1.
(c. sg. A; VocB; -th- SP (que cita a Ax), Ht VocGr 371 Lar, HeH Voc , Dv, H),
torkor (B ap. A). Dócil, obediente; condescendiente, tolerante."Humilde"Lar.
"Emea, eztia, errexki erabil daitena, erranen egilea"HeHVoc.
"Obéissant, facile à manier, diriger"H, que cita a ES y He."Persona que se aviene al dictamen ajeno, humilde"VocB.
Azkue cita a Ax y Dv. Citado como neol. de Azkue en Eusk 1919-1920 (II), 92. v. etordun; esaneko. Gure Iaungoikoa baita hain on, bihotz bera, miserikordios, pazienziatsu eta ethorkor. Ax 68 (V 45). Mundu guztian eztelarik Eskualduna baino [...] naturalezaz ethorkorragorik. ES 399. Billakatu baitzen haiñ amulsu eta ethorkor guzien aldera. He Phil 185 (SP 184 begitartetsu). Zure zerbitzariari emanen diozu beraz bihotz bat ethorkorra. Dv 3 Reg 3, 9 (Ol adikor). Etimologia deritzaion yakintze ori etorkorra (condescendiente) da. A Eusk 1919-1920 (II), 5. Emazteak beren senarrai etorkor izan bitez. JBDei 1919, 167. Guziakin etorkor eta otzana. Txill Let 96.
sense-2
2.(
-th- O-SP 227 SP, H y A)."Fruict ou herbe qui croît abondamment"O-SP.
sense-3
3."Ethorkorra, qui est frequent ou enclin à venir" O-SPAd 883 SP