(SP, Urt III 77), estranio, estraño, estrainu.
Extraño, raro, asombroso, extraordinario. v. arraro; bitxi. Tr. Atestiguado al Norte en Leiçarraga y en unos pocos autores labortanos de los ss. XVII, XVIII y XIX; en éstos las formas estranio y estrainio se encuentran en proporción similar. Al Sur hay estrañu en Lazarraga, estraño en Irazusta, estrañu en EusJok , Hualde (Mt 17, 25) y Mendigacha, y estrainio en Lasa (Poem 10).
Eztezazuela estranio eriden labean bezala zaretenean zuen forogatzeagatik. Lç 1 Petr 4, 12 (He estranio aurkhi; TB arrotz kausi ). Bizi nax bizi guztiz estrañua. Lazarraga B15, 1181v. [Sorginek] uria, harria, babazuza eta berze gauza estrainioak egiten dituzte. Harb 375. Badakit anhitzek miretsiko duela eta edirenen arrotz eta estraiñio ni lan huni lotzea. Ax 16 (V 7). Fortuna estrainioa! / Zuek zuen ohean / eta ni sofritzen bainatza. Gç 157 (45 estrañioak). Hitzkuntza arrotzetako hitzak estrainio eta irrigarri iduritzea. ES 163. O gizonen bihotzaren gogortasun estrañioa! Ch IV 1, 12. Aztiek [...] izaiten duten bothere eta indar estrainio bat. CatLav 200. (V 102) Desordena eta nahaskeria haiñ estranioaren erdian. He Gudu 60. Erranen dute estranio eta estrabagant bat zarela. Brtc 174. Egin nai zizkiraten gauza estrañuak. EusJok II 129. Ezta estrañu izanen ezdazaudan eskribi ilabete oroz, tenpra bagez. Mdg 125. Bi gizon estrañu ikusi genizkin [...] galtza urdin ta kazadora beltz lodi banarekin jantziak. Ataño TxanKan 245.
v. tbn. Estranio: Mih 89. Gy 163. Hb Esk 137.