( VocBN , Gèze, Dv, H, Foix; -gi S ap. A ; Hb), egongu (R ap. A ; Hb), egongira.
Residencia, morada, lugar donde se está. "Domicile" Foix. v. egoitza. Tr. Documentado desde mediados del s. XVII en autores suletinos, lo emplean además Joannateguy y algunos autores, tanto septentrionales como meridionales, del s. XX.
Arima gaixoa, nahi gabez bere lekhutik eta egongiatik ialki. Tt Onsa 141. Aitaren, Semiaren eta Espiritü Saintiaren egongia biziak gerthatü baikira. Bp II 132. Egongüz khanbiatzen ahal zira, bena ez hobetzen. Mst III 27, 3 (SP lekuz, Ip egon-lekhuz, Leon tokiz). Delakoz khorpitza arimaren egongia. Egiat 184. Dohatsien egongian. UskLiB 25. Hezedüra sarthüko da gure egongian. Arch Gram 35. Zeren bihotza beita sendimentü güzien egongia. CatS 107. Bada egongira hanits ene Aitaren etxen. EvS Io 14, 2 (Lç, He, TB, Ol egoitza, LE bizitégi, Dv, Or egon-lek(h)u, Leon egon-toki ). Jainko baten egongia edo egoitza bilhakatu behar den emakumea. Jnn SBi 422. Aphezküpiak lagüntü zütien bere egongietara. Ip Hil 93. Donosti [...], 45.000 biztanleen egongi ezin ederragoa. Bera EEs 1915, 216. Eraspen eta maitasun oneik euren egongu ta bizitokia gure gogo-biotzetan dauke. Eguzk LEItz 122. Aitzinez aitzin zien bi ofizierek beren egongia. Const 38. Abrahanen egongu artara. Or QA 66. Aurkitu barri dauan egongu erdiragarria. Erkiag BatB 135. Lehen estaian izan nuen Hazparnen ene egongia. Larre ArtzainE 262.