Etim. Suf. de orig. rom. -antza (lat. -antia ). Cf. gasc. amistance "amitié" (Palay), y la forma amistanza (y amistanzar ) en DCECH s.v. amar.
sense-1
(Urt II 40, VocBN.(-nza)),
amistantxa (Hb(BN)),
amixtantza (Dv),
amistaintxa. Amistad."Amicitia"Urt II 40.
"Amitié intime"VocBN..
"Amitié, prise en mauvaise part; amourette"Dv.
v. amistade, adiskidetasun. Beardugu lenbixikorik aseguratu Jangoikoaren erreinua baita grazia eta amistanza berea. SermAN 3r. Igualki, arla konforma gaitzala bere amistanzan eta geure ermandadean. Ib. 1r. Arraroki beitakie, nurbaiten maithatzen, ezpiritüzko amistantxa osoki hun den batez. Beren desir eta amistantxa natüralak orano, batzen edo besten maithatzera azkarki erakharten dütü. Mst III 58, 6. [Seigerren abisua] amistaintxa <-aincha> berhezirik ez ükeitia. AR 417. Grazia da Jangoikoaren amistanza, adiskidetasuna, onginaia. Amistanza onak eskatzen du borondateen unionea (10). LE-Ir.