baieztatu
1.
(
Lar ( H),
Añ,
Hb).
"Afirmar"
Lar, Añ.
"Affirmer, assurer que oui"
H.
v. baieztu.
"Afirmarse en lo dicho, baieztu, baieztatu, y las terminaciones del neutro"
Lar.
Confirmarse.
Emen baieztatuten zan gure udazkeneko amets ori.
Gerrika 110.
2.
(V-och ap. A (-tau)
).
Consentir, aprobar.
Jainkoak ango deiak baiezta balitza, / talderik ahulenak luke azken hitza.
Xa Odol 283.
BAIEZTATZEKO,
BAIZTATZEKO.
De afirmación, afirmativo.
Baiztatzekoak [adberbioak], certe, profecto, sane, egiaz, egiazki, etc.
ES 368.