(-nn- SP, sin trad. Chaho),
danagarri (T-L). (Lo) que condena, que lleva a la condenación."Damnable"T-L.
Behiñere [Aita izpiritualari] deus gorde gabe, edo ahalkeria triste eta damnagarri batez, edo bertze zeiñnahi den arrazoiñez. HeGudu 118.
Gure gidaritzat hartu nahi ditugu gure pasione zoroak eta damnagarriak. Lg I 263.
Haren bihotza erretzen zuen su damnagarria. Lg II 159.
Errelijioneko misterio prinzipalen inoranzia damnagarri bat. CatLan 3.