ukigai
1.
(Bera),
ikugai (Bera) .
(Adj.).
Material.
Gauzki ikugaiak adoremenen soin-atalen gain ekiñaz gure gogoan zarrasta egiten dute.
"Los objetos corpóreos"
.
Zink Crit 26.
Onen txuri-gorriaz apaindu ba ziñez / ikugai ez dan zure basetxe maitea.
EA EuskOl
1931, 178.
Gogoak arauei jarraituz ezin iritsi ditzakeen gauza ukigaien nahiz gogoeten ezagutza.
Mde Pr 323.
2.
(Sust.).
Materia.
Itzak be garrantzi aundi-aundija dabe, izkeraren ikugai edo gorputza dira.
Euzk 1930, 321.
Ukigai oro "gogo-gaiez" bikoizturik legoke.
Mde Pr 327.
Hukigaia eraltzen bide duten proton, neutron eta elektron kizkinak antzo.
Ib. 322.
(Como primer miembro de comp.).
Eta oraindik izan ez denak ezin ukigai aztarnik utzi.
Mde Pr 327.
Nola ikertzale zenbait ahalegindu diren araugaindiko fenomenuak ukigai arau ezagunen bidez azaltzera.
Ib. 343.
UKIGAIEZKO.
Material, corpóreo.
Ikugaiezko gauzek.
Mde Pr 311.
Ukigaiezko bi gizaki.
Ib. 323.
Gure ukigaiezko munduon.
Ib. 328.
UKIGAI-GAINDIKO.
Supramaterial.
Halaber, gogo hutsezko hori ukigai gaindiko bada, haizu da ukigaia hilondoan ere bizi ditekeela uste izatea.
Mde Pr 344.