sabeltara
1.
(H),
sabeltra (BN-ciz, S ap. A
; VocBN
, H (BN, S)),
sabelta (Foix ap. Lh.).
Parto.
"Il s'emploie principalement en parlant d'animaux. Ahuntz sabeltra bakhoitzean bi pittika egiten dituenak, chêvre qui fait deux chevreaux à chaque ventrée"
H.
El ambiguo 'ventrée' de VocBN, podría corresponder a cualquiera de las dos acepciones.
Bi semek, zoin Rebeka bere amak sabeltra batez sorthu baizutian.
Tt Arima 41.
Bi aneia arreba biritxi, adin bereko bezala hein bereko, eta eite handikoak. Ondarrik sorthuak zirelakotz eta sabeltara batetakoak.
JE Bur 77.
2.
(T-L),
sabeltra (BN-ciz-mix-baig ap. A).
"Tripada"
A.
"Ventrée"
T-L.