edergai
1.
(
Urt,
Lar,
Añ,
Hb ap.
Lh.,
VocCB
.
(s.v. edergarri)→Dv,
H),
ederkai (
Lar),
edergei.
Adorno, ornamento; cosa bella; (fig.) virtud.
"Alcarmes [sic], kolore gorri bizi edergai harra
"
Urt I 477.
Zugan Egilleak berak berariz jarri zituzan / Edergaien iturriko edergarritasunak.
AB Olerk 371 (361 edergei).
Basetxetar askoen artean, euzkerak dituan ederkai guziak entzuten ezpadira ere.
Ayerb EEs
1914, 238.
Ez uste izan alare beren buruak jasotzen ariko diela onelako onbidetiak: beren ederkairik ez dute agertzen, bestienak baizik.
Ib. 37.
Mokoan, edergai, basoaren abar.
"Trayendo por adorno en el pico una rama de bosque"
.
Ldi BB 164.
ederkai.
Ilustración.
"Sagi"ren azalkai ta ederkaiak.
(In Laux AB 103
).
2.
Arte.
Izkuntza berbera duten bi errik ere, ez al dute edergai berezirik beren oituretan?
Or LEItz
38.
Jakin gaietan nai ta nai ez aldegin bear da zerbait errittik, [...]; baño edergaietan, antze-gauzetan, al den guttiina.
Ib. 34.