abata
1.
(BN ap. A
; VocBN
→Dv, H (BN)).
"Loge des chasseurs au haut d'un arbre d'où ils observent la palombe"
VocBN.
.
2.
"(Sc), figura de gavilán, de madera, que el cazador arroja a las palomas para que éstas abatan el vuelo y entren en las redes"
A.
"(S; Foix), rabatteur"
Lh.
Cf. apeu. v. abatari.
Yarraitu gero mendiyaren egaletik eta aurkituko ditugu iru abatari anei neurkiñ bidetan; ok dire 14-18 urtedun mutikoak eben abata ala xatar xuriya eskuetan dabilltenak.
Arburu EEs
1916, 318.
[Abatariak] bere abata dingi-danga, dingi-danga dantzatuz.
Anab Usauri 137.