hainbanatu
1.
ainbandu (Lar).
Pagar a escote.
"Escotar, pro rata"
Lar.
2.
(V ap. A
).
Distribuir, repartir.
Iru nebarrebaren artean ainbanatu bearko zirean ondasun guztiak.
Echta Jos 220.
Zama-jaubeak ainbanatu ebezan diruak.
Ib. 273.
Eldu zan mutillak ainbanatuteko aldia, ta orain ostera, Josetxo eroan eben Eladigaz jantzan egitteko.
Ib. 196.
Maia ipintzeko ta lapikuko salda ainbanatzeko garai obea zan da.
Or Tormes 67.
Apezik non ote-da? Non lege-gizonik / zurea ta nereabereiz dezakenik? / Ainbanatzeko ere ba du eragaitzik, / aizeak egaletan eraman dularik.
Or Eus 103.
Ur onezaz beste ur asko geiago nastau oi eben eta uritarren artean ainbanatu, arra ilteko daukan indarragaitik.
A EY I 264s.
Baña lurreko ondasunak orain dagozan baño obeto ainbanatu bear dira ta orrein jabetzea al bestean edatu ta zabaldu.
Eguzk GizAuz 172.
Irabaziak be ondasun-ekarle bioen artean zuzen-arauz ainbanatu bediz.
Ib. 171.
3.
(V ap. A
).
"Empatar"
A.