ukapen
1.
Denegación, rechazo (de una petición).
Langilleak ukapen ori entzunaz etziran naikotu: Batzar Nausira jo eben, len lez alkartuta lan egiteko eskubidearen eske.
Eguzk GizAuz 20.
Bi neska izan baitziran izorrik utzi zituanak eta gero, gogokoak etzitulako, ezkontzeko ukapena eman zien.
Etxde JJ 97.
Ekin nion berriro ere ene amari umezurtza jaso zezan, baiñan berak ukapen borobilla bota zidan.
Etxde Itxas 134.
2.
Negación.
Cf. buru-ukapen.
Iraultza hau, gizatasunaren ukapena den (baina ukapenaren ukapenaz baieztapen bilakatu den) klase unibertsalak soilik eraman lezake aurrera.
Torrealdai Iraultzaz 61.
Eraren ukapen hau.
"Negativo de la forma"
.
MEIG
IX 130.
(en colab. con NEtx)
Bere barruko burruka eta itxurazko ukapenen bizkar sortzen da.
"Negaciones aparentes"
.
Ib. 125.