maingutu
1.
(
AN, L, B, BN; SP,
Urt I 210,
VocBN
,
Dv,
H,
VocB
),
maingitu (
Aq 1144),
mainkutu (
-kh- H),
mainkatu (
-kh- H)
Ref.:
A;
Izeta BHizt
.
Quedarse cojo; convertir en cojo.
"
Zaldia maingutu dut, maingutu zaut
"
H.
Egizue zuen oinentzat bide xuxen bat, amoreagatik maingutzen dena ez dadin arras aldegin.
TB He 12, 13.
Hezedüra sarthüko da gure egongian, eta maingütüko gitü.
Arch Gram 35.
Nihork ez dezan mainguturik zeiherrerat egin.
Dv He 12, 13 (He mainguka dabillanik
).
Gure zango gaizoek zer etzuten kusi hango lohi zuri hotzean! Badire gure lagunetan han beren biziko maingutu direnak.
Zerb Gerlan 52.
Etzuen bakarrik kolpe horrek betikotz maingutu behar.
Ardoy SFran 78.
Maingutzea ez aski! Oraino eskaletu behar!
Ib. 101.
maikutu (-kh- H),
maikatu (-kh- H).
Enfermar de glosopeda.
Denek konpreitu dugu zer egin behar den ardien maikutzetik begiratzeko.
Herr 3-5-1962, 1.
2.
(Aq (AN), vEys; -iñ- Ht VocGr 334).
"Boiter"
Ht VocGr.
"Cojear, maingutu, neutro"
Aq 705.
3.
(Lar, H).
"Mancar"
Lar.
Cf. mankatu.
4.
(Con burutik).Alelarse, atontarse.
Baña aizen ezkeroz / burutik maingutu, / artaraño, non nai dek / nerekin jokatu.
It Fab 189.
5.
mangutu
(V-arr-oroz-m, G-azp ap. A). "Entumecerse (los dedos)" A.
Atzamarretan egoten da [negua], eurak alkarren artean asarratu daitezan, txikortu edo kipautu edo mangututen.
A Ezale
1897, 338b.