(
SP,
Lar,
Añ) .
(Empleado sobre todo como part. en función de adj.).
Endemoniado.
"Rendre ou devenir démon"
, "endiablé" SP.
"Endemoniar"
Lar.
v. deabrutu.
Gizon mutu demoniatu bat.
Lç Mt 9, 32.
Eta ikhusten dute demoniatu izan zena iarririk eta beztiturik eta zenzaturik.
Lç Mc 5, 15.
Nola sendatu izan zen demoniatu izana.
Lç Lc 8, 36.
Eta presentatzen ziotzaten gaizki ziren guziak, [...] demoniatuak, lunatikoak, paralitikoak.
EvL Mt 4, 24.
azpiadiera-1.1
demoniaru (G-azp).
"Endemoniado, malo, muy travieso. Au ume demoniarue!
"
Gketx Loiola.
azpiadiera-1.2
(Usado en exclamaciones).
Iru mille demoniatue! Jo lanean!
JAzpiroz 61.
Jaunek eta alare! Martinak kafesne ederra eman dit eta iru demoniatue!
Ib. 84.