(BN, S; Lecl, Arch VocGr, Gèze (s.v. ennuyer), Dv (BN, S), H (S), A, Casve), debeatu (S), deberatu (S; Gèze, H (S)) Ref.: Lh (debeia, debera); Lrq (debeia) .
Aburrir(se), cansar(se), fastidiar(se), molestar(se), impacientar(se). (Gralmte. acompañado de instrumental o, si se trata de personas, sociativo). "[Debeiatzea] est le plus usuel, et la forme primitive" H s.v. deberatzea. Tr. Propio de la tradición suletina desde Maister. No se encuentran ejs., sino muy modernos, de formas distintas de debeiatü . En DFrec hay un ej. de debeatü .
Debeiatzen da lüzazegi bizitziaz. Mst I 12, 2 (SP, Ch unhatu). Jinkuak egin lüke Eba Adam beno lehen, bena debeiatü edo lotsatü zatekelakoan, bera zian egin lehenik gizona. Egiat 218. Jente hunak finitzen düt / ene istoria berhala, / zeren ikusten beitüt / debeiatürik ziradiela. Xarlem 1487. Ezkuntü nahi dela eztia presiski, / eztela debeiatzen zirozü zureki. Etch 506. Othoitzen zutiet memento bat / etzitaiela debeia. Mustafa pról. (ap. DRA; v. tbn. Xarlem 1472). Hanitz zen erbi debeiatzen, / triste beitzen, lotsak eiharturik. Arch Fab 109. Zuri arrapostü emaitez debeiatürik nüzü. ChantP 78. Gaiaz eta egünaz bazüntüt enekin, / ni enainte debeia, maitia, zurekin. Ib. 134. Zure laidatzez seküla debeiatü behar eztüdana. Ip Imit III 10, 4. Ihur debeiatzen da ezpadü lagünik. Xikito 7. Ez lüke üdüri debeiatzeko arterik han badela. Orenak oro hartürik dira. Const 22. Pierranik gazna bere guxtuko atzamanik, etzüzün deberatzen. MirS 9-2-1957 (ap. DRA).