santugile
1.
( VP
88v),
santugilla (Añ).
Imaginero.
"Santero, artífice"
Añ.
v. santugin.
Santugille batek santu eder bat ateretan dau kolpeka landurik zul edo arri bat.
Añ
MisE
69.
Eta berak ezin euskaraz adieraz zezakeen deitorea besteren ahotik, santugile baten ahotik, entzuten zuen bizkaieraz.
MEIG IV 132 (ref. a Arrese Beitia; v. tbn. MEIG VI 156).
2.
+
santu egile.
Santificador.
v. santifikatzaile.
Santu guzien santua, edo guzien santifikatzallea edo santugillea.
Gco I 213.
Bai santu eginek eta bai santu egileak, jatorri bera dute denek.
IBe He 2, 11.