(
V-arr-oroz-m-gip ap. A; Lar, VP 86r, Añ (+ -ea , det.), H),
sar (
Vc, Gc, AN ap. A; SaraskHizt
),
zarra (
V-och-gip ap. A).
Escoria de hierro u otros metales.
"Escoria, sarra
"
SaraskHizt 21.
"
Zarra quiere decir [...] escoria del hierro quemado"
IC II 327.
"Escoria"
Lar, Añ.
"Almartaga, escoria de la plata, zillar zepa, zidarra, sarra
"
Lar.
"Diphige, heces del cobre, kobrearen sarra
"
Ib.
"Recrementos metalinos, menasten sarra
"
Ib.
"Heces, escoria del hierro fundido"
Añ.
"Con sarra o escorias de herrería"
(1752).
GoiBur
281.
Munduko ditxarik eragiñena ta gogora alditekean andiena, nere fiñ onen aldean, sarra puska bat edo egiaz ezer ez da.
Cb Eg II 14.
Jainkozko labe eta sutegi onetan galdaturik, bekatuen zepa edo sarrik batere gabe guziz garbi gera zaitean.
Arr Orac 455.
Munduan dagozan zidar, urre, diamante eta gauzarik balio andikoenak dirala sarra eta zimaurra bera baño bere oraindik gitxiago.
Itz Berb I 117.
"(V-arr-oroz-m-gip), herrumbre, capa de óxido de hierro hidratado"
A.
(V-ger),
sar (V-m-gip)
Ref.:
A (sarra, sar);
Iz ArOñ (sar)
.
Arena.
"Arena gruesa de río"
A.
"
Erreketako sarra, arena de los arroyos"
Ib.
"La arena que se hace para limpiar"
Iz ArOñ.
.