edifikatu
1.
(-adu Lcc).
Edificar, construir; erigir(se).
v. eraiki.
Egun hunekin Venezia edifikatzen hasi izan zen.
Lç Cal A, 4r.
Fede guzizko sainduaren gainera zuen buruak edifikatzen dituzuela.
Lç Iudae 20 (Dv altxatuz).
Zuek ere harri bizi anzo edifika zaitezte, etxe spiritual.
Lç 1 Petr 2, 5 (Dv altxa zaitezte
).
Gizon erho bere etxea sable gainean edifikatu duenarekin.
Lç Mt 7, 26.
Nik desegin dokek Jangeikuaren tenplua, eta buelta edifikatra iror egunez.
Hual Mt 26, 61.
Zeren baitzegon edifikatrik arri gañan.
Samper Mt 7, 25 (Hual eginik edo fundatruk).
2.
Edificar (en lo moral), servir de buen ejemplo.
Aplika dezan bere burua, [...] bere hurkoaren edifikatzera.
Lç Ins B, 2v.
Lengoaje arrotzez mintzo denak, bere burua edifikatzen du; baina profetizatzen duenak, Elizá edifikatzen du.
Lç 1 Cor 14, 4 (He, TB edifikatzen
).
Exhorta ezazue elkhar, eta edifika ezazue batak berzea.
Lç 1 Thess 5, 11.
Edifika [dadin] ungi giristiñoa.
EZ Man II 107.
[Katiximan] ideren zezaten [...] nontik edifika bere büriak.
CatLan 3.
Edifikatuko ditu bere lagunak bere karitate amultsuaz.
JesBih 419.
v. tbn. Monho 98.
Begira daudenak ditu edifikatzen gaizki.
EZ Man I 3.
Gaizki edifikatzen direnen burlari eta mesprezioei bere burua pharatzea.
Jaur 128.