abastu
1.
apasto.
Suficiente.
Ama birjen gloriosa hanbat bada konplitu / Ororenzat bera baita, leial dela, abastu.
E 93.
Ene buruia ziaidazu harendako abastu.
(trad. de Lfn: "je me suffis à moi-même pour cela").
Ib. 163.
Apasto badau babea / Arabak mortandadea / zuen alde egin dai.
BBizk 22.
2.
abasto (
Aq (AN)).
"Abundante"
Aq 854.
Cf. Inza EsZarr 177: "Juan-abastu, derrochador (AN-erro, B)".
Ni naiz bidea, égia ta bizitza: ni naiz atária; ene medioz sartzen déna salbatuko dá, ta ondásun abásto aurkituko dú.
LE Ong 122r.
Baña non abasto izan zen arauztea, an abastoago agertu ze grazia ta miserikordia.
LE-Fag (s.v. arauztea).
(Uso adv.).Abundantemente.
Ni, dió, etorri nitza, logra dezatengátik bizitza, ta abásto logra dezáten.
"Ego veni ut vitam habeant, et abundantius habeant"
.
LE Ong 21r.
Jesúsen pásio ta pénak / emén representatús, / an arimek zor tútenak / abásto deskontatús.
LE Kop 142.
Muniziua bolada baten / eduki dabe abasto, / baña gizonen apunteria / ez da baliatu asko.
Noe 75.
Zalekeri likits guziyak asetzen, dirua abazto [sic], kopuruz, lanik baterez, alperkeriaz eroriak, nun gogua ta antxe zankoa jartzen.
Ayerb EEs
1912, 178.
ABASTO EMAN.
Dar abasto.
"
Jendia tabernan? Abasto eman eziñik ibili gea behintzat eta
"
ZestErret.
Tabernia bete jente ta kriarak gelditu barik abasto emon eziñik dabillaz.
SM Zirik 70.