uki
1.
(
L-côte ap. A
; Hb,
Dv).
Toque, tacto, contacto, acción de tocar.
"Touche [...], contact"
Hb.
"
Uki bat egin, tocar; litm., hacer un contacto"
A.
Arnoak hirrisku du musuen ukia.
Hb Esk 92.
Nere maiteak sartu zuen bere eskua zirritotik, eta aren ukiaz ikaratu ziren nere errañak.
Echn Cant 5, 4 (CantCS (G) ukitu, (V) ukutu, Dv ukitze).
"
Uki gaxto, mauvaise main"
Hb.
"
Uki latza du, tiene tacto brusco (ese médico)"
A.
2.
Emoción, impresión.
Hunelako ikuspen borthitzenek ukirik ematen ez narote.
Dv LEd 175.
3.
Sentido del tacto.
"Toucher, tact"
Hb (que da además una var.
uhi, fruto tal vez de error).
Etzaioke elengaraz zer diren itxura begiei dohazenak, eta ez ukiari.
Hb Egia X.
Itsurik iaio ta gorrik, / ukia soil dut zentzurik.
Or BM 56.
4.
"Contagion"
Hb.
5.
Tacto, propiedad de ser percibido por el tacto.
Ez baitute [numeroak] margorik, soiñurik, usairik, iasturik edo ukirik.
Or Aitork 259.
6.
Toque, detalle.
Bere kabiak dituan eder-uki ta zoragarritasunak.
Erkiag Arran 9.
UKI ONEKO.
"Uki oneko gizon, homme de tact" Lh.