edonola
1.
(R ap. A (s.v. edo-)
; H),
edonala (H, que cita a Mg).
De cualquier modo.
"D'une façon quelconque"
H.
v. edozelan, nolanahi.
Gaitz zaarrak ez dirala osazten edo nola: bear dala Jesu-Kristoren konjuroa.
Mg CC 82.
Esan zion ez edonala [sic, tal vez errata] ta bai deadarrez: Lazaro, irten kanpora.
Ib. 72 (
CO 97 edozelan
).
Nor da, bere bizitza edonola igaro badu ere, aitu [...] nai eztuana azken orduan Eleizako otoitzaren murmurra.
Ag Serm 114.
Eseriz, eziñegona; edonola, nekea.
"
De cualquier modo, siento fatiga"
.
Or Poem 541.
Katemeek eta astemeek batere gaiztasunik gabe, edonoiz eta edonola egiten dutena... Eta harek ezin!
Arti Ipuin 79.
En DFrec hay 8 ejs., meridionales.
2.
(Con sentido adversativo).
"De cualquier modo, de todos modos. Edonola, gaizki urtengo zestan, ez nekixan ba zertan niarduan
"
Etxba Eib.
EDONOLAKO
(Adnominal).
Saindu-Guzien eskola deritza. Eratxikia bazaio, 1866ean, umazurtztegi bat ez edo nolakoa.
Prop 1906, 156.
Ama ere eztu onek edonolakoa.
Ag G 86.
Edonolako uskeriagatik egiten zitun irri ta algarak.
Etxde JJ 87.
Edonolako atsekabe ta egarri guziak ase al balitez.
Txill Let 121.
Omer-ek azaltzen zituen iainkoak edonolako gixakeriz itsusiegi ageri baitira.
Zait Plat 30.
Edonolako tresnak erabili beharko ditu.
MEIG IV 115.
v. tbn. Ibiñ Virgil 59.