitzayon dana ondo irten?
Ori da Ni ezagutea —dio Yaube’k—.
Yoakim’i buruz, dio Yaube’k:
«Ez dute «Ene anaya! Ene aŕeba!» deadaŕez deitoratuko; iľetak ez dizkiote «Ene nagusia! Ene eŕege aintzatsua» oyuztatuz egingo.
ziñutenak oro suntsituak dira-ta.
Gaztetanik au izan da zure bidea: nere mintzoa entzun nai ez izatea.
Orduan zure gaiztakeri guziengatik lotsaz ta âlkez beteko zera.
ta beren auŕpegiz izugaŕi zazkizun Babilon’go eŕegeren ta kaldaitaŕen eskuetara eratoŕiko zaitut.
Zergatik iraitziak izan dira bera ta bere aikoak ezaguna ez zayen luŕaldera?
Ziztoŕtzat, bizian poŕotzat gizon ori idatzazute; aren odolkiderik bat ere ez da Dabid’en yauraulkian Yuda’ko eŕegetzat eseriko *
onela mintzo da Yaube Sabaot:
Yanaritzat ixen, ta edaritzat beazun damazkieket; Yerusalem’go igaŕletatik zitalkeria luŕalde osora baŕeyatu bait-da.
Oŕelako igaŕlên itzak ez entzun!;
liľuratzen zaituzte; beren biotzetik datoŕkie diotena, ez Yaube’ren aotik.
«Yaube mintzatu da; pakea dukezute», ta beren biotzaren oldez dabiltzanei dasayete: «Gaitzik bat ere ez zaizue gañera etoŕlko».
Nork entzun du Aren itza? Nor egon zayo adi, Aren esanak aldaŕikatzeko?
19. Ara!, Yaube’ren aseŕe-oldaŕa leŕ egiteko gertua!, ta ekaitza gaiztoen burugañera zemaka.
beren oldez dabiltz; ez diet itzik egin;
ta beren oldez igaŕletzat mintzo dira.
Ez al-ditut Nik —dio Yaube’k— ortzi-luŕak betetzen?
nere Izena ântzi zuten bezela?
Ez ditut Nik bidali; ez diet ezer agindu, on bat ere eŕi oni egin ez dioten alako gizonei —dio Yaube’k—.
«Zuek zerate zama —dio Yaube’k—
ta Nik iraitziko zaituzt.»
Zer dio Yaube’k?»
«Ez aiphatu Yaube’ren zama» agindu aŕen, zuek «Yaube’ren zama» bait-diozute,
nere auŕeandik iraitziko,
ez ditut erauziko, landatuko bai.
—Txito txaŕak dira-ta.
aldiko urtean edo orobat dana, Babilon’go eŕege Nabukodonosor’en lenbizikoan, Yuda’ko eŕi osoaz Yeremi’ri irakatsitako,
eko eŕegek artatik edango du.»
Ots!! Ondikoa eŕirik-eŕi doa, luŕ-ertzetatik ekaitza ba-datoŕ.
iñork ez eortziko; simauŕa bezela luŕean dauntzake.
ta artaldeko maizteŕen gaŕaxiak: Yaube’k ayen laŕeak zuzituko ditu-ta.
ere yazoko zayo, ta iri au bizilagunik gabe soil galedituko da» esan duzu?» Ta eŕi osoa bildu zan Yeremi’ren auŕka Yaube’ ren etxean.
ziok zuen belaŕitan esateko.»
kuetara gabe yagon zun, il ez zezaten.
eŕegek emendik Babilon’a eraman zitun Yaube’ren etxeko erabiltaľu guziak,
Elki’ren semea. Ara zer zion idazkiak:
«Yaube’k yo azala Sedeki ta Akab bezela.» Nabukodonosor’ ek surtan eŕe bait-zun,
Izu-otsa entzun dugu; saŕakioa, pakearen orde!
Aldi ertuna Yakob’entzat, aldi ua!
Gaizkatuko da, ordea.
eta aŕotzak ez zaitu beŕiz menderatuko.
—dio Yaube’k— ez belduŕtu Ixrael; uŕundik yarei aterako bait-zaitut, eta zure azia erbestetuta dagon atzeŕirik dakaŕket. Yakob itzuli ta nare ta eztitsu biziko da izutu dukenik izateke.
—dio Yaube’k— ta sakabanatuta euki zaituten eŕi guziak zuzitzeko: zu, beŕiz, ez zaitut suntsituko; baña zuzenki zigoŕkatu, bai; ez zaitut ataŕaldirik gabe utziko.
zure zitalkeri ta ogentzaŕengatik egin dizkizut guziok.
eta zauriak sendatuko —dio Yaube’k—; «Sion zapuztua ta guziek nardatua» * izan bait-da guzientzat zure izena.
Yakob’en kapaŕak beŕeraikiko ditut, eŕukaŕiak bait-zaizkit aren egoitzak. Bere muñogañean lengoratuko da iria, ta yauretxea bere tokian beŕituko.
Nik eratoŕiko dut, eta uŕbilduko zait;
nor leiteke, ba, Niregana —dio Yaube’k—, berez uŕbiltzeko bezain kementsua?
Ezpatatik itzuritako eŕikondoak nere adeya erbestean iritxi du; * ots! ba-noa atsedena ari emateko.
Betidanik maite zaitut;
oŕegatik eŕuki izan natzaizu beti.
Beŕiro aldabaya yoka zatozke dantzaritaidean.
Yakob’i pozaŕen txalo egiozute, yaso lekayoak atzeŕien auŕean; esan oyu ta goraka: «Yaube! yareizu zure eŕia, Ixrael’en kondoa.»
biltzera noa itsu ta eŕenak; izoŕa ta erdituak elkaŕekin; ta samaldaka datozke onara.
Ixrael’en aita bait-naiz, ta Eparain da nere lensemea.
ta ayen biotza kartxiri bat bezela izango da iñoiz ere miñik somatzeke.
Negaŕetik pozaldira aterako ditut, eta atsekabe ondoren urgaitzi ta suspeŕtuko.
—dio Yaube’k— eta nere eŕia nere ondasunez aseko da.
Eŕakel bere umengatik negaŕez, ta ez diranez-gero, pozbiderik nai ez. *
Ito negaŕ-otsa zintzuŕean ta malkoak begietan; bait-dago zuretzat lan-saria —dio Yaube’k— ta zure umeak etsayen luŕetik itzuliko dira.
«Ataŕatu nauzu»-zion-«idisko ezkaitz antzo ataŕatuta nago; biuŕtu nazazu, ta biuŕtuko naiz;
nere Yainko Yaube Zu zera-ta.
Oŕegatik biotza arengana erdiratu zait eta artzaz baŕnetik eŕuki naiz —dio Yaube’k—.
itxasoa irabiotzen ta aren uiñei oŕoa egiñerazi dietena.
Aren izena Yaube Sabaot!!
betiko aldenduta gelditzeko.
Ortzia goyan neuŕtu ta luŕeko sakona beitian azteŕtu daitekenean, Nik ere Ixrael’go azi osoa, egin dun guziagatik, zapuztuko dut —dio Yaube’k—.
Yaube’rentzat bereizirik daudeke, ta iñoiz ere ez dira zuzitu ta abaŕikatuak izango.
ta ezer ez da Zuretzat eziñik.
Yainko aundi ta altsua zera, ta zure izena Yaube Sabaot.
Ixrael atera zenun.
ta oŕegatik etoŕi zazkie gañera gaitz guziok.
iria ezpataz, gosez ta izuŕitez erortzeko ba-da erasotzen dioten kaldaitaŕen eskuetan;
Zuk esana eldu da; ta zeroŕek dakusazu.
«Erosazu ziľaŕez aloŕ au, aŕ itzazu aitoŕtzaľeak»—eta iria kaldaitaŕen eskuetara emana da!»
Ots! iri au kaldaitaŕen eskuetan Babilon’go eŕege Nabukodonosor’en eskuetan laisteŕ yaŕiko dut; ta aŕtuko du.
zenbait etxe eŕeko ditute, ayetako goyenetan naŕitatzen niñutelarik luŕin ta ixurketak Baal’i ta beste yainkoei eskeintzen zizkietelako.
ayen semên onerako beti Nire belduŕ daitezan emango dizkiot.
Niregandik alde egin ez dezaten.
Gaitz guziok eŕi oni ekaŕi dizkiodan bezela, dasaizkizuedan on guziak ere dakaŕzkioket.
atxiľoak atzeŕiko alditik ekaŕiko ditulako—dio Yaube’k.
Ain zuzen ere ayen gaiztakeriengatik nere auŕpegia iri oni ostentzen diot-eta.
ta asketsiko dizkiet beren gaiztakeriz egin dizkidaten irain ta biuŕkeri guziak.
zorabiotu ta belduŕtuko bait-dira damazkiokedan on ta pakearengatik.
Gizaki ta abererik gabe, diozutenez, etze dagon toki ontan, ta gizaki,
abere ta bizidunik gabe dauden
Yuda’ko irietan ta Yerusalem’go zeyetan,
Yaube´rentzat dakaztenen mintzoa;
beñola bezela atxiľoak dakaŕzket —dio Yaube’k.
eta Yuda’ko irietan, artaldeak beŕiro
igaroko dira zenbatzen ditunen eskupean —dio Yaube’k.
ernemin bat Dabid’i soŕtuko diot;
luŕaldea zuzen ta bidez yauŕiko dun muskil yatoŕ bat.
Yuda yarei ta Yerusalem nare biziko da, da «gure Yaube zuzena» deritzake.
Iñoiz ere ez zayo Dabid’i oñordekorik peituko, Ixrael’go yauralkian esertzeko.
ez da iñoiz peituko, nere auŕean, eŕopariak eskeñi, minhak luŕinkatu, ta egun oroko opariak egiteko.
Egun-gauen aldiketak aldatzeko alakoan egun ta gauarekin dudan ituna suntsitu al ba’duzute,
«Yaube’k zapuztu ditu
Berak aukeratutako bi sendiak?»
Oŕenbeste ezesten dute ayen begietan eŕi ez dan nere eŕia!
Egun ta gauarekin itunik egin ez ba’dut, ta ortzi-luŕen legeak yaŕi ez ba’ditut,
atxiľo eramanak daratoŕzket, ordea, ta eŕuki izango natzayo.
go eŕegeren eskuetan ezaŕiko dut, eta eŕeko da.
ote dan, aren ogen ta gaiztakeriak asketsi dezazkiodan.»
«Gure Yainko Yaube’ri gure alde otoi egiozu».
(2 Eŕe. 25, 22-26)
Yoakim’en laugaŕen urtean Babilon’go eŕege Nabukodonosor’ ek poŕokatu zun gudostearen auŕka.
araztu aiztamakiľak! yantzi bulaŕekoa!
Ayetako azkaŕenak igesi doaz, atzera begiratzeke ...
Saŕakioa edonon! —dio Yaube’k.
—Auŕera noake— esanez, luŕa estaltzen, iriak eta iritaŕak irentsi beaŕez.
Ezpatak irentsiko ditu, ayen odolez ase ta orditzeraño; Yainko Yaube Sabaot’entzako oparia Ipaŕaldetik bait-da, Euparate ibayondoan.
Alpeŕik ari zera osakayak biltzen: zuretzat ez da sendatzerik.
(Ye. 42, 15-22; 43, 8-13)
«Zut! Ernai!» esayezute—zuen baranoan
dana iresten ari bait-da ezpata.
ezin egon da zutik!; Yaube’k irauli du-ta.
ataŕatzeko.
Ta gero Aigito’k egoiliaŕak
dio Yaube’k.
atzeŕietatik zure ondorengoa ekaŕiko dut.
dio Yaube’k;
Nik iraitzita egon ziran
eŕi guziak suntsituko ditut;
zu, beŕiz, ez zaitut suntsituko;
ataŕatu, bai, zuzenbidez egingo zaitut;
ataŕaldirik gabe ez zaitut utziko.
«Ots! Urarangel bat ipaŕaldetik uyolak bezela, luŕa ta ango guziak, iria ta iritaŕak, estaltzen datoŕ.
Gizonak gaŕaxika daude;
luŕaldeko semeak oro negaŕez.
oŕen aulak dira eskuak!
pilistaŕak eta Kaptor ugarteko ondakiñak Yaube’k suntsituko ditu.
Yaube’ren aginduz, Askalon’en auŕka ba’zoaz?»
Ixrael’go Yainko Yaube onela mintzo da:
Nebo’ren zori txaŕal poŕokatu bait-da;
Kariatain menderatua ta âlkez betea da;
Misgab ere âlkez beterik erorita datza.
Esebon’en aren auŕka asmo txaŕak darabilzkite:
«Goazan eŕitartetik ezabatzera!»
Zu ere, Madmen ori, erauzia izango zera;
atzetik daŕaizu ezpata.
iri bat ere ez zayo itzuriko; ta Yaube’k esan dunez aranak lardaskatu ta zelayak soilduko ditu.
—dio Yaube’k— eta bidaliko dizkiot aldatu duteken aldatzaľeak, eta aren ontziak ta zaragiak uŕatuko ditute.
adiatu zaitezte, ta gaŕaxi egizute;
iragaŕi ezazute Arnon osoan Moab abaŕikatua izan dala.
ta egon an, aitz-iŕiñetan kabia dun usoa bezela.
itz aŕo ta egite anpurutsuak.
Zure ayenak, itxasoa igarota, Yazer’ko itxasoraño iristen ziran; ta poŕokatzaľea zure uzta ta mâtsokoen gañera yauzi da.
poz ta yaya yoanak dira; (Is. 16, 10)
zure tolaretan ardoa peitu-erazi dut, eta mâts-zapaltzaľen abestiak ez dira beŕiro an entzungo.
bildu dituten ondasunak suntsitu bait-dira.
esku guzietan xakiak eta geŕi guzietan zurdatzak ikustekoak dira.
Moab’en iges lotsagaŕia!
Nausagaŕi ta galenbide biuŕtu da Moab inguruko guzientzat.
ta egun artan Moab’eko gudarien biotza erditzen dan emakumearena bezela izango da;
eta zure alabak atxiľo egiñak izan bait-diraľ
Nik itzuleraziko ditut —dio Yaube’k»
Oneraño Moab’en epaya.
ez ote-du oñordekorik?
Zergatik, ba, Melkon Gad’az yabetu ta aren eŕia Gad’eko irietan yaŕi du?
adiatu zaitezte Eŕabat'eko alabak;
yantzi ezazute zurdatza; negaŕ egizute esparutartean aldeŕai ibiliz;
Melkon erbestera bait-doa, ta arekin aren apaiz ta aundizkiak.
Zure ibaŕak poŕokatuta daude, alaba ezkaitz ori, zure altxoŕetan ustea ipiñirik zenesayen aŕen: «Nor da nire auŕka etoŕtzeko lain?»
atxiľo eramandako Amon’daŕak —dio Yaube’k.
gau-lapuŕak ba’datoz, nai aña daramakete.
aren altxabeak agirian yaŕiko ditut, eta ezin ostendu daiteke.
Aren azia, senide ta auzokoak suntsituko dira, ta arenak egingo du.
Ez zera yareingo; edango duzu, noski.
—dio Yaube’k— Bosra soil, gerenez, etze il ta biraogaŕi egiña datzake, ta ango guziek bein betiko iľik diraukete».
gizakirik bat ere ez da artan biziko.
Nor da, ba, Ni bezelakorik?
Nork naramake auzitara?
Nor da niri buru emateko lain?
Ardi kaxkaŕak bezela, eramanak izango dira, saroyak izuak txundituta geldituko dira, —Nik dasaizuet.
Egun artan Edom’eko gudarien biotza, erditzen dan emakumearena bezela izango da.
Yaiki eta Kedar’en auŕka zoazte!
Soŕtaldeko semeak poŕokatu itzazute!
Alde orotara baŕeyatuko ditut buru-muŕi ayek ta alde orotatik ondikoa daratoŕkieket —dio Yaube'k.
Elam’en gañera eratoŕi ta aren semeak aize guziotara sakabanatuko ditut;
eta ez da izango eŕi bat ere, artara Elam’etik igesi yoandakorik gabe.
Yaso ikuŕiña; ez esiľi; iragaŕiezute;
«Babilon aŕtua da» esazute, lotsa bedi Bel; Merodak iraulita datza, * yainkotzakoak gerenduta, yainko aizunok luŕ yoak.
iñor ez da an biziko; gizakume eta abereak andik igesi yoanak dira.
ta mendirik-mendi aldeŕai ibiľi da saroyaz ântzita.
Yaube’ren auŕka ogen egin dutenez-gero».
pozez ta burgoiki ari izan bait-zerate,
bildu zaitezte, ta geziak zenbatzeke iraitz izkiozute; Yaube’ren auŕka ogen egin du-ta.
Yaube’ren apenaldia da;
apendu zaitezte artzaz; berak egin duna egiozute.
Babilon’go eŕege ta aren eŕia ere zigoŕkatuko ditut.
bizi utziko ditudanei dana parkatuko bait-diet.
luŕ osoaren gabikoa? Nola dago Babilon eŕien artean etze egiña?
alaz egiozute inguru guzitik;
ez beza iñork iritik iges egin;
egiozute berak egiten duna. (Emen. 49.)
eroriko da, ta iñork ez du yasoko. Su ezaŕiko diet aren iriei, ta inguruko guziak eŕeko ditu.
atxiľo eraman ditutenek beren mendean dauzkate, ta ez ditu yarei egin nai.
Ezpata aren gudarien auŕkal, ikara beitez!
egoiliaŕik gabe geldituko da menderen-mendêtan.
gizon ankeŕ ta eŕukirik gabekoak. Ayen iskanbiľa itxasoaren buŕunba bezainbatekoa da. Zure auŕka, Babilon’go alaba, zaldiz datoz gizon bat bezela, gudarako eratuta.
auidu zazkio eskuak: ta axanpak aŕtu dute eta erditzen danarenak bezelako miñek.
Yordan’go zakaŕetatik betiko laŕetara; andik laisteŕ iraitziko bait-dut, aukeratu dudana an yaŕtzeko.
Nor da, Ni bezelakorik?
Nork naramake auzitara?
Artzayetan nor da Niri buru emateko lain?
Ona emen Ni, nire auŕka yaikitako * Babilon’en ta ango egoiliaŕen gañera aize-erauntsi zakaŕ bat igoŕtzeko erabakita.
ez asketsi aren gazteak;
aren gudari guziak il itzazute.
5.Ayen luŕaldea Ixrael’go Deunaren begietan ogentzaŕez betea dalako, ta ez da il
Ixrael’en ta Yuda’ren senaŕa, ayen Yainko Yaube Sabaot.
ango ardotik eŕiek edan dute, ta erotuta dabiltz. *
oyu egizute arengatik;
aŕtu sukea aren zaurientzat, sendatzen ote-diran.
utzazue ta itzul bedi nor bere luŕera;
ortziraño eldu bait-da aren ataŕa, odeyetaraño iristen da.
zatozte ta aldaŕikatu itzagun Sion’en gure Yainko Yaube’ren egiteak.
Yaube’k pizkoŕtu du Madai’ko eŕegeren arnasa; Babilon poŕokatzeko asmoa erabaki bait-du;
Yaube’ren apena da-ta; bere yauretxeaz apena.
gertu ataizlariak!, Babilon’daŕen auŕka Yaube’k esana zeukanez, asmoa aŕtu du, ta burutuko du.
Sion’en egin duten itxesa —dio Yaube’k.
aitzetatik bera amilduko
ta mendi eŕe bat egiña utziko zaitut.
izendatu aren auŕka guda-agintariak.
Otiak bezin ugari berasote zure zaidiek.
Yaube’k bere asmoa burutuz, gizakirik gabeko toki izugaŕi bat egiña Babilon uzten du-ta.
auŕki datoŕke arentzat eultzi-aldia.
Yaube’ren aseŕetik nork bere burua gaizkatzeko.
aurten susmuŕ bat, eta geurtz beste bat dabilke, indaŕkeriak eta bidegabekeriak
izango dira luŕaldean.
etoŕiko zazkiolako —dio Yaube’k.
uŕun ortatik oroi zaitez Yaube’tzaz, gogoratu ezazute Yerusalem.
gure auŕpegiak âlkez estaliak ziran, Yaube’ren etxearen auŕka aŕotzak etoŕi ziralako.
eta ayetan Babilon’go idolak irauliko ditut ta luŕalde artan intziriñez daudeke zaurituak.
ta ayen zalapartak uyoldearen buŕunba dirudi.
Yainko ordaintzaľea bait-da Yaube; eta ordaña damayo.
Babilon’go aŕesi lodia zearo irauliko da, ta aren ate garayak surtan eŕeko dira; ta alpeŕik izango dira suaren auŕean eŕien lan eta neke .guziak.
kuŕi ta ikusi dituzukenean,
Oneraño Yeremi’ren itzak.
pin up casino- Online casino in India