(
-kh- BN-baig;
Urt,
Hb,
Dv,
H),
mingortu (
L, Sal, S, R; SP,
Lar,
Añ,
Hb,
H)
Ref.:
A (minkhortu, mingortu);
Lh
.
Agriar(se), ranciar(se).
"Avinagrar"
Lar, Añ.
"Enranciarse, agriarse"
A.
Baina euskaldun nobleak / eztau nai dirurik, / izena daukanean / ezek <-r> mingorturik.
Azc PB 230 (Ur PoBasc 265 ezek mingozturik).
Gibela daukat mingorturik eta noizik-noizera enaz ondo egoten.
Echta Jos 307.
Zauri geienak soldu jakazan, da mingorturik, guztiz alatzu eukan gorputz guztia.
Ib. 344.
azpiadiera-1.1
Zahartüko eta minkortüko dira; ordian arthatüko ditugu.
"Ils deviendront vieux, infirmes."
Arch Gram 58s.
azpiadiera-1.2
(Ref. a la tierra).
Lur pikorren artetarik kurritzearekin, urak biltzen ditu eta hedatzen azida horiek, eta, azidak nausitzearekin minkortzen da lur-gorputza.
Gatxitegi Laborantza 29.
azpiadiera-1.3
(Part. en función de adj.).
Karlos makalik bere begi mingortuaz, etxetik urten ezin ebala.
Echta Jos 55.