santutzaile
(-alle Lar),
saindutzaile (L ap. A
; Dv),
saindutzale (B ap. A
),
seindutzaile.
Santificador.
v. santifikatzaile.
Ni naiz garbitasunaren maitatzaillea eta arimen saindutzaillea.
Ch IV 12, 1.
Jaunaren grazia seindutzailea.
Dh 263.
Alabainan saindutzailea eta saindutua dena, guziak ethorki batetarik dire.
Dv He 2, 11 (Ker, IBk santutzaile; Ol gurentzalle, IBe santu egile
).
Izpiritu Sainduaren obra berezia gure arimen saindutzea da. Horra zertako den deitua [...] Izpiritu Saindutzailea.
Lap 318 (V 145).
Kristo baita sainduen saindutzailea.
Ardoy SFran 28.