Itun Zâŕa
Eresietako gayak olatsu dira. Beste itz batez esateko, eresiak otoitz uts dira. Otoitza nola egin, ordea, Yainkoak berak guri erakustea egokiago zan, eta Itun Beŕian ez-ezik, Itun Zaŕean ere Ark alaxe egin zun. Oŕtarako bere maitale ziranen gogo-biotzak irazeki zitun, eta Yaube’ren yaŕaile oriek beren otoitz batzuk idatziz utzi dizkigute. Nolanai ere, oraingo eresien bilduma au, onelaxe osatua da.
Ereslariek Yaube dute aoan. Artzaz mintzo dira. Ua dute goragaŕi. Unero Ari deika daude. Ayen otoitzak, itz uts ez-baña, Yaube’ gana doazen ai-ots samiñak dira. Eskari sutsuak. Biotzaren baŕen-baŕengo adi saŕkoŕak. Bakoitzaren buru-eskeintza ziña eta benazkoa; Gogaketa gurbiľak. Asmo eraginkoŕak. Erabaki adoretsuak. Alpeŕkeria zer dan ez dakiten maitalarien yardun zintzoa.
dute; eta, ezabatuak izango dira. Yainkoaren yauŕeria alderdi guzietara zabali eta edatu beaŕkoa da; eta, Sion, yainkozale guzien buru biľakaturen da. Yaube’ren igortzi Mesia’k, eŕi lepagogoŕak eskuratu eta menderatuko ditu. Ark, Dabid’en seme danez, apaiz eta bakalduntza bere ditularik, gizon guzieri gentza eta elkaŕen-arteko ulertze-maitasuna dakaŕkieke. Geroago, beŕiz, garaiak aťu ditezkenean, Yainkoa gizonak ebaztera datoŕke.
Ereslari batzuk, beren buruak zuritu beaŕez oaŕtu ditzakegu: bañan, ez aŕokeriz eta antustekeriz, yarki zazkien zenbait maxiolari lotsarazteko asmo zintzoz baizik. Yainkoa axalekoz eta itz edeŕez gogobetetzen ez dala edeŕkitxo dakite; makuŕketak eta auzpezketak, biotz garbi gabe ezertarako ez dira; bulaŕa ukabiľez yo aŕen, baŕua biuŕitu ta okeŕtzen ba'da, norberak bere buruari iruzuŕ dagiola. (Ikus: 40, 7; 51; 52, 18).
Sinistun zuzenak, Yaube’ren belduŕa ba-du: aitari izan oi zayon begirapen itzaltsua, alegia. Aren esana pozik dagi: gogo osoz; biotz alaiz; asmo zintzoz; zudu aundiz; gaŕ biziz. Ark nai duna bete gabe uztea, izenik ez dun txaŕkeria deritzayo; zabaŕkeri motza; alpeŕkeri utsa; lotsagabekeri aundia; ondamendira daraman amildegi malkaŕtsuan gain-bera oldaŕtzea.
eta, eŕiak uskeri-asmaketan ari dira?
eta nagusiak elkaŕtuta daude.
Arengan ustea dutenak, benetan zoriontsu!!
Nere auŕka, amaikatxo yaiki dira!!
«Yainkoagan arentzat yareibiderik ez da». (Tartea.)
nere iľaŕainbidea eta burua daraikidazuna.
eta Ark bere mendi deunetik darantzuit. (Tartea.)
Yaube zurkaitz zaidalako. *
etsayak sailka ditudala ere.
Nere etsayak matsaľetan yotzen, eta gaiztoen ortzak austen bai bait-dakizu. *
zure eŕiaren gañera, betoŕ zure onespena!! (Tartea.)
Dabid’en eresia.
Noiz arte uskerizale eta gezuŕkoi izango zerate? (Tartea.)
Yaube’k nere deyak entzuten ditu.
Zuetako bakoitzak, oean isiľik oldoztu beza. * (Tartea.)
gari eta ardoa ugari yasotzean baño biziago da.
nere intziriak entzun,
goizetik naiz tiñel eskein-oparitan aritzeko, eta Zugandikoen zai nago.
zure yauretxeruntz naiz makuŕtzen * belduŕez beterik, gerol
Utikan!, bial itzazu ayen txaŕkeri ugariengatik, zure auŕka diardute-ta.
eta zure izena maite dutenak Zutzaz iľaŕainduko dira. *
babeskiz bezela, adeyez maldatzen duzu-ta.
Noiz arte, ba, Yaube, Zu?
Oŕen eŕukioŕ zerala-ta, yarein nazazu.
Nork goretsiko zaitu xeolean? *
Utikan!, biyoaz laisteŕ, gerenduta.
nere etsai guziengandik maldatu eta atera nazazu.
ene Yainkoa, esnatu zaite!,
nere etsaien amoŕu-buruz zutitu zakizkit, eta nere alde erabakita duzun epaya piztu.
Ebatz nazazu, Yaube, nere ogenik-ezari eta zintzotzasunari dagokionez, Goi-goiko Oŕek!!
ala ere, edonoiz sumintzen dana,
Zure izena bai aundia dala!,
Zer gizakumea, aren ardura Zuk aŕtzeko? *
Dabid’en eresia.
eta poŕokatu dizkiezun irien izenak ayekin yoanak dira.
ayen oña, berek izkututako sarean atzemana izan da.
eta gaiztagiña, berak egindako xedeban erori da. (Higgaion.
Yainkoa ântzirik duten atzeŕi guziekin. *
atzeŕiek, gizakume dirala dakitentzat. *
eŕukaŕiak, bere ardura, Zuregan utzi du; umezurtzaren urgazlea Zu zera.
biotza sendotu diezu; eta, belaŕia ayengana biuŕtu,
Ustea Yaube’rengan dut: *
Zertako diostazute,
«Yo mendira egaka, txoriak bezela?
ezpain-limuŕez eta biotz-maltzuŕez mintzo dira.
Gizaldi ontatik, betiko, Zuk zaitu itzazu.
gogoa axanpaz, biotza kezkaz oñazetuta? Nitzaz etsaya noiz arte gaľenduko da?
Zugandiko osasunez biotza poztu bekit;
eta, egin didan onarengatik Yaube onetsiko dut.
Bere baitan —«Yainkorik ez da»— dio zoroak: * Ustelduta daude; ayen egiteak nazkagaŕiak dira; zintzo dabiľenik ez da, bakaŕ bat ere ez.
Yaube'ri oles egin beaŕean, ogia bezela, nere eŕia iresten dute-ta?
Yaube!, zure kapaŕean nor biziko da? * Zure mendi deunean egoitza nork duke?
edo ogengabearen kalterako emaririk artzen ez duna.
Zaitu nazazu, Yainko!! Zugan maldatu naiz-ta. *
Ua, eskui-aldean dut; ez bait-naiz kordokatuko.
eta, zure kutunak iľobia ikustea ez duzu nai izango. *
zure aurpegitikako pozez eta zure eskuitikako adiguriz betiko ase nadin.
Yaube!, aŕen, entzun zuzena;
nere oyua, adizu:
belaŕia, nere otoira itzul, ezpain gezuŕtitik ez doakizu-ta.
eta, aŕagoan urtu nauzu; eta, ezer ez didorozu; nik marmaŕik ez.
eta, zure egalpean geriza nazazu,
eta, aoa itz aŕoz betea dute.
Yaube!, ene indaŕ!!, maite zaitut.
eta, yaregiña izango naiz nere etsayengandlk.
eta bere yauretxetik nere deya entzun zun, * nere gaŕaxia Aren belaŕira eldu zan.
eta zotukatu ziran: Ua, aseŕe zalako.
bere baranoan bisuts-iľun eta odei beltzak kapaŕtzat eda-
txingaŕez eta su-txinpartaz ziyoazan.
eta goŕoto niñutenen erpetatik yaregin niñun, ni baño indaŕtsuagoak ziralarik ere.
nere esku garbien eduz, saria Argandik izan det.
eta okeŕari, okeŕ azaltzen bait-zazkio.
eta begi-aŕoak apaltzen dituzu.
nere Yainkoa da nere iľuntasuna argitzen duna.
Nor gure aŕkaitz, Yainkoa baizik?
oreiñenak bezelako ankak eman dizkidana;
nere oñazpian daudeke, egon.
eta, nere yazaŕleak azpiratzen zenizkidan.
Yaube’ri deika; eta, ez zien entzuten.
Ez nezagun eŕia menderatu zait.
Gora Yainkoa, nere yaregiľea;
eta, eŕiak menderatzen dizkidana,
eta zure igortziari, Dabid’i, eta aren ondorengoei betiko azaltzen diezun eŕukiarengatik.
eta, gau bakoitzak uŕengoari mezu ori bera aldaŕikatzen.
eta, aren ibiľera ortzi-muga azkeneraño;
eta, aren berotik ostendu ditekenik ez da.
ua ez bekit nagusitu;
ordun osoa naiteke, ogen-kutsurik gabe.
eta gure Yainkoaren izenagatik ikuŕiña yaso nai dugu. Bai! Zure eske guziak Yaube’k bete bitza.
guk, beŕiz, gure Yainko Yaube’ren izenean dugu indaŕa.
gu yaiki gera eta zutik gaude.
eta aoz zeskaizuna ez diozu ukatu. (Tartea.)
dedu eta ospea eŕuz gañeratu diozu.
Zuregan uste izanda, ayek lotsakizunik ez.
Basan’go indaŕtsuek baesitu naute. *
Ayek, beŕiz, ikuska niri so pozik.
indaŕa zaitudan Ori, nere laguntzara leya zaitez.
eta eŕukaŕi au basidien adaŕetatik.
Yakob’en azikoak oro, Ua ospatu ezazute: Ixrael'en azikoak oro, ekaŕkiozute Ari begirune.
ez eta arengandik auŕpegia ostendu ere eta, Ari ots egindakoan, ua entzun du».
Zure belduŕ diranen begietan, opariak eskeiñiko dizkizut.
eta Aren auŕean auzpeztuko, atzeŕikoen sendi oro.
Eta ni Arentzat biziko naiz.
Yaube’ketz aldaŕi egingo diote datoŕken gizaldiari,
Yaube’k laŕatzen nau; eta, ezer ez zait peit. *
Bide zuzenetik nakaŕ, Bere Izenaren edeŕagatik.
artean nere etsayak so dauzkat; *
burua gantzuz igurzten didazu;
nere opoŕa txito ugaria da.
Luŕa eta aren betegaŕia Yaube’rena da, * luŕbira eta an bizi diranak oro.
auŕpegia iŕikatzen dutenena. (Tartea.)
—«Yaube indaŕtsu eta altsua;
Yaube, gudan altsua».
— «Yaube Sabaot!!; oŕa Eŕege ospetsua!!»
Biotza Zuregana yasotzen dut, Yaube eta ene Yainko!
Zure onberatasunaren arauz, aŕen, neri egin zaidazu.
asketsi nere ogenak, askotsu dira-ta.
Aŕtu beaŕ dun bidea Ark erakutsiko dio.
bere elkaŕtea ayei adirazten die.
Zuzena idazu, Yaube!, zintzo ibili bait-naiz, eta Zuregan entzinduta nik aldarorik ez.
nere giltzuŕunak eta nere biotza aŕagotu.
Yaube dut argi eta osasun: Noren belduŕ naiteke? * Nere biziaren babes Yaube dut: Zerk izutuko nau?
Yaube!, ots dagizut!;
ene aŕkaitza, ez zakizkit goŕ izan;
ez nadin Zu isil egotetik lezera amiltzen diranen antzo.
Eman Yaube’ri, Yainkoaren semeok, dedu eta aintza Yaube’ri eman.
Apaingaŕi deunez Yaube’ri guŕ egiozute.
Yainko itzalgaŕiaren ostotsa durundaka; Yaube ur ugarien gañean.
Yaube’renmintzoabai garai-bikaña!!
Yaube’k Liban’go eretzak zeatzen ditu,
eta oyanak oŕiultzen dituna:
aren yauretxean guziek GORA! diotsaten bitartean. *
Ots egin dizut eta sendatu nauzu.
Yaube, lagun zatozkit, aŕen!
zurdatza erantzi eta pozez yantzi nauzu:
2. Yaube, zure abarora natoŕ: ez nadiľa bein ere âlketu; * zuzena bait-zera, yaregin nazazu.
begi, gogo eta baŕnea miñaŕen andegatzen zazkit.
Nekearen-nekez indaŕa auldu zait; eta, ezuŕak irotu zazkit.
Landan ikusten ba’naute, ayek nigandik igeska.
«Nire Yainko zera» bait-diot.
eŕukiz yaregin nazazu.
Zure belduŕ diranei mardo egin diezuna, noski; Zuregana yo dutenei, giza-begietan damayezuna.
eta mardailkarien mingañetik aterpean maldatzen dituzu.
«Aren auŕetik erauzia naiz»: bañan, ez!! Ots egin nizunean, nere aŕen-oyuak entzun zenitun.
Yaube’k kirmenak zaitzen ditu;
aŕoei, ordea, dagokien ordaña, mukuruz damaye.
Zoriontsua, noski, gaiztakeria asketsi * eta ogena estali zayona.
eta nere gordintasuna uda beroz bezela igaŕtzen zan. (Tartea.)
«Nere uts-egiñak Yaube’ri aitoŕtzen dizkiot»: niotsan, eta Zuk nere txaŕkerien ogena asketsi zenidan. (Tartea.)
Yaube’ri datxikiona, beŕiz, eŕukiak inguratzen du.
Amaŕ ariko nebelez eresiozute!
Aren Izen deunarengan itxaron dugu.
orok batera Aren Izena ospatu dezagun.
Yaube’ri datxizkionei, ostera, uŕikeririk ez datoŕkie.
Yaube’ren belduŕa irakatsiko dizuet.
onibaŕetan pozteko egunak opa dituna?
eta laŕi guzietatik ayek ateratzen ditu.
bakaŕtxo bat ez zayo autsiko.
1. Dabid’ena.
Yaube!! Yarkitzen zazkidanei yarki;
buŕuka dagitenei eraso iezu!
»Gaxoa altsutzaŕaren eskutik,
»eta landeŕa laŕutzen dunarengandik ateratzen duzu!!»
Ayen zakaŕkeritik yagon nazazu! Leoi-erpetik gizagaxo au atera!
eta, eŕi-baltzu aundian aitoŕtuko zaitut.
eta ayen asmakeriak, eŕitaŕ gentzakoyen auŕka dira. *
«Eup! Eup!! Geron begiz ikusi dugu».
Yaube, niregandik ez zaite uŕundu!
Ene Yainko eta Yaube, nere alde yaŕtzeko!
Nere lepotik poztu ez daitezan.
Ez biote: «Irentsi dugu!!»
Lotsa eta apalik geldi bitez, nere lepotik aŕo dabiltzanak!
Eta berasate beti: «Gora Yaube!!»
«Bere moŕoyaren pakea nai dunez-gero!!»
Yainkoa ez da aren begientzat beldurgaŕi.
bide okeŕean dabil, gaiztakeria ez du goŕoto.
eta argia, Zure argitan ikusiko dugu.
Irauli ziran, eta ezin zutitu ditezke.
Gaiztoak gora-bera ez sumindu, eta gaiztagiñaz iñartxi-mindurik ez ibili!!
Eta zure biotzak gura duna damaizuke.
Arengan ustea izan, eta Ark dagike.
aren tokira begira orduko, ua an ez.
eta aren mingañak zuzena daitoŕ. (Itz. 31, 26.)
eta gaiztoen poŕokaldia alaitsu ikusiko duzu.
aren biľa ibili eta ezin auŕkitu.
Ua zaye arbiñaldian babesa.
eta nere aideak niregandik uŕundu dira.
eta mintzula ba’nintz bezela aoa iriki ez,
eta yardetsienik aoan ez duna bezela.
Zuk, ene Yainko Yaun Oŕek, entzungo nauzu.
«oña iŕistatzen ba’zait, ez bitez nire auŕka oldaŕtu».
eta bidegabez goŕoto nautenak, ugari.
ene Yainko! ez zakizkit uŕundu.
2. Erabaki ziña: Nere yardueran zurt ibiliko naiz, *
mingañez ogenik ez egiteko. Zildai bat aoan dakaŕket, aldamenean gaiztoa dukedaño.
* * *
* * *
* * *
nere oyua belaŕian aŕtu;
nere malkoekiko sorayo ez gelditu!
Aŕotz bait-nauzu eta nere arbasoak bezela bidezti.
Ori ikusita, askok Yaube yauresten eta uste ona Arengan yaŕtzen dute.
zenbatu al nitzaken baño areago dira.
bañan, belaŕiak zabaldu dizkidazu. *
Gutunean nitzaz idatzita dagonez: *
kirmen eta yareiletzat aldaŕikatu dut.
Zure eskeŕa eta kirmentasuna batzaŕe aundikoei ez diet estali.
Yaube, nere laguntzara leya zaitez!
«Eit! Eit!!» desaidatenak.
eta Zuregandik osasuna opa dutenak
«Gora Yaube!!» esan bezate beti.
bañan Yaube begira dagokit.
2. Landeŕak eta aulak gogoan dituna, zoriontsu!
Yaube’k ua egun beltzean gaizkatuko du.
eta makalaldian ari auleriak oro kenduko dizkio.
«Noiz ilko da eta noiz oŕen izena itzaliko?»
nitzaz gaizki oldozten dutela:
nere nabasienak ere,
bere orpoa nere auŕka yasotzen du. *
(Lenengo Atalaren amaya)
Zure ur-yauzietako durundaz, Zure erauntsi ta arangel guziak gañera datozkit.
nere biziaren Yainkoa goretsiko dut.
«Zergatik ântzi zera nitzaz?
»Zergatik etsayek ertsita iľunik ibili beaŕ dut?»
«Non duk ire Yainkoa?» egunoro darasaidatenean.
Gizatxaŕei buruz nere auzia yagon;
maltzuŕ eta gaiztoarengandik yarein nazazu.
Zergatik ibili beaŕ dut etsayek ertsita betiľun?
nere poza eta atsegiña dan Yainkoarengana, Eta Zu, ene Yainko Yauna, kitaraz goretsiko zaitut.
eta goŕoto gaitutenek laŕutzen gaituzte.
eta ayek saltzez ez duzu ezer askorik irabazi.
Eta zure eŕukiarengatik yarein gaitzazu!!
ezpañetan atsegiña ixuria duzu;
Yainkoak betiko onetsi zaitu-ta.
zure eŕia eta zure aitaren atxea ântzi itzazu.
Lagunabaŕ-eskudunek zure adeya nai dute.
aren soñekoak uŕez eyoak.
Eŕegeren yauregian saŕtu dira.
Eta gizaldiz-gizaldi eŕiek goretsiko zaitute.
Eresia.
mendiak itxaso-erdira yausten diranean.
Aren urak naspiľa bitez, birakite; Aren oldaŕez mendiak elkaŕ-yo bezate;
Yakob’en Yainkoa yagole dugu. (Tartea.)
Arek deadaŕ egin, luŕa ikaraz dardar:
Yakob’en Yainkoa yagole dugu. (Tartea.)
Yainkoaren auŕean lekayoz alai zaitezte.
Yaube’k sendotzen du ua betiko.
luŕaldekoek oro, belaŕiz aditu.
menderen-mendêtan ua ayen etxea, bazterak beren izenez beteak dauzkatelarik ere.
erio dute artzai, eta zintzoek daitezke ayen menperatzaiľe.
ayen etxea, xeol izango.
«Ongi yardun duzu eta goraiphatuko zaitute.»
Yainko Yaube’k itz egin eta luŕari deitu dio, soŕtaldetik saŕtalderaño, gero.
Ituna, opari egiñez, Nerekin sendotu zutenak.»
Ixraeľ, zure auŕka naiz.
Ni Yainkoa, zure Yainkoa naiz.
ez eta zure taldetik akeŕik ere;
luŕbira betetzen duna nerea bait-da.
Uste al-uken, Ni ire antzeko izango nintzala?
Akaŕ egingo diat, eta oriek begien auŕean agertuko dizkiat.»
Yainkoarengandiko yareikuntza erakutsiko diot.»
eta, eŕoparia ba’nemaizuke, ez zenduke aŕtuko.
biotz garbai eta apala, Yainko, ez duzu esetsiko.
Zure opaŕi-gañean, ordun zekoŕak eskeiñiko.
zure mingaña aizto zoŕotza bezela, azpitik lanean.
Dabid’en maskil.
On dagiñik ez da-eta bakaŕtxo bat ere.
Ogia bezela, nere eŕia iresten bait-dute;
Yainkoari ez diote deirik egiten.
atzeman nai zaitutenen ezuŕak;
lotsaturik datzate, Yainkoak zapuztu bait-ditu.
Yainkoak bere eŕiaren ituiña obetutakoan, Yakob poztu eta Ixrael biŕloratuko da!!
Zure izena goretsiko dut, Yaube, ona da-ta.
Artega nere zotiñean, eta izu nabil *
biotza, ordea, gudakoi. *
Ayen itzak gaimela baño labaiñagoak, bañan aizto zoŕotzak dira.
eta Ark irozoko zaitu:
zintzoa bein ere ez du utziko zalantzari.
Nik nere ustea Zuregan ipintzen dut.
Ainitz bait-dira, nere auŕka aidoŕki dabiltzanak.
ayen asmo guziak nitzaz dira, kalterako.
eta luŕbiran zure ospea istatsu bedi.
nere auŕean obia atxuŕtu zuten: Antxe erori bitez! (Tartea.)
zuen eskuok luŕaldean bidegabezkoak banatzen ditute.
belaŕiak isten ditun ziraun goŕarena bezelakoa.
geziak iraizten ba’dituzte, kamuts-antzo bitez.
nigan gaizkirik gabe oldaŕtzen zazkit eta yazaŕtzen naute. Esna zaite!, lagun nazazu eta ikus;
gaiztagin zital guzioi ez zakizkie eŕuki izan. (Tartea.)
Zu, ene Yainko, nere zurkaitza bait-zera,
nere etsayen lepotik poztea egin bezait.
Beren aŕokeria, araoak eta gezuŕak, erorbide bekizkie.
Yakob’engan eta luŕ osoan Yainkoa yauŕle dala yakin dedin.
asetzen ez ba’dira, ayumaka.
eta nere naigabearen egunean, gorku.
Yainko, nere zurkaitz bait-zera ene Yainko, nere adeya.
aren uŕatuak osatu itzazu: zalantzan bait-dabil. *
edateko txorabio-ardoa eman diguzu.
Eparain nere buruko oskola, eta Yuda nere aginte-zigoŕa;
Nere oñetakoak Edom’en nik ipiñiko, Pilistin’daŕez garai naiteke.»
Edom’eraño nork ni zuzenduko?
giza-sorozpena utsala da-ta!!
gure etsayak Ark zapalduko ditu.
adizu nere otoya.
nere etsayei buruz gaztelu sendoa.
Zure egapera noake babes-zun!! (Tartea.)
Zure Izenaren belduŕ diranen yarauntsia eman didazu.
adei eta kirmena ua zaitzeko atzaŕi euzkazu.
nere osasuna Arengandik datoŕ.
zabaldu biotza Aren auŕean: gure abaroa Yainkoa da.
gizonen semeak ustelkoŕak;
Aztagan ariñez goraka dagite, guziak orobat arnasa baño meago.
Bakoitzari Zuk, aren egiñen ordañez damayokezu.»
Leyatsu biľatzen zaitut;
luralde idoŕ, etze eta ur-gabeko antzo, nere burua zure egaŕi dut, nere aragiak Zu nai zaitu.
Gizaki oro datoŕ (aragi oro...) Zugana
Geron okeŕkeriek zapaltzen gaitute: Askesten dizkiguzu.
Zure etxeko yoritasunez ase gaitezen, Zure yauretxeko deuntasunez.
Yainkoaren latsa urez bete da, ayen garia gertu duzu; onela gertu bait-duzu:
aren zoyak berdindu, ua euriz biguindu duzu, aren muskiľak (azi-niniak) onetsi.
Luŕak osorik, Yainkoari yai egiozute!,
ark zure izena goretsi beza. (Tartea.)
Yaunak ez lidake entzungo.
Bere auŕpegia, aŕaiki itzuli bekigu! (Tartea.)
eŕi guziek Zu goretsi!!
Endaek poztu eta ikotu bitez,
eta luŕalde orotan Aren belduŕ beitez!!!
eta Yainkoaren auŕean poztu egiten dira.
Yainko!, zure adeiberatasunean ua landeŕarentzat gertu zenun.
Beŕion-zabaltzaľe-batza aundia da:
eta etxeko egoiliaŕak beren artean guda-uzkiñak banatzen dituzte. *
uso-egalak ziľaŕez dir-dir, eta aren egoak uŕearen oriz.
osasun dugun Yainkoak, gure zamak daramatzi. (Tartea.)
«Itxaso-ondaŕetik eratoŕiko.
Ixrael’en eŕotitakoak, zuek Yauna ospa ezazute».
33. Luŕeko eŕiak, Yainkoa goretsi, Yauna goretsi. (Tartea.)
Gora Yainkoa!!!!
urak leporaño eldu zazkit-eta. *
eta egiten zazkizun iraiñak gañera erortzen zazkit.
eta ardandegiko abestietan niretzat ziztak.
Zure eŕuki aundiz entzun nazazu, Zure urgazi kirmenaren arauz.
eta Zuk zauritutakoari, miña areagotzen diote.
eta ez ayek zintzotartean idatzi.
orobat itxasoek eta ayetan igitzen diranek.
eta Yuda’ko iriak beŕeraikiko ditu;
eta an biziko dira eta an dukete yarauntsi.
Lagun zatozkit arin!!
lotsa eta âlke bitez!!
Nere ez-beaŕez pozten diranak
laidotan atzera biuŕ bitez.
Zure biľa dabiltzanak oro;
eta «Gora Yainkoa» beti esan bezate
Zuregandiko osasuna maite dutenak.
Lagun zatozkit, Yainko!!
Nere urgazle eta yareilea Zu zera!
ez luzatu! Yaube!!!
ez nadiľa, aŕen, lotsaz beterik gelditu.
Indaŕak aitzen zazkidanean, ez aŕen ni utzi!!
»Gogoŕ, oŕi! Atzemazute!!; askatzaľerik ez dik-eta.»
nere kaltetan dabiltzanak, lotsa eta âlke bitez.
Zure al izatea gizaldi oni,
eta Zure indaŕa uŕengoari iragaŕtzen diodaño,
bizi-eraziko nauzu beŕiro; eta, luŕeko lezetik beŕiro aterako nauzu.
eta beŕiro poz nazazu!!
eta aren zituak, Liban antzo, mendi tontoŕetan yaikiko, eta irietan lagunak belaŕa bezela ugalduko.
eguzkia diteken bitartean aren izenak iraungo. Luŕbirako leñu guziak arengan onetsiak daitezke, eŕialde guziek onetsiko ua.
eta Aren aintzaz bete bedi luŕbira osoa!
Aŕen!, bai, aŕen!!
(Yese’ren seme Dabid’en otoyen amaya.)
Yainkoa bai onbera zuzenentzat, Yaube biotz-garbikoentzat txito onbera da.
Zure auŕean asto bat bezela nengon.
eskuitik eldu didazu;
eta gero Zure aintzara aŕtuko nauzu.
Eta, Zurekin ba’naiz, luŕak ez nau asetzen.
Yainkoa dut beti, biotzerako aŕkaitz eta yarauntsia. *
Zure egite guziak aldaŕikatuko ditut.
Zergatik gauzkazu, ene Yainko!, betiko zapuztuak? eta zure baŕutiko ardion auŕka asaŕea goritu zaizu?
txiro eta landeŕek Zure Izena goretsi bezate.
Zure auŕka dabiltzanen taigabeko zarata goraka doa.
ez etzêtatik, ez mendietatik;
eta au zapaltzen, eta bestea yasotzen du. *
Aren Izena Ixrael’en aundi.
gurdi eta zaldizkoak zuŕundu egin dira. *
Gauez nere eskuak Arengana aspeŕtzeke daude; eta nere gogoak atsaldirik ez du nai.
zein yainko da gure Yainkoa bezainbatekorik?
atzeŕiei Zure indaŕa erakutsi diezu.
Yose eta Yakob’en semeak, alegia. (Tartea.)
uiñek daŕ-daŕ egin zuten.
Ene eŕi! nere legea adizu;
Nere aoko itzetara belaŕiak itzul.
geroko belaunaldiari azalduko, Yaube’ren gorespenak eta Aren indaŕa eta burutu izan ditun aŕigaŕiak.
gizaldi biuŕi eta lepa-gogoŕ izan ez ditezentzat: biotz-aldakoŕ eta Yainkoarekiko etoi, eta gogo-endekatu ez izateko.
Ogia ere eman edo aragia gertu ote-lezayoke bere eŕiari?» 21. Ori entzunda, beraz, Yaube aseŕetu zan, eta Yakob’en auŕkako gaŕa ixiotu zitzayon, eta Ixrael’en auŕka sumiña areagotu;
eta ortziko ateak zabaldurik,
azkuŕia asetzeko aña bidali zien.
eta bere indaŕez egoaldetik eratoŕi zun.
aragia oraindik aoan zutelarik,
ta ayetako azkaŕenak il,
eta Ixrael’go autuenak galdu zitun.
Eta Aren alatzak ez zituzten aiutzat aŕtu.
ostera ere, askotan bere sumiña ibitzen, ta bere aseŕea, osorik lertzeke, itotzen zun.
Eta atsekabetu zutela etzean!!!
eta pikondoak agetaz lardaskatu zitun.
ta artaldeak tximistez il zizkien.
Yakob bere eŕia laŕatzeko, eta Ixrael bere yarauntsia.
Ene Yainko! Atzeŕitaŕek Zure yarauntsira etoŕita Zure yauretxe gurena naŕiotu, ta Yerusalem aŕimeta egiña utzi dute.
Zure izenari olesik ez dagioten yaureŕietan. (Ye. 10, 25.)
Zure eŕuki adeitsua laisteŕ el bekigu;
Oso akiturik bait-gaude. (Is. 64, 9.)
ta gure ogenak asketsi!!
Zure beso azkaŕez, il beaŕok askatu itzazu.
ta Zure gorapenak menderen-mendêtan iragaŕiko ditugu.
artaldea bezela Yose laŕatzen duzun oŕek;
Keruben gañean eserita zabiltzan Ori, ager zaite!!
Zure indaŕari eragin, ta zatozkigu gaizkatzaľe.
ortzargi zatoz, yarein gaitezan.
ortzargi zatoz, yarein gaitezan.
goi ortatik begira, ikus!, eta mâtsondo au ikeŕ!!
ori egin dutenak zure auŕpegi-zemaz suntsi bitez.
bizirik yagon gaitzazu eta Zure Izena aldaŕikatuko dugu.
Ortzargi zatoz, yarein gaitezan.
Eta Meriba’ko uretan azteŕtu zaitut. (Tartea.)
Yainkoak, altsuen batzaŕean zutik, Yainkoen erdian larderiketan dagi. *
ez geldi isiľik, ez atseden, ene Yainkoa!
ta besoa Lot’etaŕei damaye. (Tartea.)
eta mendiak kiskaltzen ditun gaŕak bezela,
Yaube Sabaot!
beti Zu goresten ari daitezke-ta! (Tartea.)
Yaube’k eskeŕ eta aintza dama, ta zintzo dabiľenari ongirik ez dio ukatuko.
Ziñez pake-itzak ditu bere eŕiarentzat eta bere aukeratuentzat eta biotzez Arengana biuŕtzen diranentzat.
Itzul, Yaube, zure belaŕia ta entzun; atsekabe eta beaŕtsu bait-naiz.
Zugan ustea dun moŕoi au gaizka nazazu.
Zu zera nere Yainkoa:
Zu bakaŕik Yainko.
Zure Izenaren belduŕari nere biotza lotu. *
Zure moŕoi oni zure indaŕa emaidazu,
ta zure mirabearen seme au gaizka nazazu.
ta bekuste nere etsayek lotsa-goŕiz beterik, Yaube Oŕek, Zuk lagundu eta poztu nauzula.
Mendi deunetan orubiak dituna,
Yakob’en egoitza guziak baño
Sion’go ateak Ark maiteago. *
ospe aundikoa da.
oŕa Pilist eta Tir ere Kus’ekin, artan yayotakoekin.
«Auek eta ayek an mardul yayo dira: Goi-goikoak berak eraiki ditu».
«Auek an yayo dira» idatziko du. (Tartea.)
«Nere ituŕi guziak zugan daude».
Abeslarien nagusiari, Mahalet bezela yotzekoa. Eman Ezra’taŕaren maskil. ★
iľak piztu eta goretsiko ote-zaitute? (Tartea.)
eta nere moŕoi Dabid’i zin au dagiot:
ta ango uiñen oldaŕa austen duzu.
luŕeko borobildi eta angoak oro zeroŕek soŕtuak dituzu;
Tabor ta Ermon zure izenez pozten dira.
ez eta gaiztagiñak ere porokatuko.
Nere aginduetan ez ba’dabiltz,
Nere erabakiak betetzen ez ba’dituzte,
ortziko aitoŕ kirmen antzo.» (Tartea.)
auzokoei nardagaŕi egin zaye.
âlkez estali duzu.. (Tartea.)
Zure aseŕea sua bezela, gaŕez dagoke?
Aŕen, bai!! Aŕen!!! *
Yaube!, gizaldirik-gizaldi
Zu izan zera gure igesleku.
ta sure sumiñak izutzen gaitu.
gure urteak intziri antzo amaitu ditugu.
ta, osasun aundi dutenenak, larogei bear ba’da;
ta ayetako geyena neke ta dordoa da: *
laisteŕ bait-doaz; egaka, noski, goaz gu. *
eta egoki dan belduŕez zure sumiña nork azteŕtu? *
Eta Guzialdunaren itzalpean atsedeten zeran oŕek,
bai gaitzalditlk ere.
zure bide guzietan zaitu zaitzaten. (Mt. 4, 6; Lk. 4, 10.)
nere izena dazagunez-gero, maldatuko dut.
laŕialdian arekin nagoke, Nik askatu eta ospatuko dut.
luŕbira sendotu du, ez bait-da kordokatuko.
aŕoei, dagokien ordaña bial iezu.
Nork irozoko nau gaiztagiñen auŕka?
Malda dugun Arkaitza lekayoz ospa dezagula!:
eta Aren eskuek eratu zuten legoŕa ere, Arena:
Ta gu Aren menpeko eŕia, ta Aren zaipeko artaldea.
Ai zenute, egun, Aren mintzoa entzungo!!:
Auxe biotz okeŕeko eŕia!! esan nun, Nere bideak ez ditu ikasi.
Nere atsedenera ez dira saŕtuko». (E. 4, 3.)
Luŕbira zuzenki yauŕiko du, eta eŕiak bere zintzotasunez.
Ugarte ugariek ikotu bitez. *
ta eŕi guziek Aren aintza dakuste.
gaiztoen eskutik ateratzen ditu.
Yaube’ri abesti beŕi bat abestu, alatzak egin ditu-ta. Bere eskuyak gurenda eman dio, * eta bere beso deunak.
Bere eŕuki ta kirmentasunaz oroitu da. *
Uŕutieneko luŕalde guziek ere (Is. 52, 10) gure Yainkoaren yareikuntza ikusi dute.
Yaube eŕegeren auŕean alai zaitezte.
Luŕbirako biribildia zuzenez yauŕiko du, eta eŕiak alderdikeri gabe.
keruben gañean eserita dago: luŕa daŕ-daŕ. *
ta Aren aulki-auŕean auzpeztu zaitezte: * deuna da-ta.
Aren esanak entzuten zituzten, bai ayei eman zien agindua ere.
Yainko adeitsu azaldu zintzazkien, ta baita apentzaľe ere. *
ta Aren mendi deunean guŕ egiozute: Gure Yainko Yaube deuna da-ta.
Luŕ guziek, Yaube’ri yai egiozute;
Ua edeŕetsi ezazute, Aren izena onetsi.
Eŕuki ta zuzentasuna abestu, * ta zuri, eresi bat egin nai dizut.
zintzo dabilkena baizik.
Ezta gezuŕtirik ere nere begietan auŕera irtengo.
Ta nere oyua el bekizu.
ots dagizukedanean, laisteŕ entzuidazu.
ezuŕak aragiari itsatsiak ditut.
ta ontz gauzale bezalako egin naiz.
ta goŕoto nautenek biraoka dabilzkit.
eta nere edaria malkoz nâsten bait-dut,
Gora yasoz, uŕutira iraitzi nauzu-ta.
ta bere aintza erakutsitakoan,
ta Yerusalem’en goretsi dezaten,
enda eta eŕi guziak bilduko diranean.
eta zure urteak azkenik ez dute. *
Ene gogoa! Onetsazu Yaube!, Ta nere baŕne osoak Aren Izen deuna onetsi beza.
Ta Arengandik aŕtutako ainbeste on ez ântzi,
ta, txaŕkeriak lezakenez, ez digu ordaindu.
ta auts gerala ba-daki. (1 Ke. 1, 24.)
aren loraldia landako lorena bezela;
eta Aren zuzentasuna, semên-semêntzat,
Ene gogo, onetsazu Yaube!!
Ene Yainko Yaube!, oso Aundi zera!, aintzaz eta deduz inguratua.
Zuk ortzia, kapaŕ bat bezela, edatu duzu. *
ta landarea, gizakien onarentzat, luŕetik ogia erakaŕi dezan,
olioz auŕpegia istarazi dezan,
eta yanariak giza-biotza xuxpeŕtu dezan.
Izayak amiamokoen etxe dira.
Guziak yakitez eratuak, gero: luŕa Zuk irazandakoaz betea dago.
Zuk eskuak zabalduz-gero, ongiz asetzen dira.
Zure arnasa ukatzen ba’diezu, iitzen dira eta beren autsera biuŕtzen.
Aren egite aundiak atzeŕietan ezaguerazi.
Aren alatz guziak iragaŕi.
Yaube’ren biľa dabiltzanen biotza poz bedi.
Aren erabakiak luŕbira guzirako dira.
eta Ixrael’i betiko ituntzat yaŕi ziona,
bakan eta aŕotz bait-ziran,
ta eŕirik-eŕi zebiltzanean,
ta Yakob Kam-luŕaldean aŕotz saŕtu zan.
ta aren etsayak baño azkaŕagoa egin zun.
eta Aren moŕoyak maltzuŕke.riz erabili zitzaten:
Goretsazute Yaube, onbera da-ta, * Aren eŕukiak beti dirau-ta.
nitzaz oroi zaite, Yaube; zure urgaziz atozkit,
Zure eŕiaren pozez poztu nadin, eta zuretaŕekin iľaŕaindu.
Zure alatzak ez zituzten aintzakotzat aŕtu,
eta Zure eŕukiaren zantzu ugariak ez zituzten gogoan izan;
ostera, Itxaso-Goŕi aldean Goi-Goikoari yazaŕ zitzazkion.
zelayan-zeaŕ bezela itxasoko ura baŕna eraman zitun.
Aren erabakietan ez zuten usterik izan.
ta etze artan Yainkoa tiŕiatu zuten.
bai eta Aaron Yaube’ren autua ere.
ta Abiron’en taidea baŕnera aŕtuz itxi zan.
txekoŕ belaŕ-yale baten irudia aukeratu zuten.
Aigito’ko aŕigaŕiak egin izan zitunaz,
Itxaso Goŕian zantzu aundiak.
bañan, Aren autu Moxe
akaldean yarki zitzayon, ausiabaŕtza Aren sumiñari eragozteko.
ta Yainkoaren itza ez zuten siñetsi.
ez zitzazkion Yaube’ri esaneko agertu.
ezpañetatik sengabeko itzak bota bait-zitun.
beren seme-alabaen odola, gero;
gaxoak Kanaan’go sasi-yainkoei eskein ziozkateia, luŕa odolez kutsatu bait-zan.
ta goŕoto zitutenek menperatzaiľe gerta zitzazkien.
eta eŕi osoak esan beza: Aiabiz!! Aleluia!!
ta Aren eŕukia betikoa.
zalantzan zeuden eta ez zan ayek sorotzi zitzakenik.:
ta axanpa guzietatik atera zitun.
ta axanpa guzietatik atera zitun.
ta Aren egiteak pozez iragaŕi bitzate.
29. Ekaitza aize-eztialdiraño ibitu zun, *
ta itxasoaren uiñak yabali ziran.
eta eman zizkien abereak, ez ziran gutxi.
ta luŕgañean gora bedi Zure ospea.
«Poz naiteke, eta Sikem txatalduko, eta Sukot-arana neuŕtuko dut.
ta Eparain buru-oskoltzat dut Yuda aginte-makiltzat;
Nere oskiak Edom’en nik ipiñiko, Pilistin’daŕaren lepotik garai-deya yasotzen dut».
Edom’año nork naroake?
Nere abesti-leloen Yalnko, ez zaitez isiľi, *
ta bigaŕen gizaldirako aren izena itzali bedi.
Oneskuntzarik ez zun nai izan: bego arengandik uŕuti.
Ta biotza zauritua dut baŕnean.
eta auleriz aragia segailtzen doakit.
Ta ni ikustean burbuñoka asten dira.
Zure eŕukiaren arauz yarein nazazu.
Nire auŕka yaikiak lotsa bitez, Zure moŕoya, beŕiz, poztu.
Ona Yaube’k nere Yaunari diotsana: «Nire eskuyan eseri zaitez * Zure etsayak oin-aulkitzat yaŕtzen dizkizudan arte».
Zure yayotze-egunean:
«Goiz-altzotik, intza antzo, soŕtu zaitut».
Biotz-biotzez Yaube goretsiko dut, * zintzoen bilgu ta batzaŕean.
Aren zale diranak sen ona dute; ta Aren gorakuntzak beti dirau.
Yainkoaren belduŕ dana zoriontsua,
Aren aginduen txito zale dana.
ta biotza Yainkoagan sendo ta nare dauka.
Aren emankoŕtasunak beti dirauke;
ta aren indaŕa aintzaz yaikitzen da. *
ortz-kaŕaska igaŕtuko da;
Gaiztagiñen gura-itxaroa suntsituko da. *
Yaube’ren moŕoyok goretsazute, * goretsazute Yaube’en izena!!
Aren aintza ortzi gañetik dago.
Ixrael Aigito’tik,
Yakob’en enda atzeŕitik irten zanean, *
yarauntsitzat Ixrael izan zitzayon.
Yordan atzera biuŕtu zan.
Yordan!, zergatik atzeraka biuŕtzen?
bañan, ospea, Zure Izenari emayozu,
Zure eŕuki eta zure kirmentasunarengatik.
«Orien Yainkoa non dago?»
Nai dun guzia egin izan du.
suduŕa izanik, usnatzerik ez.
oñak izanik, ibiltzerik ez. Beren eztaŕitik otsik ateratzen ez. *
eta atxiki zazkienak.
Ixrael’go etxea onetsiko du. Aaron’en etxea onetsiko du.
Ta luŕa gizakumei eman die. *
Yaube maite dut: entzun bait-dit * nere eskariaren aŕena.
«Ots!, Yaube!, gaizkatu nazazu!!»
Beaŕtsu nintzan eta yarein nindun.
Yaube’k onez bete bait-zaitu!!
Enda guziek, Yaube goretsazute!
Eŕi guziek, Ua ospa ezazute! (Eŕ. 15, 11)
Yaube’ri eskeŕak eman!, ona da-ta; * Aren eŕukia betidañokoa bait-da.
«Aren eŕukia betidañokoa da».
berotu ziran, sasian gara oi danez: Yaube’ren izenean biŕindu ditut.
Yaube’ren eskuya indaŕtsu azaldu da.
Ta Yaube’ren egiteak aldaŕikatuko ditut.
ez ordea, eriotzara utzi.
ayetatik saŕturik, Yaube’ri eskeŕak emainen nik.
gure begietan txito aŕigaŕi. *
poztu ta ikotu gaitezen artzaz. *
Yaube, loraldia, aŕen eman!!
Osto ta adaŕezko yaikizuna
Opamai-ertzeraño eratu ezazute.
Ene Yainko!, goresten zaitut.
Aren eŕukia betidañokoa da.
Aleph.
Bet.
Zure aginduetatik sayesten ez nazazu utzi.
Zuri utsik ez egiteko.
Gimel.
Zure legearen alatzak begira ditzadan.
Zure aginduak ez estali niri.
Zure aginduetatik uŕuntzen diranak biraogaŕi.
Zure moŕoi onek, zure legeak ausnaŕtuko ditu,
Zure erabakiak nere onulari dira.
Dalet.
Zure itzaren arauz pixkoŕtu nazazu.
Zure itzaren arauz pixkoŕtu nazazu!
Yaube, ez nazazu lotsarazi.
He.
Ta zure bidêtan bizitzea idazu.
Zure zuzentasunaren arauz, nire bizia yagon!!
Wau.
Zayin.
Ala ere, Zure legetik ez naiz sayesten.
Het.
Eŕuki zakizkit esan duzunez.
Zure aginduak betetzera.
Zure legea ez dut ântzita utzi.
bai eta Zure aginduak betetzen ditutenena ere.
Tet.
orain, beŕiz, zure esanera naukazu.
Zure erabakiak erakutsi izkidazu.
Yod.
Ezi nazazu, zure aginduak ikasteko.
Kaph.
Esesten nautenak noiz ebatziko dituzu?
Zio gabe esesten naute: lagun nazazu.
nik, ordea, Zure irakaspenak zapuzten ez.
Lamed.
Iraunean dagon luŕa irazan duzu.
Zure irakaspenetara adi nago.
Zure aginduak, beŕiz, ezpañik ez du.
Mem.
Zure aginduak betetzen ditut-eta.
eztia baño geyago, noski.
Nun.
Zure agintzaren arauz pixkoŕtu nazazu.
bañan, Zure legeaz ez naiz âzten.
ez naiz, ordea, Zure aginduetatik sayestu izan.
Samek.
eta nere Yainkoaren aginduak beteko ditut.
ta nere ustea usteltzen ez utzi.
argatik Zure irakaspenak maite ditut.
Ayin.
nere zapaltzaľen eskuetan ez nazazu eman.
Zure irakaspenak ezagutzeko.
Zure araua autsi dute.
Phe.
oŕetxegatik ere betetzen ditut.
Tsade.
ta Zure epaya arteza.
nere etsayak Zure itzetaz ântzi diralako.
Zure irakaspenak ez ditut ântzi.
Zure aginduak nere pozkaŕi dira.
ezi nazazu eta biziko naiz.
Koph.
Zure agintzaren erpai.
Zure erabakiaren arauz bizia idazu.
Zure legetik uŕun dabiltza.
Zure agindu guziak kirmenak dira.
Eŕex.
Zure agintzaren arauz bizia emaidazu.
Zure erabakien arauz bizia idazu.
Zure aginduetatik ez naiz sayestu.
Zure eŕukiz biuŕ niri bizia.
eta Zure zuzentzaren erabakiak oro betikoak dira.
Xin.
nere biotza, beŕiz, Zure itzen belduŕ da.
gudakin asko yasotzen dituna bezela.
nere bideak Zure begietan daude-ta.
Tau.
Laŕialdian ots egin diodanean, Yaube’k entzun nau.
Begiok mendietara yasotzen ditut: *
Nondik datoŕkidake laguntza? (2 Eg. 20, 17)
Ni bai poztu, esan didatenean:
«Yaube’ren etxera yoango gera». *
Ixrael’go arauz Yaube’ren Izena goratzeko.
Begiok Zuregana yasotzen ditut, Ortzian zauden Oŕengana.
Yaube gurekin izan ez ba’litz, *
—bio orain Ixrael’ek—
Ayen aseŕea gure auŕka sutu zalarik,
Xedeba puskatu da, eta gaizkatuak izan gera.
Yaube’rengan ustea dutenak Sion-mendia bezelakoak dira, kordokatzeke beti gotoŕ.
Sion’daŕ atxiľoak Yaube’k itzultzean, ametsa irudi zitzaigun.
Etxea Yaube’k eraikitzen ez ba’du, eraikitzaľeak alpeŕik ari dira.
Iria Yaube’k zaitzen ez ba’du, iri-zaitzaľea alpeŕik dago ernai.
Ogia Yaube’k, bere maiteari, io-aldian ere damayo.
Zoriontsu Yaube’ren belduŕ dana, Aren bidetan dabiľana.
Zure semeak oliatze-kimu antzo * zure mayaren inguruan.
Yaube’ren belduŕ dana.
Gaztezarotik gogoŕ erabilia izan naiz, * Ixrael’ek orain esan dezake:
Leze-sakonetik ots dagizut, Yaube!; *
Itzul zure belaŕiok nere otoi-deyera.
eŕukia Yaube’rengan bait-da, eta Arengan zor-ordain ugaria:
egin ditun ogen guzietatik.
Yaube, ez zait biotza aŕotu, ez begiok antu -urgoitu-.
Ez naiz egiteko aunditan saŕtu, ez eta buruz gañekoetan ari izan.
2. Aitzitik ere, nare eta isiľik daukat gogoa, auŕtxoa amaren altzoan bezela: * auŕtxo-antzo, alaxe niregan nere gogoa.
3. Ixrael!, Yaube’rengan uste izan, bai orain bai gizaldietaraño.
Dabid’en edeŕez oroi zaite, Yaube! * ark aŕtu zitun lan guzietzaz:
eskeintza auxe Yakob'en Altsuari:
Yakob’en Altsuarentzat egoitza idoro baño len.»
Zure gantzutuaren auŕpegia ez zapuztu.
agintza kirmena, eta Ark ua ez autsiko.
«Zure saiľeko ondorengoa (2 Eŕe. 7, 12) Zure yauralkian yaŕiko dut.
ta irakatsiko dizkiedan arauak betetzen ba’ditute, ayen semeak ere menderen-mendêtan zure yauraikian eseriko dira.»
emen biziko naiz, au maite izan dut-eta.
Ara zein on, zein atsegintsu, senideak elkaŕekin bizi izatea! *
Ots!! Yaube onetsazute, Aren moŕoi guziok; gaualdiz Yaube’ren etxean zeratenok. *
Yaube’ren izena goretsazute; * Yaube’ren moŕoyok Ua goretsazute!:
eta ayengan ustea duten guziek.
Yaube goretsazute, ona bait-da, * Aren eŕukia betikoa da-ta.
Aren eŕukia betikoa da-ta.
Aren eŕukia betikoa da-ta,
«Poŕokatu! Poŕokatu ezazute, Aren oñaŕietarañoko guzia, gero!!»
Yaube!, biotz-biotzez ospatuko zaitut, nere itzak entzun bait-dituzu;
eta yainkoen auŕean eresi egingo dizut. *
Zure Itza goratu duzunez-gero.
Zeroŕek asi duzunari eskeŕ txaŕ ez eman!!
Yaube! Zuk azteŕtu eta ezagun nauzu;
Zure auŕpegitik nora iges egin?
eta gauak estali nazake, —otu zait—,
eta, gaua, eguna bezain argitsu da: eta iľunbea, argia bezainbat.
eta, amasabelean Zuk antolatu nauzu.
Zure egiteak aŕitzekoak dira; eta, edeŕki nazaguzu. *
Zure asmoak, ene Yainkoal, niretzat aldatz gora; ayen kopurua txito zenbakaitza.
nere etsaitzat begiratzen ditudala.
eta ezpañax ziraun-edenez beteak dituztenengandik.
beren mingañetako zitalkeria betoŕkie.
surtara yaurtiak izan bitez, eta, andik irten eziñik, lezera amilduak. *
Yaube! Zuri deika nauzu: zatozkit arin; * aŕenez natoŕkizunean, nere mintzoa entzun!!
eta nere esku-yasotzea, aŕatsaldeko oparitzat bekizu. *
Gaiztagiñekin erkidetzarik ez dut nai, ez eta ayen legunkeriak txastatu ere.
eta nere itzak onaŕtzen zituzten, samuŕak bait-ziran.
Zugana daude, ustea Zuregan dut: ez nazazu bertan bera utzi.
eta gaiztagiñen xedebatik.
oyuka dei egiten diot.
nere yarauntsia bizidunen luŕ ontan. *
oso atsekabetu naiz-ta.
Esesten nauten eskutik atera nazazu, ni baño azkaŕagoak bait-dira.
Zure izena goretsi dezadan.
Zintzoak inguratuko naute, *
adeyez sorotzi bait-nauzu.
Yaube! nere otoya entzun; nere aŕenak onaŕtu! Kirmenki eta zuzenez aditu ezaidazu. *
Zure begietan zuzen danik, gizonetan ez bait-dago.
Zure egite guziak gogoan darabilzkit;
Zure esku-lanak ausnaŕtzen ari naiz.
Adorea peitu zait;
niri zure auŕpegia ez ostendu, erio-lezera eroriak bezela ez nadin.
Zein bide aŕtu beaŕ dudan adirazi ezaidazu;
biotza Zuregana yaso dut-eta.
Zu, nere Yainkoa zera-ta;
Bide zuzena-laura
Zure arnas onak benerama!! *
Zure zuzentasunean laŕialditik atera nazazu!
eta, nere biziaren etsai guziak suntsitu;
Zure moŕoya naiz-ta.
Onetsi bedi Yaube, nere aŕkaitza, eskuak buŕukara eta atzok gudutara ayotzen dizkidana.
Nere eŕege eta Yainkoa goretsiko zaitut! Orain eta beti, zure izena onetsiko dut!
eta zure al-izatea gizaldi guztietarakoa. *
Nere biotzak Yaube goratzen du!!
eta naizaño, Ari eresi egingo diot.
ez iñor yaregiteko gai ez dan gizaki norbaitengan ere.
Yaube, okeŕtuen zuzentzaľea,
Yaube, zintzoen maitatzaľea,
Aleluya!!
Yaube goretsazute!!—gure Yainkoari (Er. 92, 2) Abestea egoki bait-da goraltza atsegintsua.
eta banatua zan Ixrael bildu du. (Is. 11, 12.)
eta zauriak lotzen dizkiena. (Is. 58, 8.)
eta bakoitzari dagokion izena damayo. *
eta belekumei txioka eskatzen diotena.
Sion! zure Yainkoa goretsi.
eta zure baŕnean zure semeak onetsi ditulako.
eta ez dituzte Aren aginduak ezagun. * Aleluya!!
Goretsazute Yaube, goi ortan goretsazute.
izaŕ dirdiratsu guziok, goretsazute.
Aren agindu batez egiñak izan bait-dira.
eta aize-ekaitzek, Aren esanera zaudetenok,
Abesti beŕi bat, Yaube’ri abestu!
Zintzoen batzarean Ua goretsazutel
eta atzeŕiak zigoŕkatzeko;
Goretsazute Yaube Aren yauretxean!
Aren al-izatearen egoitzan Ua goretsazute! *
Ain aundl danari dagokionez goretsazute!
Txilin durunditsuz Ua goretsazute!!
pin up casino- Online casino in India