(G; Lcc, Añ),
desorden. Desorden.v. desordenu. Ordenaz gauza guziak / dakuskigu lurrean, / eta gizonen biziak / desordena batean. ArgDevB 151.
Zer nahi armada-lege eta ordena begira-araz diozoten bere soldaduei, eziñ haiñ ongi baitagikete, non ez baita gerthatuko zenbeit desordena. HePhil 234 (SP 232 desordenu).
Desordena eta nahaskeria haiñ estranioaren erdian. HeGudu 60.
Desordenak ekartzen tuen kalte guziak. Revol 141.
Ez ikusteagátik ainbérze desórden, gaixtakéria ta Jangoikoaren ofénsa. LEOng 78v.
Desordenak badakar / makiña bat kalte. Ud 160.
Ez dauzkigu debekatzen deboxkeriak, desordenak, plazer lanjerosak eta hobendunak baizen. ArbIgand 187s.
Federik eztaukan gizonarentzat [...] dana da berezko gauza, ta berezko gauza desaraude bat da, desordena bat. AgSerm 208.
Kupira ematen dit / orko desordenak. Auspoa 97, 19.
(se refiere a la Primera Guerra Mundial)Desordenarik aundiyena da / ez diran gauzak sortzia. TxB I 269.